Η Συμμαχία Της Αγαπης {GWattys15}

Κεφαλαιο 23

Ευτυχώς τέλειωσε γρήγορα και ο Τζουλιαν δεν έφυγε από δίπλα μου ούτε λεπτό. Ούτε σταμάτησε να με κρατεί. Ούτε μου είπε τίποτα όταν του έσφιγγα το χέρι η όταν έμπηξα τα νυχιά στο δέρμα του. Δεν παραπονέθηκε καθόλου.

''Πως νιώθεις?'' Με ρώτησε

|

''Ζαλίζομαι λίγο αλλά θα είμαι εντάξει'' Του είπα κοιτώντας τον στα ματιά.

''Σε... ευχαριστώ που έμεινες εδώ'' Εκείνος χαμογέλασε και χάιδεψε το μάγουλο με τον αντίχειρα του.

''Εγώ σε ευχαριστώ που με άφησες να μείνω Ρο.'' Δεν είπα τίποτα σε αυτό.

''Μπορώ να σου μιλήσω για ότι έγινε μεταξύ μας η θες να σε αφήσω να ξεκουραστείς?'' Θεέ μου γιατί το έκανε τόσο δύσκολο να τον αγνοώ? Απ όταν γύρισα είχε αλλάξει πολύ και αυτιών την φορά ήξερα ότι η αλλαγή ήταν αληθινή. Οπότε έγνεψα καταφατικά.

''Λοιπόν... Όταν ο πατέρας μου, με απείλησε ότι θα μου πάρει τον θρόνο αν δεν περνούσα χρόνο μαζί σου, αν δεν σε συνήθιζα... Απλά θόλωσα και έκανα ότι μου είπε'' Έκανε και μια παύση κλείνοντας τα ματιά του και όταν τα ξανάνοιξε πηρέ το χέρι μου στο δικό του.

''Αλλά νομίζω ότι αυτό που έκανε έτυχε.... Απλά χρειάστηκε να με μισήσεις και να έρθω κοντά στο να σε χάσω εντελώς για να καταλάβω.'' Μουρμούρισε. Τον κοίταξα στα ματιά μπερδεμένη

''Τι εννοείς?'' Ρώτησα

'' Σ'αγαπαω Αυρορα. Σε ερωτεύτηκα. Νόμιζα ότι δεν θα γινόταν πότε αλλά όταν άρχισα να πέρνα χρόνο μαζί σου και να σε γνωρίζω καλύτερα.... Κατάλαβα ότι δεν μπορούσα να μείνω μακριά σου.''

''Τι?'' Ρώτησα με σχεδόν κομμένη την ανάσα. Μόλις είπε ότι με αγαπήσει και ότι είναι ερωτευμένος μαζί μου. Και έμοιαζε τόσο ειλικρινής, ειδικά από τον τρόπο που τα ματιά του δεν άφησαν στιγμή τα δικά μου.

''Απλά χρειάζομαι μια εύκαιρα Ρο. Αν και ξέρω ότι δεν την αξίζω. Αλλά θέλω να σου αποδείξω ότι όλα είναι αλήθεια αυτήν την φορά'' Έσκυψε προς το μέρος μου αλλά δεν με φίλησε. Κράτησα την ανάσα μου. Τα χείλη μας ήταν μόνο χιλιοστά μακριά και η καρδιά μου άρχισε να χτυπά γρήγορα.