Nang makauwi ako sa amin ay bumalik ang aking dating kasintahan na si Clarita, wariy bumalik rin ang nararamdaman ko para sa kanya subalit ng makita ko si Maria kanina, naguluhan ako. Pero ngayon batid ko ng mahal ko talaga sya at hindi si Clarita. Napakagago ko talaga. Umalis lamang ako ng bahay upang mamaalam kay Clarita at tapusin na ang ugnayan naming dalawa.
"Ma, pa" hinanap kaagad ng aking mga mata si Maria.
"Umuwi na si Maria." sagot ni ama.
"ang sama mo kuya" sagot naman ni Basilio. "Umiiyak na umalis yun narinig ata kami" dagdag pa niya.
"Pasensya ka na anak".. Sagot ni ama.
Kaagad akong nataranta sapagkat alas 5 na at alam kong napakalayo ng kanila at wala pa syang kasana sa bahay paupahan malapit sa paaralan.
Tatawagan ko na sana siya nang tumunog ang aking telepono. Tumatawag ang aking sinisinta. Tumatawag si Maria.
" Giliw" may panlalambing at pagsusumamo ang aking tinig.
"kamusta?" boses lalaki "Ginoo, kilala niyo po ba ang may-ari ng teleponong ito? Paki kuha po ng kanyang katawa dito sa ospital pasensya na po at di man lamang siya umabot." dagdag pa nito.
Nanlaki ang aking mata, humagulgol at tumangis. Napaluhod! Ang sakit! Nag taka ang lahat at sabay kaming tumakbo papunta sa ospital na kinaroroonan ng kanyang labi
Wala na talaga, wala na ang aking sinisinta kasama pala sya sa aksidente kanina. .
Sising-sisi ako pero wala akong maawa. Wala na ang aking minamahal na Maria. Wala na sya
.
BINABASA MO ANG
Vale la Pena
General FictionMasarap magmahal nakakabaliw na nakakaadik subalit nakakatakot. Hanggang saan mo kayang pigilin ang simbuyo ng iyong damdamin? Paano mo ba malalaman na ang sugal na iyong sinalihan ay may magandang patutunguhan. Iindahin mo ba ang sakit kung sakali...
