Belki de herkes yaşamı boyunca belli bir zaman diliminin içerisinde kendisini bir girift çıkmazında bulur veya da sürüklerdi.
Velhasıl kelam ölümle kalım arasında mücadele verirken bir tarafdan da girift çıkmazının orta yerinde durmak da ayrı bir hi...
Profesör, yanılgılarımızdan kurtulmak mümkün mü? Garip bir labirintin içerisinde olmak iyi değil.
Yeo Jin, yanılgılarımız olmasa yaşamımızın anlamı da olmaz. İnsanoğlu yanılır ve yanılgıların da esiri olur...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🌿
Dosyayı incelemeye başlayan profesörün ardından genç kız pencerenin önüne geldi.Dışarıyı izlemek yerine duvara yaslandı.Profesörün yüzünü görebildiği için yüzündeki garip ifadeyi de görmüştü.Bu ifade bir o kadar tanıdık ve bir o kadar yabancıydı. Bu gerçeğin üzerinde fazla durmadı.Nedense geçen bunca yılda hep böyle olurdu.Elbet bir-iki istisna olmuş olabilirdi,yine de bu önem arz etmiyordu.
Yeniden başlamak için artık gec olduğunu biliyordu,zira yarın makaleni göndermek için son gündü.Bu yüzden fazlaca üzgündü.Emekleri buruşmuş kağıtlar gibi çöp kovasını bulmuştu.Şimdi o çöp kutusundaki buruşmuş kağıtlar kendisine bakıyordu. Beklenmedik bir durumdu.Ama lakin bu hastanede hep tatsız olaylarla karşılaşmıştı.Evet az çok tecrübe kazansa da böyle bir olay başına gelmemişti. Kağıtları değiştirilmesi gerçeğinin üzerine kafa yormuyordu.Bu kolaydı.Ama aklında dollanan asıl şey; şifreli bilgisayarındaki asıl dosyanın da değişmiş olması. Kendisinden başka birisinin şifreni bilmediğinden emindi.O zaman bu durum nasıl olmuştu? Teknoloji fazla ilermişdi de kendisi bunu es mi geçmişti? Ya da tam başka bir şey miydi?
"Yeo Jin...Sen nasıl anladın? Bu kalemle çizdiğin cümleler...Gerçekten yanlış."
Kendisinin aslında bir haber olduğu gerçeğin hatırlayınca derin bir nefes aldı.En son dün gece makalesinin üzerinde son çalışmaların yapmıştı.İşte ne olmuştuysa o zamandan sonra olmuştu.Sabah ise ameliyatı olduğu için hiç odaya girmemişti.
"Buraya gelirken doktor Kwon'la karşılaştık.O söyledi."dedi ve bir süre duraklayıp işaret parmağını fosforlu kalemle üzeri cizilmiş birkaç cümlenin üzerine koydu. Profesör bir şey söyleceğini düşündüğü için konuşmasını erteledi. Aslında doktor Kwon'un ismini duymamaktan hiç memnun değildi.
"Göz yorucu şu yeşillikleri de o çizmiş."
Bir süre fosforlu kalem kullanmamanın iyi bir fikir olduğu kanaatine gelmişti.
"Doktor Kwon mu? Şimdi de başkaların işlerine mi karışıyor?"dedi ve bir süre duraklayıp konuşmasına başka yöne doğru değiştirdi.Aslında aklında başka şeyler vardı ama bunları bir kenara ittirdi.
