Kabanata 37 (Part1)

12 1 0
                                    

Kabanata 37 (Part 1) - The End of Us

******

Jieun's POV


Natuod ako sa kinatatayuan. Nanigas ang katawan. Hindi ako makagalaw. 

Tulala ako habang pinapanood ang lalaking mahal ko na may kahalikan na ibang babae.

Sumikip ng sumikip ang aking dibdib, nahihirapan akong huminga. Nagwawala ang aking isipan. Puro 'bakit' ang sinasambit ng utak ko, mga katanungang hindi ko rin kayang sagutin. Kaagad nanlabo ang aking mga mata dahil sa mga luha.

Mingyu suddenly turn his head towards my direction. Pati yung babae ay napatingin din sakin.

Nagulat siya nang makita akong nakatayo sa di kalayuan. Both of them are shock. Nakawang ang bibig at nanlalaki ang mga mata. May nais sabihin ngunit tila umurong ang dila.

Napailing-iling ako, nagsibagsakan na parang ulan ang mga luha habang nakatingin sa kanya. Sapat na ang pinapakitang emosyon ko upang matanto niya kung anong nararamdaman ko. 

Isang matinding katatawanan ang lahat.

Really. 

"J-jieun! " tawag niya sa pangalan ko. He immediately pulled himself away from Yoona. Malapit pang matumba ito sa lakas ng pagkakatulak niya.

Witnessing your loved one cheating on you is one of the most painful thing to experience. Yung tipong hihilingin mo nalang na sana hindi mo ito nakita. Na sana bulag ka nalang. 

I couldn't breathe properly but I still manage to keep my calm posture. Nakasuksok sa bulsa ko ang dalawang kamay upang itago ang galit. Sa lahat ng nangyare ngayong araw na 'to, nawalan na ako ng enerhiya. Gusto ko nalang humiga sa kama at umiyak ng umiyak. 

I quickly step backward when he approached me. 

"Jieun this is just pure misunderstanding. I didn't mean thi-----" mag e-explain na sana siya but I cut him off.

"Really? Misunderstanding na naman? Ilang beses mo na bang nagamit ang linyang 'yan? " nanginginig ang aking boses. I'm trying to hold back my anger as much as I can.

Tahimik ang kapaligiran dahil walang mga tao o kutse ang napapadaan

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.

Tahimik ang kapaligiran dahil walang mga tao o kutse ang napapadaan. Malamig ang panahon. Humahampas sa aking katawan ang malakas na hangin. Subalit hindi ko nararamdaman ang panlalamig. Kahit giniginaw ako . . . . . mas nanaigpa rin ang sakit.

Napasabunot siya sa buhok, hinahanap ang tamang salita na sasabihin. 

Before he could speak, nilagpasan ko silang dalawa.

Not long after, may humigit sa braso ko. 

"Jieun, please. . . . . " his voice is begging me to stop walking and listen to him.

Within the walls of VengeanceTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon