Ceset kokan bir caddeye adımımı atar atmaz, ciğerlerimi dolduran yanık ten kokusu dayanılmazdı.
Ellerim, burnumu kapatmamak için büyük bir çaba harcarken, bakışlarımı bir an olsun yerde gezdirmemeye çalıştım.
Etraf karanlık olmasına rağmen, artık...
Şuraya bir kar tanesi ve tarih alabilir miyim ❄️ ❤️
Yazma tarihi 25.07.2020 23.17
Yayınlama tarihi 24.04.2021 01.19
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
PARANOYA | GARDENYA
1.Bölüm: Uykusuzluğa Gam Vurmuş Gece
Blue-Foundation - Eyes on Fire
Namlusu şakaklarıma bastırılmış bir silahla, bu aleme açılan gözlerim için bir hayli sadakatsizdi dünya.
Yağmur damlaları, şiddetle camı yumrukladı. Belkide, içeriye girecekmişçesine tetikteydiler. Fakat sıkı sıkıya kapatmış olduğum cam,neyseki bu isteklerini muzdarip bir şekilde geri çeviriyordu. Elimdeki salep bulunduğu bardaktaki ısısını belli ederken, tutmam bir hayli zorlanıyordu. Sıcağa dayanıklı olmayan eller için kulpsuz bir bardak,yanlış bir seçimdi.
Büyük bir yudum, ağzımdaki kuruluğu giderirken, hesaba katmadığım sıcaklık boğazımı yakarak mideme indiği anda küçük bir küfür dudaklarımı kolaçan etti.
Arka fonda çalan, Blue-Foundation, Eyes on Fire şarkısı gece ve yağmurun, pistte uyumla dans ettikleri tek şarkıydı.
Yağmur, gece ve müzik. İşte, bir huzur bu kadar basit bir şekilde elde edilebilirdi.
Buruk bir tebessüm peydah etti dudaklarımda. Kafam geriye döndü, duvardaki saate ilişti gözlerim.
03.05
Uykusuz ve yorgun bir vücut, ne kadar enerjik olabilirse, yine de gelmedi; nereye kaçtığını bilmediğim gaflet.
Elimdeki yanma hissi kendini yavaş yavaş kaybederken, birkaç yudumda bardağın dibini görmemi sağladı.
Kupayı, kalçalarımı dayadığım tezgaha bıraktım. O sırada büyük bir gökgürültüsü eşliğinde, etrafı beyaza boyayan bir şimşekte onu takip etti.
Kim dedim içimden.
Kim,ölmüştü de;yağmurlar bu kadar ers, şimşekler bu kadar fürug ile veda ediyordu ona.
Oysaki O gittiğinde, bir damla yağmur yağmamıştı yeryüzüne.
Bir bulut bile,kararmamıştı. Aksine; bir nur kadar parlak olan ay,tüm ihtişamıyla birlikte yıldızlarla dans ediyordu. Etrafta toprak kokusuna dair bir iz yoktu,ölüme dair hiçbir kanıt olmadığı gibi.
Mayhoş bir koku insanı gülümsetebilirdi, tabi ki bir ölüm o geceyi perçinlememiş olsaydı.
O geceye dair çıkan bir iz, tüm benliğimi ele geçirmemiş olsaydı.
BİTTİ
İlk bölümümüz sonlandı. Karakterler ile ilgili düşünceleriniz nelerdir ? Vote ve yorum yapmayı unutmayın 🌸
