Bir Cehennem...
Laboratuvarda hayat sürdüren hunharca denek.
Üzerlerine işlenmiş lanet deneyler.
Ölümün pençesinde kaybolan savaşçılar.
Gözyaşları ve korkuyla kaplı bedenler.
Enselerine yazılan kod isimler ile hayat sürdüren günahsız mahkûmlar.
On...
Her iyiliğin içinde bir kötülük, her kötülüğün içinde bir iyilik vardır derler. Bizimkisi çok farklı. Onların içinde iyilik yoktu çünkü, bizim de kötü görünmekten başka çaremiz.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Sonsuzluğun içindeki
Karanlığın hikayesi"
"⚘"
Cehennemi yaşatan bir laboratuvar...
Gözü kara profesörler...
Dünyaya denek olarak gelen günahsız mahkûmlar...
A6, D8, K1, Z7, E3, B4, M9, S13... Ve daha hunharca denek...
Çocuklukları elinden alınıp ateşe atılan deneklerdi onlar. Kalplerindeki ufacık sevgiyi, tüm dünyaya yayabilirlerdi. Ancak bedenleri, canlarını yakan deneylerde kullanılıyordu.
Deneyler... Bu lanetler onları öldürüyordu. Yapılan ilaçlar onların zehriydi. Bu laboratuvarın beyaz önlüklüleri bir katildi.
Attıkları her çığlık tek tek boğazlarına diziliyor, kimse duymuyordu. Dört duvar arasında ölümü bekliyorlardı.
Dinmeyen gözyaşları bedenlerine bir bıçak gibi saplanıyor ama birbirlerini korumak için, gülümsemekten başka çareleri yoktu. Onları koruyan tek şey kalplerindeki o küçücük bağ idi.
Buzdan bir cehennemdi onlarınki. İliklerinde soğuğu hissediyor, aynı zamanda çok yanıyorlardı. Ateşten bir buzdu kalplerinde hissettikleri. Öyle lanet bir yerdi orası...
Bazıları biyotik olarak deney için dünyaya gelen, bazıları ise bu laboratuvara sonradan gelip bu cehenneme atılan masum mahkûmlardı. Hepsinin hissettiği tek bir his vardı,
"Ölümün acısı."
...
SON DENEY
⚕ Ölüm ve ölümsüzlüğün arasında kalan deneklerin hikayesi...
