Bir Cehennem...
Laboratuvarda hayat sürdüren hunharca denek.
Üzerlerine işlenmiş lanet deneyler.
Ölümün pençesinde kaybolan savaşçılar.
Gözyaşları ve korkuyla kaplı bedenler.
Enselerine yazılan kod isimler ile hayat sürdüren günahsız mahkûmlar.
On...
Bölümü ithaf ettiğim kişi benim en güzel Plütonum.💜 Bana en güzel yara bandı olan ve en büyük cesareti veren kişi.🌸💜
𖥸
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
𖥸
D8'in yanından çıkıp adımlarımı kendi odama sürerken, karşıdan gelen Black'in sırıtışları belirdi. Lanet herif!
Adımlarıyla yavaş yavaş yaklaşıp tam önümde durdu. Siyah irislerine baktığımda hiçbir öfke yoktu, aksine gözleri sinsice gülüyordu.
"Bakıyorum da, birileri cesaretini konuşturuyor." Dedi imalıca kafasını yukarı kaldırarak. Altta kalmak ne şartlarda olursa olsun prensibim olmadı. Ona yaklaşarak dişlerimin arasından,
"Bakıyorum da, biri pisliğinin eksiğini aratmıyor."
Sert bir kahkaha attı. Tekrardan bana bakarak,
"Tanıtsana burayı D8'e. Bak, sana harika bir fırsat verdim. Ona dieoksier yapmadım. Bu şerefi sana armağan ettim."
"İyi halt ettin!" dedim cümlesini bitirir bitirmez. Normalde sinirlenip tokat atarak, saçımı başımı yolması gerekirken, sadece koca bir sırıtışla yüzüme bakıyordu. Bu kötüye işaret!
Black bize şiddet uygulamayıp sinsi ve iğrendiğim gülüşünü gösterince bu laboratuvarın her tarafını cehennem ateşi kavuruyor. Her şeyin bedelini en ağır biçimde her deneğin adına ödüyorum. Her zaman böyle oldu, her zaman da böyle olacak...
"Laboratuvarda ne yaptığını duydum küçük sürtük! Bu cezasız kalmayacak. Birazdan yapılacak olan kimyasalı..."
Dedi ve sustu. Tekrardan kafasını yukarı kaldırıp rahat bir pozisyona geçtikten sonra dudaklarını tekrar araladı. Ben ise duyacaklarımdan korkarak açtım kulaklarımı. Çünkü Black, deneklerin yavaşça can çekişerek ölmesinden zevk alırdı...
"B4 üzerinde deneyeceğiz." Yüzüme yaklaştı. İğrenç nefesi yüzüme değerken nefesi ile kurdu beni tek celsede öldüren cümlesini.
"Buna da engel olsansa!"
Yanıyorum yine yeniden. Bir kere de yaptığım en güzel şey berbat bir şey ile sonuçlanmasın. Bir kere de hayat kurtardığım için kalbime daha büyük bir ok saplanmasın. Bir kere yaşamak nedir öğrenelim.
"Bana olan öfkeni B4'ten çıkarma!" diye bağırdım. Koskoca koridorda sesim tırmaladı kulaklarımı. Bana biraz daha yaklaşıp, iğrenç sesini yine belli etti.
"Bunu sen istedin!" deyip kocaman sırıttı ve gitti.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
