Karanlığa Öfkeli

1.Bölüm 'İki Yabancı'

İpek'in anlatımıyla :

Otobüsten indikten sonra hızlıca çalıştığım mağzayı açtım ardımdan arkadaşım ayşe girip "Kızım bu hava ne ya ? Buz gibi dondum valla.." diye bir yandan söylenip bir yandan üstündekileri çıkarırken .. Ben de ona gülerek "Bir kere de bir şeyden şikayet etme be kızım"diye gülümsedim. O da " Sana kalırsa boka bile şükretmemiz gerekiyor " diyince iyice kahkaha atmaya başladım Ayşe de benimle gülmeye başlayınca beraber mağzayı temizlemeye koyulduk .

2 saat geçtikten sonra Ayşe " Kızım saat kaç olmuş hadi geç kalma dersine sen çık."deyince saatin fazla geçtiğini fark edip "Tamam ben çıkıyorum ama cidden bunu sonra ödeşelim özür dilerim."deyip giyinmeye koyuldum."Arkadaşınım ben senin lafı bile olmaz"derken Ayşe ona minnettar bakışlarımı atıp hızlıca çıktım .

Okul'un tam önüne geliyordum ki "İpek Korkmaz" diyen sese dönmemle donup kaldım bu babamdı ama ne işi vardı burda onu en son 6 yaşımda görmüştüm . Bana yaklaştığını fark edince geriye doru bir adım attım . Koşacaktım ki kolumu tutup "Lütfen kızım "dedi fısıltı gibi acı içinde çıkmıştı resmen sesi ."Bana kızım deme Rıfat Korkmaz."dedim bağırarak "Senin bir kızın yok."diye ekledim gözyaşlarım içinde ağlamaklı sesle bir daha "Anladın mı senin kızın yok."deyip kolumu çektim . "Ne desen haklısın ama önce beni bir dinle .Biliyorum kaç yıl geçti şimdi doğru değil karşına çıkmam ama seni yanıma almak zorundayım " dedi . Gözyaşlarım içinde gülümseyip "Yanına alman gerek ha?"deyip bir kahkaha attım. "Bak ne diyeceğim aç kulaklarını iyi dinle SENİN... BİR.. KIZIN..YOK." dedim tane tane "O yüzden beni yanına almana gerek yok.Senden önce de iyiydim senden sonra da iyi olurum" tam gidiyordum ki iki adam beni kolumdan tutup ,ayaklarım yerden kesilince babamın takım elbiseli,kas yığını adamları olduğunu fark edip "Bırakın beni "diye ne kadar bağırsam da siyah bir arabaya bindirdiler.Adamlardan ikisi benle arkaya ,babamsa öne şöför koltuğun yanına oturmuştu .O sırada adamlardan biri "Rıfat baba sakinleştirelim mi?"diye sordu babam arkasına dönüp bana bakınca ,adama dönüp"Şimdi seni bir sakinleştiririm birdaha kendine gelemezsin"dememle babam önce hafif tebessüm edip, başını onaylar anlamda salladı .Sonrasında ağzıma bir bez bastırıldı .Gözlerimin kararmasıyla her şey silindi.....

-----------------------------------

Gözlerimi açtığımda bir odadaydım ,bembeyaz bir odada şık şekilde dekore edilmiş .Sanki benim odam gibi hissettim bir anda çünkü küçükken babama anlattığım oda gibiydi hep bembeyaz bir odam olsa keşke derdim .Makyaj masası bile vardı odada kalkıp bakınca renk renk oje ve makyaj malzemeleri olduğunu gördüm hatta bende olan makyaj malzemelerinin aynılarını olduğunu gördüm.Sonrasında gardrop olduğunu gördüm açıp içine bakınca renk renk yeni etiketli elbiseler birde benim kendi elbiselerim.Çok şaşırdım elbiselerimin ne işi vardı burda sonrasında aynısını olduğunu sandığım makyaj malzemelerinin benimkiler olduğunu anladım.Sonra bir anda duvardaki ve sehpanın üstündeki fotoğraflara takıldı gözüm,sehpanın üstündeki fotoğrafı aldım elime.Bu benimle babamın fotoğrafıydı küçücüktüm, 4 yaşında ve babamın kucağındaydım .Bunu çerçeveletmiş olması beni güldürdü."Gülümsediğini görmeyeli uzun zaman olmuştu."sesle birlikte irkildim. Babama göz devirip ,gülümsememi sildim yüzümden.Duvardaki fotoğrafa bakıp "Yanıma gelmek yerine gizlice fotoğrafımı mı çektin?Tam senden beklenecek haraket Rıfat Bey"deyip iğrenir gibi gülümseyerek baktım.Fotoğrafıma bakmaya devam ettim ,bu benim 2 sene önce okulda yapılan bir eğlencede çekilen bir fotoğrafımdı gülümsüyordum.Nasıl fark etmemişim çekildiğimi diye düşündüm.O sırada sesli bir nefes bırakıp "Aşağıda seni bekliyorum.Saatlerdir uyuyorsun acıkmışsındır."deyince "Ne kadardır uyuyorum ?"dedim ."Yaklaşık 5 saat " bir an telaşlanıp "Ne?! Benim işe gitmem gerek hem-" diyecekken. "Halledildi. Sen aşağıya gel ve kahvaltını yap." kahkaha atıp "Seninle kalmıyorum.Sadece niye buraya geldiğimi öğrenip gideceğim." dedim. "Üzgünüm İpek beni görmek istemediğini biliyorum ama burda kalmak zorundasın ."deyip arkasını dönüp aşağıya doğru gitmeye başladı. Arkasından gidip .Merdivenlerden aşağıya doğru ona yetişmeye başladım ." Rıfat bey siz beni anlamadınız galiba ben ne sizinle kalıyorum ne de sizi göreceğim .Bana neden durduk yere çıktığını söyleyeceksiniz ve ben gideceğim."o sırada merdivenlerden aşağıya inmiştik burasıda aşağıya inerken geldiğim gibi her yer mermer ve şık,gösterişliydi .Babam tam masaya doğru geçiyordu ki dediklerimle bana doğru oturmadan durdu ve döndü."Seni öğrendiler." dedi . "Ne?"şaşırmış bir şekilde söylemiştim .Nefes alıp verdi ve "Tehlikedesin. Seni öğrendiler .Bir kızım olduğunu biliyor düşmanlarım." Babamın eskiden de tehlikeli biri olup,tehlikeli işlerle uğraştığını biliyordum."Seninde dediğin gibi senin düşmanların.Bu beni ilgilendirmiyor." bana bıkmış gibi bakarak."İpek çocukluğu kes!Seni öğrendiler ve o yüzden yanıma aldım güvende ol diye .Eğer inatla gideceğim diyorsan seni korumasız bırakabilirim tabi bunun sonucunda etrafındaki herkesi korumasız kalacağını aklından çıkarma ve arkadaşlarının, komşunun, seni ve seninle ilgili her şeyin başına geleceklerden sen sorumlu olursun.Şimdi sorun çıkarmayı kes ve yemeği yemek için otur.Bir süre beraber yaşayacağız ve senin çocukluklarınla uğraşamam. Şimdi otur."gözlerimden sinirden bir kaç damla yaş akarken , o çoktan masaya oturup yemeğine başlamıştı.Masanın örtüsünü alıp yavaş yavaş çektim yere 3 tabak ve yemekler dökülüp kırılırken ,bütün örtü yere dökülünce,bağırarak "Haklısın sen benim çocukluklarımla uğraşmak zorunda değilsin çünkü ben senin kızın değilim.Ama madem başkaların hayatıyla benim yüzümden tehlikeye giriyor .Dediğin gibi olsun Rıfat Korkmaz ! Bu evde sadece iki yabancıyız."

BOL BOL OY VERİP YORUM YAPMAYI UNUTMAYALIM :)
ONA GÖRE BEĞENİP BEĞENMEDİĞİNİZİ ANLAYACAĞIM VE YENİ BÖLÜMLER GELECEK ❤️