Aradan bir kaç ay geçmişti. James ve Snape arasındaki düşmanlık sürüyordu. Aslında Lupin,Peter ve Sirius'un da Snape'i sevdiği söylenemezdi...
Lupin her ay dönüşüm geçiriyordu ve Dumbledore buna iyi bir bahane de bulmuştu.Ancak Lupin son zamanlarda arkadaşlarının fısıldaştığını ve o geldiğinde hemen sustuklarını fark etti.Buna pek bir anlam verememişti doğrusu...Ancak dünkü dönüşümünden sonra bugün arkadaşları onu görmeye geldklerinde, hepsi de oldukça kaygılı görünüyordu (Sirius bile). Daha ne olduğunu soramadan Sirius atıldı.
"Bize gerçekleri anlat Lupin!"
"Ne-ne gerçeği"
"Her ay sana ne olduğu konusundaki gerçek!"
Lupin afallamıştı.Ama bunu onlara söylememeye kararlıydı.
"Dumbledore'un size söylemiş olması gerek benim-"
"Bizim o zırvalıklara inanacağımızı düşünmüyorsun herhalde!"
Lupin artık gerçekten korkmaya başlamıştı. Sirius gene konuşmaya başladı.
"Bak Lupin, James ve ben çok ceza alıyor olabiliriz.Ama bu bizim avanak olduğumuz anlamına gelmiyor tamam mı? Dumbledore'un dediği şeylere gelince, tamam ilk başta inanmış olabiliriz ama yani biz senin en yakın arkadaşlarınız.Normal bir insan her ay düzenli olarak hasta olmaz değil mi?"
Lupin'in boğazı düğümlenmişti. Cevap vermek istiyor ama konuşamıyordu. Zaten kendini tırmaladığı için de her yeri acıyordu.Sirius devam etti.
"Ve şu haline bir bak! Bunun ne olduğunu bize söylemek zorundasın,biz senin dostunuz, belki anlamıyorsun ama her ay arkadaşını her yeri yara bere içinde görmeye insan dayanamıyor!"
Lupin artık dayanamıyordu. Evet, bunu söylemek zorundaydı, ama söyleyecekti ve onu bırakacaklardı,kurtadamdı o, kim kendini öldürebilecek biriyle arkadaş olmak isterdi ki zaten? Yalnız başına kalacaktı.Bunları düşününce gözünden bir kaç damla yaş düştü.Bunu gören Sirius
"Lupin, iyi misin?" dedi.
Artık bitmişti. Şimdi yanında onun halini soran arkadaşı gerçekleri duyunca lafı geveleyecek ve hemen diğer ikisini alıp ordan uzaklaşmaya çalışacaktı. Gözünden yaşlar akmaya başladı. Kendini tutamıyordu. Yalnız başına kalacaktı işte!
"Lupin iyi misin, kendine gel, Lupin!"
Deminden beri sessizce izleyen James ve Peter de Lupin'in yanına koşmuşlardı.Lupin hıçkıra hıçkıra ağlıyor, ne yapacağını bilmiyordu.
"B-ben si-size s-söyleyemem! OLMAZ İŞTE OLMAZ!"
"Lütfen Lupin, söyle bize artık. Eğer söylemezsen Dumbledore'a sormak zorunda kalacağız."
"b-ben" diyesöze başladı Lupin.Ama gene ağlamaya başladı.O kadar ağlıyordu ki sarsılıyordu.
"sen?" diye üsteledi James.
"b-ben k-k-kurt a-a damım" dedi ve artık her şeyin bittiğini düşünerek tekrar hıçkırıklara boğuldu. Kafasını kaldırıp baktığında üç çok üzgün yüz gördü.Sirius Lupin'e yaklaştı ve ona sımsıkı sarıldı.
"Merak etme, biz senin yanındayız..."
