Lupin yaklaşık bir haftadır hastane kanadında yatıyordu. Ve bu galiba biraz psikolojikti. Arkadaşlarının onu bırakacağını ve yalnız kalacağını düşünmüş, dünyada hiç olmadığı kadar üzülmüştü. Ve bunun etkisi de kolay kolay geçmiyordu belli ki. Sirius, James ve Peter her gün dersler bittiğinde onun yanına geliyorlar ve onu kontrol ediyorlardı. Sadece onlar değil, bazı büyük sınıftan öğrenciler de onun durumunu merak edip geliyorlardı. Ama Lupin genede kendini çok halsiz hissediyordu. Ve görünen o ki arkadaşlarının şu sıralar dersle pek bir ilgisi yoktu.
" Niye her gün yanıma geliyorsunuz ki? Bu gidişle derslerden kalacaksınız"
Sirius kaşlarını hafifçe çatarak ona döndü ve
"Senden önemli değil!" dedi. Sirius artık gevezelik etmiyordu. Lupin aslında nedenini hiç düşünmemişti ama Sirius Lupin'in ne kadar solduğunu görüyor ve buna çok üzülüyordu. Evet bazen çok şımardığı oluyordu ancak böyle konularda çok ciddi davranıyordu.
Yan tarafa James okuduğu kitabın içine düşmüş gibiydi ve ikide birde elini saçına atıp duruyordu.
"Şunu yapmasan diyorum. Bir işe yaramıyor o saçlar yerinde durmaz" dedi Sirius.
"Ne? haaa şeyy ya alışkanlık olmuş. Bir şeye odaklandığımda elimde olmadan yapıyorum."
Sirius Lupin'in duyamayacağı kadar kısık bir sesle
"Hıh! Odaklanıyormuşmuş. Kalkıp Lupin'i neşelendireceğine oturmuş saçma sapan kitaplar okuyor" dedi.Ama James bunu duymuştu.
"Hiç de saçma sapan değil!- Aaaaa!"
"Ne oldu?"
"Şuna bakın! Sanırım bir şey buldum!"
"Ne bulmuşsun söyle bakalım."
"Lupin'e yardım etmek için Animagus olabiliriz!"
"Ney olurmuşuz ney olurmuşuz?"
"Animagus!"
"O ne be?!"
"İstediği zaman bir hayvana dönüşebilen insanlara deniyor"
" İyi de bunun Lupin'e ne katkısı var?"
"Kurtadamlar eğer yanlarında bir hayvan olursa daha az etkilenirle-"
"O zaman onun kaldığı odaya bir sürü hayvan doldursunlar"
"Ama onları öldürür!"
"Sanki bizi öldüremez"
"Offf ama bizim aklımız var yani onu engelleyebiliriz. Eğer bu kadar mankafa olmasaydın anlardın Sirius!" diye çıkıştı James. Artık sabrı taşmış gibi görünüyordu.Sirius ise alınmışa benziyordu. Ama bozuntuya vermedi.
"Eee anlatsana nasıl artimangus olunuyormuş"
"A-Nİ-MA-GUS! Her neyse- burada diyor ki, Animagus olmak isteyen bir büyücü Animagus olmak için Mandrake bitkisini içeren bir süreçten geçilmelidir. Büyücüler, bu bitkiyi bir ay boyunca ağızlarında tutmalı, yapraklarından çeşitli iksirler yapmalı ve bu iksiri gök gürültülü bir fırtına esnasında içmelidir.
Dönüşüm yeteneğini elde edebilmek uzun bir süreç olduğu gibi, aynı zamanda tehlikelidir. Eğer doğru şekilde uygulanmazsa, yarı hayvan, yarı insan şeklinde kalınabilir. Bu nedenle, Hogwarts'ta bu konudan yalnızca üçüncü sınıftan itibaren bahsedilir."
"Gördün mü tehlikeliymiş. Ve ayrıca bu kitabı nereden buldun anlamadım .Büyük ihtimalle o görünmezlik peleriniyle kütüphanedeki yasak bölümden aşırmışsındır.Çünkü burda 3. sınıfa kadar bahsedilmez diyor ve biz daha 1. sınıfız!"
"Hmm yani sen şimdi çok korkuyorsun öyle mi?"
"Bunu da nerden çıkardın!"
"Hem de bunu yapabilecek kadar becerikli olmadığını söylüyorsun demek..."
"James!"
"Hahaaa korkak keçi"
"Lütfen susun artık!" diye bağırdı Lupin.
"Benim için kendinizi çok saçma tehlikelere atmanıza izin vermem tamam mı! Sırf ben kurtadamım diye sizin kendinizi yarı insan yarı hayvan olma riskine atmanıza izin vermem!"
"Hayır!" Diye bağırdı Sirius.
"Hayır! Hayır! Hayır! Anlamıyorsun Lupin, biz seni terk etmedik, etmeyeceğiz.Biz senin dostunuz ve dostlar birbileri için canlarını bile feda ederler! Senin daha fazla yaralanmaman için elimden ne gelirse yapacağım ve sen beni durduramazsın."
Lupin gerçekten bu ani tepkiye karşı şaşırmıştı. Ama sonra uzun bir süredir hissetmediği mutluluk ve rahatlamayı hissetti. Dünyanın en iyi arkadaşlarına sahipti ve ölüm dışında hiç bir şey onları ayıramazdı.
