"You look so stressed nowadays, Mickey. Kala ko ba kapag may boyfriend ang isang babae blooming ito araw araw. Anong nangyari sayo?"
Pang uusisa sakin ni Adi. I just sighed and put back my mirror back in my bag. She's right I look so stress these days. Halos napapadalas na kasi ang pag iinom ni Rejanne, madalas sa bahay pa sila nag iinuman ng mga kaibigan niya.
Nagtataka na rin nga ako kung bakit ba siya nagkakaganyan nung mga nakaraang araw.
"Bakit parang ang dami na atang bisyo niyang boyfriend mo? Halos hindi na siya pumapasok sa school at puro barkada't inom na lang ang inatupag. Kahapon naman halos ma-expelled na siya dito sa school ng mahuli sila ng guard na naninigarilyo sa loob ng school."
I massaged the top of my head to calm myself down. Tipid akong ngumiti, "He's a teen, let him have fun." I said.
Her face form a disappoinment look, "Oo, natural ang ganon pero parang sobra naman na ata. Papatayin niya na ang ang sarili niya dahil diyan sa mga pinag gagagawa niya sa buhay niya. Kung ako sayo hihiwalayan ko na yan."
"He needs me, Adi. I can't leave him and plus I love him."
She sighed and rolled her eyes, "Matalinong tao ka, Mickey. Huwag kang magpaka tanga dahil lang sa pag ibig."
I nodded, "I know. Kapag pinagod niya ko hindi naman ako magdadalawang isip iwanan siya."
When I was on my way of leaving my class. Sumalubong sakin sa labas ng classroom ko si Rejanne. I was a bit shock to see him there. Minsan nalang kasi kami magkita sa loob ng campus.
Part of me was sad because of that. Halos wala kasing araw noon na hindi kami nagkikita sa isang araw sa school. Ngayon sobrang dalang nalang. Nasa iisang bahay nga kami pero bakit para ramdam ko na sobrang layo niya sakin?
Binalewala ko nalang ang iniisip ko at nilapitan siya para tanungin.
"Hey," I said that immediately caught his attention.
He smiled at me, "Uwian na ba kayo?" Masayang sabi nito.
He looks happy. Wala naman siguro siyang problema 'no? His eyes. Even though his smiling his stares at me is blank. Dapat ko bang ikabahala ang mga titig na yan?
"Mickey?" He said trying to caught my attention.
I was able to get back at my senses when he called my name, "Hm?" Ani ko.
"Okay ka lang ba? Kanina pa ako nagsasalita dito mukhang hindi ka naman nakikinig."
"A-ah, I'm sorry. I was just thinking about something. Ano 'yung sinasabi mo nga?"
"Anniversary ng squad namin bukas. Gusto sana kitang yayain na samahan ako mamaya sa karaoke bar para mag celebrate. Ano, g ka ba?"
Kung kausapin niya ako ngayon parang barkada niya na lang. I gave him a smile and a nod.
"Sure. Gusto ko rin makilala ang mga kaibigan mo, personally."
I wanna know what kind of influence they did to you.
"Ayos! Wala ng bawian yan a!"
I nodded, "I don't take back what I said already."
"Sige! Una na ako."
Pinigilan ko siya, "Wait! Hindi ka ba sasabay sakin pauwi?"
"Ah. May pag-uusapan pa kami nila George e. Una kana sa bahay. Sunod na lang ako."
Unti unti nawala ang mga ngiti ko sa labi ko ng sabihin niya iyon. Kala ko pa naman ay sabay na kaming dalwa ngayon uuwi.
I miss the old him. Part of him didn't change but big part of him change. Pakiramdam ko hindi na siya 'yung Rejanne na minahal ko noon. Nang makarating ako sa bahay as usual nilinis ko ang buong bahay dahil sa mga natirang kalat namin kaninang umaga.
BINABASA MO ANG
Nostalgic Stars
RomanceVillanueva Series One Those face, smiles, lips, place, and your eyes that shines whenever you look at me... They were all familiar I can suddenly feel that nostalgic feeling that filled my whole body. It's all the same and familiar. The place were...