ERVAH.

GİRİŞ

Senelerdir her gün gittiği o taşlı,sessiz,uçsuz bucaksız bir uçurumun kenarında başlamıştı her şey.
Uçurumdan düşenler sadece kağıtlar değil onların birleşen ruhları da olmuştu aynı zamanda.
O geceden sonra değişen çok şey olmuştu.
"Uçurumun kenarında son kez zihnimde öldürmek istedim seni, rüzgâr gitmemem için sararken bedenimi ben kolların olmasını istedim."dedi genç kız
"Dünya'yı değil senin ellerini ellerimde istiyorum yakamoz, sen cennetim iken ben günah işlemeye utanırım."genç erkek.