Avengers| Kitsune'nin Yükselişi

"Onu sen öldürdün!"

Avengers binasında büyük bir yas vardı. Herkes perişan durumdaydı. Özellikle de Karina.. Steve onu teselli etmeye çalışıyordu.

Saat epeyce geç olmuştu. Birçoğumuz uyumak için odalarına çıktı ya da kafa dinlemek için.. birçoğumuz da ortak salonda oturuyorduk.

Tony, üzüntüden kendini içkiye vermişti. O kadar içmişti ki, gerçekten ayık kalmakta zorluk çekiyordu.

"Baba? Daha fazla içmesen mi artık?" Diyebildim sadece.

"Alice haklı dostum. İçerek onu geri getiremezsin." Dedi Clint.

"Susun!" Diye bağırdı Tony. "Kapayın çenenizi!"

"Yeter artık!" Dedim ve elindeki şişeyi aldım. "Daha fazla acı çekmene izin veremem!"

"Acı mı? Sen neyden bahsediyorsun ki?" Dedi ve kahkaha atmaya başladı. Kafası iyice allak bullak olmuş belli.

"Senin yüzünden oldu bütün bunlar! Eğer ki ortaya çıkmış olmasaydın, bu ekip bir araya gelmeyecekti. Natasha da yaşayacaktı Alice!" Diye bağırdı ve şişeyi elimden geri aldı.

"Tony! İleri gidiyorsun!" Diye bağırdı Loki.

"Olanların hiçbiri Alice yüzünden değil!" Dedi Maria.

"Evet! Onun yüzünden! Biliyor musunuz? Bugün doğum günü. Annesi kim onu bile bilmiyor daha. Ne üzücü ama.."

"Yeter! Doğmayı ben seçmedim ama o gece olanları sen seçtin Tony! Kusura bakma!" Diye haykırdım.

"Seni hep sevmeye çalıştım ama olmuyor. Senden nefret ediyorum. Onu sen öldürdün!"

"ABLAM ONUN YÜZÜNDEN ÖLMEDİ TONY! HER ŞEY THANOS YÜZÜNDENDİ. ONU SUÇLAMAYI KES!" Dedi Karina.

"Özür dilerim baba. Yaşadığım için, hayatına dahil olduğum için özür dilerim." Dedim ve ortamı terkettim.

"Gidin! Hepiniz derhal buradan uzaklaşın!"

"Yeter bu kadar Stark!" Dedi Bruce ve ona bir sakinleştirici vurdu. Tony de iyice kendinden geçip bayıldı. Onu odasına çıkardılar ve herkes yaşananlardan dolayı sinir krizi geçirmeye başladı.

🦊

Bir süredir odamda ağlar vaziyette kitap okuyordum. Ya da okuduğumu sanıyordum. Hiçbir şekilde odaklanamıyordum çünkü Natasha aklıma geliyordu. Tony'nin söyledikleri. Ve de Loki.. ona korkularımdan bahsederken beni ciddiye almamıştı bile. Bedelini çok ağır ödedik. Kayıp verdik ve geri getiremeyeceğimiz bir kayıp.

Yatağımdan kalkıp elimdeki kitabı masanın üzerine bıraktım. Odamdaki sürahide su kalmamıştı ve ben de başımın ucunda su olmadan uyuyamazdım. Mutfağa gidip almayı düşündüm ama kapı çaldı.

"Gelebilirsin." Dedim ve kapıya yaklaştım.

"K-Kıyafetlerim. Senin odanda kalmış. Onları alıp çıkacağım ve bir daha seni rahatsız etmeyeceğim."

"Alabilirsin. Ben de çıkıyordum zaten. Acele etmeden toparlanabilirsin Loki."

"Ben geldim diye çıkıyorsan sorun değil."

"Hayır. Su bitmiş, mutfağa gidiyordum."

"Susamasan bile o sürahi orada olacak. Doğru, unutmuşum." İkimiz de birbirimizin yüzüne bakamıyorduk.

"Evet." Kapıdan çıktım ve Loki içeriye girip eşyalarını toparlamaya başladı.

Geri döndüğümde ise hâlâ odada duruyordu.