Music is who I am

Twijfels en steken

Nienke liep door de gangen van de school. Nadenkend over wat Raphael allemaal had gezegd. Ondanks haar moedinsprekende woorden was ze er niet ze zeker van. Alsof Madelon achter elke hoek van de school staat.

Bam

Nog geen twee tellen later ligt Nienke op de grond. Ze schud even met haar hoofd en ziet dan dat ze tegen Daniël is gebotst.

"O sorry", zegt Nienke terwijl ze probeert op te staan.

"Dat geeft niet zeemeermin", zegt Daniël.

Wat begint die gast nu weer te flirten? Maar het maakt Nienke even niets uit. Ze is wel blij dat ze haar gedachten even kan verzetten. Maar is het wel goed dat ze dat met Daniël doet?

Een vingerknip voor haar ogen brangt haar weer naar de realiteit.

"O sorry", zegt ze vlug.

"Dat geeft niet."

"Wat vroeg je?"

"Of je zin had mee een ijsje te gaan eten in de stad, want je ziet nogal een beetje gespannen."

"Oké, dan is de vergadering hierbij afgesloten."

Raphael liep vermoeid uit het vergaderlokaal. Meer dan 2 uur had hij er gezeten. Hij wou zo snel hij kon zijn bed opzoeken, maar eerst wou hij nog langs Nienke.

Tot zijn grote spijt was ze volgens Nina niet terug gekomen en de baliedame had hem weten te zeggen dat ze weg was met een andere jongen. Bij die woorden voelde hij een steek in zijn hart. Maar misschien stelde het niets voor. En met die gedachte ging hij naar zijn kamer. Wachten op het eerste avondmaal van dit schooljaar op de nationale academi voor muziek.