Music is who I am

Eerste schooldag

1 september. De dag waarop de laatste leerlingen aankomen en deze talentvolle jongeren hun ambitie kunnen vinden. Eerste jaars waren gespannen, laatstejaars begonnn aan hun laatste jaar en Nienke was blij dat ze met een goed gevoel aan haar tweede jaar kon beginnen. En natuurlijk kon ze dan haar gedachten verzetten. Vooral na die leuke namiddag met Daniël. Ze voelde zich wel goed bij die jongen. Na het avondeten was ze nog opzoek gegaan naar Raph, maar die was blijkbaar nergens te vinden. Jammer. Had ze gedacht. En ze voelde zich nog meer alleen toen Jolien en Nina zonder haar de stad ingetrokken waren om nog wat schoolspullen te halen.

"Goedemorgen klas", zegt mevrouw Dupont als ze voor de klas staat.

"Ik ben jullie leraares dans. En omdat de danszaal nog moet worden opgeruimd gaan we hier even wat pirouiettes en pliés oefenen. Maar eerst wil ik even kennismaken met de nieuwelingen."

Nienke zag dat naast Daniël ook nog 3 meisjes in de klas nieuw waren. Jolien, Yana en Yara. Dan waren er nog 2 jongens. Sam en Kev. Nienke was blij dat Kev was toegelaten. Nienke had er alles voor gedaan om hem een beurs te geven.  Toen Kev zich voorstelde lachte hij even lief naar haar. Oke. Een zeer kleine klas dit jaar. Nienke, Raphael, Nina, Daniël, Jolien, Sam, Yana, Yara en Kev.

De dansles was vermoeiend. (Zoals elke les van mevrouw Dupont.) Nienke heeft na de les geprobeerteen gesprek met Raphael aan te knopen, maar hij negeerde haar gewoon. Alsof hij boos op har was. Nienke voelde zich nog meer rot hierdoor. Wat had ze fout gedaan?

---

Mijn muzikale lezers, ik ben de laatste dagen echt omgevallen van mijn leescijfers. Niet alleen van Music is who I am, maar ook van Muziek is wie ik ben. Ze schoten echt de hoogte in. Er is geen enkel boek van mij dat hetzo goed doet. Echt dank jullie wel. Hopelijk blijven jullie doorlezen.

Echt dank jullie wel.