Music is who I am

Einde???

Lachend liepen Madelon en Jolien het lokaal uit. Maar Daniël bleef staan. Hij zag hoe Nienke naar hem keek. Ze zag hoeveel pijn ze in haar hart had. En alleen door zijn verraad. Hij wist niet eens hoe hij het ooit in zijn hoofd had gehaald Madelon te volgen. Misschien omdat ze had gezegd dat Nienke een vuile hypocriet was. Een meisje dat niks kon. Dat Raph van haar had afgenomen. Dat het haar schuld was dat zij in de bak was beland. Maar hij geloofde het allemaal niet meer.
"D, kopje?" vroeg Madelon.
Daniël antwoordde niet maar bleef Nienke aanstaren.
"Daniël?" vroeg Madelon weer.
Maar alleen Jolien kon haar broer begrijpen (tweeling tenslotte). Ze nam haar broer bij de arm en trok hem het lokaal uit. Weg van het meisje dat hem hartzeer gaf.

"Hoe heeft die zoiets kunnen doen?!" riep Nina boos door de klas.
"Rustig Nina", zei Kev om haar te kalmeren.
"Ik ben niet kalm, Madelon is zo'n trut. En hoe ik ooit vrienden kon zijn met Jolien. En hoe ... Hoe.... Hoe die vuile Daniël het in zijn hoofd haalt Nienke zo'n pijn te doen. O, ik ... Ik ..."
"Jij gaat even kalm wezen", zei Kev beslist en hij zette haar op en stoel en keek haar quasi streng aan. Gelukkig hield Nina even haar mond.
"Het is niet de schuld van Daniël of Jolien", zeiden Yana en Yara. "Het is de schuld van Nienke dat we hier zo zitten."
"Wat?" zei Nina gebeten.
"Ja, als zij Madelon niet had uitgedaagd was dit er nooit geweest, waren wij nu lekker aan het slapen of bezig met de voorbereidingen voor de kerstmusical..."
Nina werd paars, bijna wit, van woede.
"Hoe durf je zoiets te zeggen over mijn vriendin!"
"Rustig meisjes", probeerde mevrouw Dupont iedereen tot stilte te krijgen, maar tevergeefs.
"Als het iemands schuld is is het die van mij wel!" riep Nina boos door de klas. "Want ik het Madelon vorig jaar verraden."
Nu waren Yana en Yara stil. De hele klas was stil.
"Nee, dat is niet waar", zei Nienke. "Ik had me gewoon niet op deze school terug moeten komen na het incident van mijn broer, ik had me gewoon niet moeten inschrijven of beter nog. Ik had er gewoon niet moeten zijn."
"Nienke zo moet je niet denken", zei Dupont, maar Nienke was niet over te praten. Ze kon de schuld alleen nog op zichzelf steken. En denklas was stil. Geen wordt werd na dat uur nog gewisseld. Tot de leerlingen op de gang Madelon weer aan hoorde komen.
"Laat mij het woord voeren", zei Kev," ik heb denk ik een plan."
"Je denkt het?" vroeg Nina met enig twijfel in haar stem.
"Vertrouw me nu gewoon maar."
"Wat zijn jullie bezig?" vroeg Madelon toen ze binnen kwam.
"Niks", zei Kev.
"Maar jullie waren net nog aan het praten."
"Ja, mag dat niet soms?"
"Waar waren jullie over bezg?"
"Gewoon, van alles en nog wat."
"Volgens mij probeerden jullie een ontsnappingsplan te bedenken."
"Als jij het zegt"
"Waarom ben jij de enige die praat en dan ook nog zo eens als iemand die iets te verbergen heeft."
"Ten eerste, de rest zal wel niks te zeggen hebben en ten tweede, als jij denkt dat we wat te verbergen hebben dan denk je dat maar, misschien hebben we wel helemaal niks te verbergen en denk je het fout, maar misschien hebben we wel iets te verbergen en dan denk je dat je het juist hebt maar als je het al juist hebt weet je nog steeds niet wat we te verbergen hebben en als je weet wat we te verbergen hebben dan weet je nog steeds niet of je het juist het en als je het al juist hebt dan...."
"Stop!!!!"riep Madelon ik kan er niet meer tegen. En ze greep naar haar hoofd.
En op dat moment grepen de leerlingen hun kans en liepen langs Madelon het lokaal uit. Meteen stond Madelon recht en ze wou de leerlingen achterna lopen, maar toen zag ze Nienke staan. Als enige nog over in de klas. Ze keek de hele tijd uit het raam.
"Waarom ben je niet gevlugt?" vroeg Madelon aan Nienke.
"Dat kan ik ook aan jou vragen", was Nienkes antwoord.
"Ja, maar ik vraag het nu aan jou."
Nienke zuchtte en draaide zich om naar Madelon. "Dit is een strijd tussen ons en niet tussen de andere leerlingen of Daniël en Jolien."
Nienke zag in de deuropening Kev, Nina, Raphael, Jolien en Daniël verschijnen. Ze keken naar de twee meiden die nu recht tegenover elkaar stonden.
"Wat bedoel je?" vroeg Madelon niet begrijpend. Maar in haar stem wist Nienke dat ze wist wat ze ging doen. Alsof ze bang was dat de concurrentie en dit hele toneel snel voorbij zou zijn.
"Ik bedoel, dat ik er nu zelf een einde aan zal maken. Een einde aan al deze ellende. Niet voor mezelf, maar voor de anderen." zei Nienke. En toen liet ze zich uit het raam vallen.
"Neeeeeeeeeeee!!!!" riep iedereen en ze snelden naar het raam.....

----
Sorry voor het niet lange updaten, maar ik bed examens en thuis ging ook niet alles dven vlotjes, maar ik hoop dat dit lange en spannende hoofdstuk alles goedmaakt. Binnenkort begint de vakantie!!! Yes! En dan dus ook mijn boek Zwart Wit of Grijs 3. Echt het is de moeite, want er gaat echt zoveel gebeuren. Ik maak trouwens ook een terugblik op de afgelopen twee andere boeken voor wie ze niet gelezen zou hebben. Das niet erg, maar de samenvattingen zijn gemakkelijker te lezen en te begrijpen dan de eerste twee boeken (het waren mijn eerste en nogal slecht geschreven)
Ook ben ik van plan een boek te schrijven genaamd Trappid. Het gaat over een meisje Marion, dat in een tehuis komt na het overlijden van haar grootmoeder, maar de nieuwe baas van het tehuis maakt er een grote gevangenis van. (Speelt zit af in de jaren twintig, valk na WO I.). Als dit een goed idee is. Laat het weten.
En dan voor het derde boek van deze serie. Laat je ideeën achter bij comment of in een privé bericht. Het mogen stukken verhaal zijn of nieuwe personen. Ideeën voor liedjes, teksten .... Noem maar op alles is welkom. Ik wil dit boek graag met jullie schrijven, want het gaat om samenwerking in mijn volgende boek. De verhaallijn in grote maten is trouwens dat ze naar Frankrijk gaan om daar een voorstelling te doen, maar verder kom ik niet. Laat me je ideeën horen.
Tot snel.
Lien