Music is who I am

Alleen maar dan ook alleen de waarheid

Nina wou langs de ene kant heel graag bij Nienke in de buurt zijn, maar langs de andere kant wou ze haar wat ruimte geven. En ze moest Raphael de hele tijd kalm houden. Hij vertrouwde het helemaal niet.

Nienke, die had sinds ze haar achtergelaten hadden in haar kamer geen vin verroerd. Alsof ze een vampier was die zat te wachten tot de zon zou opkomen en eindelijk zou verbranden. Want dat was wat ze nu graag wou. Verbranden als een vampier, uit haar lichaam glippen. Had het allemaal nog wel zin? Ze had heel veel tijd gehad om na te denken. Als Madelon echt zo vreselijk was geweest, waarom wou ze in het ziekenhuis dan zo vriendelijk doen? Om het erger te maken dan het al was, of omdat ze zich eindelijk schuldig voelde? Omdat ze spijt had?

De zon kwam piepen achter de gordijnen toen er een briefje onder de deur werd doorgeschoven en er op de deur werd geklopt. Nienke bleef even verstijfd zitten, maar stond toen toch op om het briefje te pakken en te lezen.

---
Nienke

Vooraleer ik begin wil ik dat je weet dat dit de echte waarheid is. Maar alleen en ook alleen de waarheid. Ik weet dat mijn familie je al veel last bezorgd heeft. In het begin was ik gewoon enorm jaloers op jou. Je mooie stem, je danstalent, je vriendengroep, je goed samenhangende familie... Dingen die ik niet heb. Als je Jolien en Daniël erbuiten rekent. Hoewel, Jolien wou meedoen omdat ze vond dat ik te zwak was om het dit jaar alleen te doen. En Daniël die zat volledig onder de duim bij zijn zus. Mijn ouders hebben vroeger zoveel ruzie gehad, mijn vrienden kon ik niet eens vrienden noemen. En dan Nina, die jij hebt opgevangen toen ik er niet voor haar was. Ik weet zelfs niet eens half hoeveel ellende ik je heb bezorgd de afgelopen jaren. Ik wou gewoon de beste zijn in alles en dat kon ik gewoon niet. Het spijt me echt ontzettend hard voor alles en ik weet dat ik het niet kan goedmaken met een briefje, maar ik weet ook dat je me zekere en vast niet meer wilt zien. Ik vertrek vanavond met het vliegtuig naar Australië, naar mijn moeder. Ik hoop dat zij me nog wil na alles wat ik heb gedaan. 

Nogmaals sorry voor alles. Hopelijk kan je me op een dag vergeven voor alles wat ik gedaan heb. En als je dat niet doet, dan snap ik je volkomen. Sorry.

Madelon

 ---

Nienke slikte even bij het lezen van het briefje. Madelon had echt spijt van ze gedaan had. Nienke las de brief nog een paar keer door en opeens wist ze wat ze moest doen. Ze wist nog niet hoe en wat, maar ze zou Madelon vinden en zeggen wat zij dacht. Hoe kon dat kind gewoon vertrekken met een simpel briefje? Zonder het haar recht in haar gezicht te zeggen. De klok gaf 7 uur in de ochtend aan. Het was nu of nooit dacht ze en ze greep was spullen van haar kast, propte die in een tas en liep de school uit. Ik de hoop dat niemand haar zou zien. Meestal zat Kaatje pas tegen 8:30 aan de balie, dus ze zou nog genoeg ontsnappingstijd hebben. Alleen had ze niet door dat haar briefje van Madelon uit haar tas viel en vlak voor haar kamerdeur op de grond viel...

---

Even sorry voor het niet schrijven, maar als je op kamp bent kan je moeilijk schrijven. Wat denken jullie dat Nienke gaat doen? En wie zal het briefje vinden?

Nog wel even vragen of jullie een 3de boek van deze serie zouden willen? En waarover het zou moeten gaan dan, want een beetje inspraak van mijn trouwe lezers is altijd fijn.

Bedankt voor het lezen van dit deel.