Hep Böyle Kal, Tamam mı..? (Monika x MC)

Chapter_Two

MC: Nasıl? Ciddi misin?

Şok içindeydim, Natsuki bunu Clube nasıl yapardı? Üstelik şunun şurasında daha üç gün falan olmuştu, Club benim için değerli diyeli.  Böyle bir şeyi aklına kim ya da ne sokmuştu?

Düşünürken ağzımın açık kaldığını fark ediyorum, doğrusu doğal bir tepki. Kafamı şaşkınlıkla kaşıyıp Monika'ya bakıyorum. Bir dakika, o, ağlıyor mu? Yoksa ben mi yalnış görüyorum? Ah, hayır,yalnış görmüyorum, o gerçekten ağlıyor.

◅Monika Anlatıyor▻

Göz yaşlarıma hakim olamayıp yanağımdan aşağı süzülmesine izin veriyorum. Sessizce ağlıyorum, MC önünde hemde... Neden? Sadece neden, ben bu Clubü geliştirmeye çalıştırdıkta neden işler yolunda gitmiyor? Bozuluyor, yalnızca bozuluyor... B-ben sadece tutkumu ortaya atıp ondan iyi bir şeyler elde etmek ve insanlarla paylaşmak istemiştim...Başarısız olmak değil, çünkü bu Clubteki her üye benim için çok değerli! Ama bir üyemi şimdiden kaybettim, MC'ye de zaten katılmama seçeneği sunulmadığı için katıldı.. Gerçek üye yok...

Göz yaşlarım durmadan akıyorlar, engelememe zaman bile kalmadan. Elleride yüzümü kapatıp hıçkırmaya başladım. Neden şu kahrolası titreme hıçkırmayı durduramıyorum!?

◅MC Anlatıyor▻

Monika'nın ağlaması nedensizce beni huzursuz etti. Ne yapmalıyım? Bilmiyorum, yani onu umursuyorum elbette. Ama, onu mutsuz görmek içimi burkuyor. Yanına gidiyorum ve ona sarılıyorum. Kafasını göğsüme yaslıyor, belinden hafifçe sarılıyorum. Yalnış bir şey yapmamaya özen göstermem gerek tabii, yoksa her an tokatı yiyebilirim. Gerçi Monika tokat atar mı bilemiyorum, daha önce karıncayı bile incittiğini görmedim. Gerçekten nazik birisi...

◅Monika Anlatıyor▻

Bir dakika, MC bana sarılıyor mu? Aman tanrım, bunu planlamamıştım hakikaten! Kötü hissettirmedi ama, biraz utandırıcı. Ama MC, çok yumuşak sarılıyor! Belimi gerçekten özenle tutuyor, sanki canımı acıtmaktan korkuyormuş gibi... Fakat, MC'nin beni sevdiğini sanmıyorum.. Sevseydi farklı davranırdı, şimdikinden daha çapkın ve yakın. Bilmiyorum, bilmiyorum! Hiçbir şey BİLMİYORUM!

Düşüncelerim, gözlerimin yorulmasına ve göz yaşlarımın çoğalmasına sebebiyet veriyor. Elimde olamdan ellerimi yüzümden çekiyor ve MC'ye sarılıyorum. Şu an ihtiyacım olan tek şek bu...

MC: Shh, sakin ol, sakin ol...

Monika: M-MC...s-sen-

MC: Merak etme buradayım, ben Clubü bırakmayacağım. Çünkü gerçekten Clubü seviyorum, burada geçirdiğim zaman benim için çok değerli...

Monika: MC, sen... sen onlara d-değer veriyorsun, d-değil mi..?

MC: Elbette veriyorum, sonuçta siz benim arkadaşlarımsınız..

Yavaşça beni bırakıyor, bende biraz geri gidip gözlerimi siliyorum. Başımı kaldırıp MC'ye bakıyorum, benden epey uzun olduğu için neredeyse  tavana bakıyormuşsun gibi hissettiriyor.

MC: Daha iyi misin, şimdi?

Monika: E-evet, teşekkür ederim...