AYGAPOL

PARK

Lalin'den,

                         Dudaklarımdaki tanımadığım bir adama ait dudaklar ile şok içerisinde gözlerimi kocaman açtım. Adam kolları ile beni sardığı için hareket bile edemiyordum. Poyraz abisinin kollarını geriye ittiğinde sonunda adam ile ayrıldık. Hiç bir şey demeden gözlerimi Poyraz'a diktim. İlk öpüşmemdi ve ilk öpüşmemi hiç ama hiç böyle hayal etmemiştim. Poyraz'dan bir açıklama beklerken Poyraz kolumu kavrayarak beni kapıya doğru götürdü. Bende engel olmadım. Burada kalırsam sadece utanç duygusu yaşayacaktım. Hemen buradan kurtulmak istiyordum. Poyraz kapıyı açıp ayakkabılarımı elime tutuşturdu. " Üzgünüm " dedikten sonra kapıyı yüzüme kapattı. Bende evin yolunu tuttum. 

                      Yolda yürürken Gamze'nin evi gözüme çarptı. Acaba Gamze'ye mi gitmeliydim? Belki ondan fikir alabilirdim. Ayaklarım Gamze'nin evine doğru gidiyordu ama beynim " Dur! yapma! " diye haykırıyordu. Gamze'ye gitsem ne olacaktı ki? Gamze'nin evinin önüne geldim ve zili çaldım. Bekledim, bekledim ama açan olmadı. Telefonu aldım ve Gamze'yi aradım. 2. arayışımda açıldı. 

Gamze: " Sessize almışım. Kusura bakma. "

Lalin: " Önemli değil, evde misin? " 

Gamze: " Okula kayıt yapmaya geldim. Bir şey mi oldu? " 

Lalin: " Kapının önündeydim de. Açmayınca merak ettim. " 

Gamze: " Keşke beni arasaydın. "

Lalin: " Sen kayıt yaptırmamış mıydın ki? " 

Gamze: " Tek yaptırmayan ben kaldım. "

Lalin: " Oraya gelsem olur mu? " 

Gamze: " Çok güzel olur. Bekliyorum. " 

Lalin: " Tamam görüşürüz. "

Gamze: " Gözüşürüz. "

                       Telefonu çantama koyup otobüse binmek için akbilimi çıkardım. Bazılarının Poyraz gibi ehliyeti yok...

*

Gamze'den, 

                Okulun önündeki banka oturmuş, Lalin'i beklerken gözüme çarpan siyah saçlı bir çocuğu inceliyordum. Yüzü çok masum duruyordu. Tatlı bir çocuğa benziyordu ama davranışları pek tatlı değildi. Şu anda zorbalık yapan bir çocuğu izliyordum ben. Ama bir şey yapmıyordum. Yapmam gerekiyordu ama cesaret edemiyordum. O cesaret patlamasını henüz yaşamamıştım. Sadece oturup izliyordum. Elimden ne gelebilirdi ki? 5'e 1 mi? 5 kişi ile başa çıkabilecek biri varsa oda Poyrazdır ama şu anda Poyraz'ın burada olması gibi bir tesadüfün olma olasılığı  çok ama çok düşüktü. Çocuğa attıkları son tokattan sonra daha fazla dayanamadım ve ayağa dikilip okulun karşısındaki parka doğru ilerledim. Parkta şansıma kimse yoktu. Sadece masum olduğunu düşündüğüm bir çocuğa zorbalık eden 5 kişi ve ben vardım. Hızlı adımlar ile yanlarına vardım ve zorbalık edilen çocuğu kolundan kapıp arkama çektim. 6 kişi birden şaşkın şaşkın bana bakıyordu. Bendeki cesarete şaşırmış olduklarını düşündüm. Siyah saçlı olan çocuk ellerini göğsünde birleştirdi ve konuşmaya başladı.

- Böyle cesaretli kız az bulunur. Bakın örnek alın. İsmin ne cesaretli kız? 

                      Siyah saçlı çocuğa öfkeli gözlerimi diktim ve konuşmaya başladım.

- Bu çocuğa, her ne yapmış olursa olsun bunu yapmaya hakkınız yok. Kimseye bunu yapmaya hakkınız yok. Anlıyor musunuz? Yoksa tekrar edeyim mi?