MBS1 : My Patient is a Mafia Boss

chapter forty one

**BRIAR'S POV**
(STILL CLOUDINE'S VERSION)

"Nooooo!!!! Lydeee!!!!" Malakas na sigaw ko, mabilis din akong napabangon sa Hindi ko malamang dahilan pero Hindi ko na iyun pinag tuonan Ng pansin

" Lyde! Lyde! Wake up please! Lyde!" Umiiyak na sabi ko at marahan syang inuga Hoping na nag bibiro Lang sya

" Lyde please.... You can't leave me..." Patuloy na sabi ko pa at niyakap sya

" Lyde... Bakit Ang unfair mo naman... Sabi ko mabuhay ka dba... Bakit..?" Piyuk na sabi ko at tuluyan nang humagulgul sa dibdib nya, at medyo pinapalo iyun pero Wala talagang response

Feeling ko Nadudurog Ang puso ko... ganito ba masaktan?... Bakit Parang subrang sakit naman ata?... Do people feel the same pain I'm feeling if they lost something important to them? Kase Kung Hindi bakit ko to nararamdaman? Subrang sakit kase...

If being alive gives me this kind of pain ay pipiliin ko nalang na mag kulong sa likod Ng salamin habang buhay...

Never pa akong nasaktan Ng ganito Kaya Hindi ko makilala Kung ano Ang ibigsabihin nito, Basta Ang sakit at Parang kahit umiyak Ng umiyak pa ako ay Hindi Yun mababawasan...

Is it really necessary to feel this way? Ganto ba pag nag mamahal?? Kailangan pa ba talagang masaktan? Kung Oo then I hate it... I hate to feel love kung ganito rin naman ang isususkli nya...

Probably ganito Rin Ang naramdaman ni Briar after nyang umalis sa poder ni Death...

Actually I was laughing at briar Ng umiiyak sya Ng dahil Lang sa death nayun, I mean how stupid is that? Bakit nya iiyakan Ang taong nanakit sa lanya diba?? But now mukhang naiintindihan ko na Kung bakit sya umiiyak...

Nasasaktan sya dahil Mahal nya Yung Tao na nag taboy sa kanya, parehas kami... Ang pinag kaiba nga Lang ay Yung sa kanila  Death ay pwede pang maayos pero Yung sa akin Hindi na...

I mean Hindi na mabubuhay ang patay... Wala nang chance na maayos Yung sa akin! Nakakainis! Ako nalang lagi Ang subrang nahihirapan! Ako nalang lagi Ang malas! At nasasaktan ako dun...

Ang sakit...

ang sakit mag mahal...

"Cloudine" narinig Kong tawag Ng kung sino Kaya napaangat Ang ulo ko para tingnan Kung sino iyun, bumungad Naman sa akin Ang nag aalalang mukha ni Zack pero mukhang nahihirapan din Ito dahil may tama sya sa dibdib

"Z-zack... Si lyde..." Umiiyak na sumbong ko sa kanya, mas naawa Naman Ito sa akin kahit halatang naguguluhan Ito sa inasta ko

" I'm so sorry cloudine, but we need to go" he said, sunod sunod akong napa iling dun at nanatiling nakayakap Kay lyde habang patuloy parin na umiiyak

Hindi, Hindi ako sasama sa kanya... I won't leave lyde here!

"Hindi ako aalis, Hindi ko iiwan si lyde dto!" Mabilis na sagot ko sa kanya at pilit na tinataboy Ang mga kamay nyang humahawak sa akin, shuing it away para Hindi nya ako mailayo Kay lyde

Hindi ko kaya... Ayokong iiwan si lyde, just thinking of it ay Parang may Kung anong sumasaksak sa dibdib ko...

" Cloudine! We need to leave! Sasabog na Ang lugar na to! " Paliwanag pa nya at pinilit akong ilayo Kay lyde but I didn't budge

" No! Don't touch me!! Hindi ko iiwan si lyde dto! Let go of me!! I said let go! No!" Malakas na palag ko sa mga hawak nya, at pilit na inaalis Ang mga kamay nyang nakakapit sa akin

"For goodness sake his Dead! We need to move!! Sa tingin mo ba matutuwa sya pag nalaman nyang mawawala ka Rin!? " Sigaw nito sa akin, I just cried again dahil Ang sakit pakinggan Ng sinabi nyang ' his Dead!' Ang sakit sa puso ko!!