THİAM ♡'･ᴗ･'♡ {boy×boy}

☾︎1☽︎𝙝𝙞𝙨𝙡𝙚𝙧💙

✨Birinci bölüm umarım beğenirsiniz
𝐘𝐚𝐳𝛊𝐦 𝐤𝐮𝐫𝐚𝐥𝐥𝐚𝐫𝛊𝐧𝐚 𝐭𝐚𝐤𝐦𝐚𝐲𝛊𝐧 𝗼̈𝐩𝐭𝐮̈𝐦<3

🦋BÖLÜM ŞARKISI:feel this moment

Theo }

Monroe yenildiğinden beri (5 aydır) ne sürü ile ne de liam ile hiç konuşmadım zaten sürünün çoğu okumak için üniversiteye gitmişti ve liam, mason, corey bana güvenmediklerini biliyordum ama değişmeye çalışıyordum kendime küçük tek katlı minik bahçeli bir ev almıştım bir köpek sahiplenmiştim köpeğimin adı lela'ydı kendime bir garsonluk işi bulmuştum ondan para geliyordu ve sabahları komşumun köpeklerini gezintiye çıkarıp ondan da para alıyordum.

Yazar: theo kendi hayatını kurmaya başlamıştı ama sanki birşey eksik gibi hissediyordu ve o eksik şeyin liam olduğuna adı gibi emindi ama liam theo'yu istemezdi ve zaten her zaman kavga ediyorlardı bu onların anlaşma biçimi gibi birşeydi başka bir anlaşma biçimleri daha vardı bakışlar theo nun yeşilleri ile liam ın mavileri buluşunca sanki şu dünyada bir tek ikisi kalmış gibi hissediyordu, theo niye böyle hissediyor biliyordu çünkü liam onu o cehennemden çıkardığından beri ona aşıktı.

Theo bir pazar günü (izinli) köpeğini gezdirdikten sonra eve geldi kapıyı hızlıca kapatıp anahtarlarını cam tepsinin içine fırlattı shık shık diye bir ses gelince sevimli bir şekilde yüzünü buruşturdu ve sonra kahvaltı yapmak için peynir, ekmek ve domates çıkardı domates keserken elindeki bıçakla parmağını kesti zaten bir kaç dakika sonra iyileşiceğini bildiği için çok telaş yapmadı, bir anda kapı çaldı theo nun kapısını tek olarak postacı çalardı ama pazar olduğu için postacı gelmiyiceğini biliyordu ve önemli birşey olabilir diye kapıyı hızlıca açtı önünde liam'ı görünce kalbine hakim olamadı normalde yalan söylerken bile çaktırmayan theo liam'ı görünce kalbi dakikada 120 atıyordu.

LİAM!?!?!

"theo iyi misin?"

Burda ne işin var?!?

"Wow harika karşılama."

*Theonun kalbi yavaşlamaya başladı*

Üzgünüm, bir sorun mu var?

"Theo raeken üzgünüm mü diyor bana mı öyle geliyor."
*yüzünü bir sırıtış kaplamıştı*

Artık üzgünüm demekten özür dilemekten teşekkür ederim demekten çekinmiyorum, değiştim.

"Garip"

Sen niye geldin bir sorun mu var?

"Scott dönüyor seni sordu bende bilmiyorum dedim sonra sana bakmamı istedi."

Beni niye sordu birşey mi is-

*Liam sözünü keserek*
"Parmağın kanıyor!"

N-e şey evet birazdan iyileşir

"Ah doğru biz kurt adamı- içeriye almıyıcak mısın? "

Tabi geç

Liam}
Theo yu gördüğümde çok garip hissettim ve sanırım o da böyle hissetti nedense birşey beni rahtsız ediyordu içimde theo bana kapıdan girince kapının solunda kalan salonu ve salonla birleşik mutfağı gösterdi mutfakta tost malzemeleri duruyordu salonda ki kıpkırmızı sanki gryffindor ortak salonundan fırlamışçasına duran koltuğun üzerine oturdum ve theo da ben gelince yarım kalan tostunu yapmaya devam etti ve arkası dönük bir şekilde konuşmaya başladı

Seni görmeyeli uzun zaman oluyor, neler yaptın tabi anlatmak istersen.

"Hiç "

Soğuk bir cevap verdiğimi düşündüm theo ya, ama theo bu konuyu uzatmadan scott konusuna geçti

Scott niye beni sordu?

"Sanırım... birlikte çalışmamızı istiyor"

*kaşlarını hafif çatarak tuhaf bir bakışla konuştu theo*

Niye?

"Monroe bizim okulun yakınlarında görmüşler ve birşeylerden şüpheleniyoruz, bir takım falan olup araştırma yapmamızı istiyor "

Bir işim bir evim ve bir köpeğim var normal bir hayatım var onları bırakmak istemiyorum liam

"Seni anlıyorum istemiyorsan scott a söylerim."

Düşünebilir miyim?

"Tamam sadece 24 saat"

Yazar: liamın son sözünden sonra liam ayağa kalkmış biraz papatya biraz karanfil ve biraz traş losyonu kokulu evden çıkarken hüzünlüydü kapıya geldiklerinde theo liam a kapıyı açtı ve theo "sonra görüşürüz betacık" dedi ve kapıyı kapattı, liam dışarı çıktı yavaş yavaş yürümeye başladıkça yüzünde salakça bir gülümseme vardı sanki içinde kelebekler varmış gibi hissediyordu bu salakça şeyi aklından atmaya çalıştı ama bilmiyordu ki o şey aklında değil kalbindeydi...

( ˘ ³˘)♥︎𝙪𝙢𝙖𝙧𝜾𝙢 𝙗𝙪𝙣𝙪 𝙤𝙠𝙪𝙮𝙖𝙣 𝙝𝙖𝙧𝙞𝙠𝙖 𝙠𝙞𝙨̧𝙞 𝙗𝙪 𝙝𝙞𝙠𝙖𝙮𝙚𝙮𝙞 𝙗𝙚𝙜̆𝙚𝙣𝙢𝙞𝙨̧𝙩𝙞𝙧.

_

yorum yazmayı unutma aşk ✨🤭