"Biraz uzaklaşmak istiyorum"
2 hafta eve gelmedin...
Ne yaptığını, kime gittiğini, ne yaşadığını bilmiyordum.
Tek bir korkum vardı, o da birilerinin seni benden daha çok sevmiş olabilme ihtimaliydi.
Ama ikimizde adımız kadar iyi bilirdik... Bizi bizden başka kimse bu kadar tutkulu sevemezdi.
Döndüğünde sımsıkı sarıldık birbirimize. Dakikalarca , nefessizce öptük birbirimizi.
Meğersem son öpüşmelerimizmiş bunlar. Farkında değilmişim olacakların.
Beni çok sevdiğini söyledin. Çok özlemişsin beni.
Ne hoş bir tanem, aylardır bende seni çok seviyorum. bende çok özledim seni.
O gece ikimizde asla konuşmadık. Uyumayı sevmezdik. Sabaha kadar birbirimizi izledik. Bazen öpüştük, bazen özlem giderdik.
O sıra inanmıştım biliyor musun? Düzeleceğimize inanmıştım aynı bir aptal gibi.
Güvenmiştim bize. Tekrar inşa edebiliriz aşkımızı demiştim, inanıyordum buna ilk defa.
Tuhaf bakışların vardı bana. Anlam verememiştim.
"Gideceğim ben Yoon. Seni bırakıp gideceğim"
kafa sallamakla yetinmiştim, fakat gözlerim tatmin olmamıştı. Oluk oluk yaş akıtmaya başladılar senin için.
Sende ağlamaya başladın. Her göz yaşında silmek için uğraştım, her seferinde yenisi eklendi.
Beni terk edeceğini düşünmüştüm. Dünyadan gideceğini değil.
Sana kızamıyorum, ama çok içimden geliyor neden yaptın deyip seni azarlamak.
Çok istiyorum sana neden gittin diye sormak. Yardım etmek istiyorum seni kurtarmak istiyorum bu acıdan.
Benden kurtulman için sana yardım etmek istedim Hoseok...
Ama sen gerek duymadın...
2 hapına bakmıştı gözlerini sonsuzluğa yunman...
2 hapına bakmıştı beni uğruna yıkman...
'Mi' tuşu boş ilaç kutularınla birlikte gitti çöp kutusuna. Yenilerini aldım, senin ihtiyacın olmadığının farkındayım. Onlar senin için değil birtanem benim için. Sen güzelce uyu...
Bölüm yazma tarihi: 15.05.2021 01:51
ŞİMDİ OKUDUĞUN
36 But 20 : Yoonseok
Fanfiction|sope| bir lavinya saksısı, içinceki bile lavinyasız.