36 But 20 : Yoonseok

-La-

Gece oldu, son gecemizin son uykusuna gidiyorduk birlikte...

Lavaboya gidip geldin. Bavul olarak bahsettiğin küçük çantaya sadece fotoğraflarımızı koydun. Bir de banyodan getirdiğin küçük bir çanta.

Yatağa girdik. Göğsüme uzandın. Nefeslerin oldukça sakindi.

Kollarıma sana sardım. Kafanı kaldırıp güzel bir öpücük bıraktın dudaklarıma.

"Senden son kez bir şey isteyeceğim Hoseok."

Ne ara baydığını bilmediğim bakışlarını zorla kaldırıp baktın bana söyle der gibi...

"Yarın sabah vedaşlamadan evden gitme olur mu? Ben uğurlayayım seni"

Yüzünden eksiltmediğin kırık gülüşünü tekrar gösterip kafa salladın.

Uyuyamayacağımı biliyordum. Sadece son kez tenini hissetmek istedim o gece .

Uyuma Yoongi dedim. Unutamayacağın bir vedan olsun son gecenize..

Saatler geçti. Sakin nefeslerinde ki bozukluk dikkatimi kendine çekti.

Nefes aldın, verdin, aldın, verdin...

Ve bir anda ölüm sessizliği vurdu seni...

Bir sorun olduğu aşikardı. seni korkutmamak için yavaşça omzuna dokundum.

Haraket etmiyordun...

Daha güçlü salladım bedenini. Korkum arttıkça daha çok salladım.

Bir tepki dahi vermiyordun. Korkarak yaklaştım sana, nefes almıyordun.

Ve o zaman koptu bende, kalbinle kalbimi bağladığım güçlü halatlarım.

O sıra anladım kime, nereye gittiğini.

Vücudunu kaldırıp kendime yapıştırdım seni. Kafamı kalbine koydum.

Atmıyordu...

Elimde olsa o sıra benimkini sökerdim, seni için.

Deliler gibi ağlamaya başladım. Adını sayıklıyordum. 

"Aç gözlerini yalvarırım aç!"

"tanrım onu bana ver lütfen"

"nefes al ! uyan! ,  yaşadığını, beni sevdiğini söyle Hoseok!"

Hiçbirine tepki vermedin. Titreyerek tuttuğum bedenin benim güçsüzlüğümle sertçe  yere düştü...

Uyanmadın...

Yere yanına oturdum. Kafamı göğsüne gömüp ağlamaya başladım.

Güneş bile doğmuştu, yüzüne vuruyordu parıl parıl. Ölmene rağmen hala çok güzeldin.

Ve ben, ambülansı bile aramaya korkan bir yıkımdım o sıra. Seni benden götüreceklerini bildiğim için korkuyordum aramaya.

Kokunu çekerken boynunda, akşam üstü söylediklerini kulağımda işittim;

"Çok uzak bir yere gidiyorum Yoongi..."

"Beni çok bekleyeceksin, ama ben dönmeyeceğim"

Kriz geçiriyordum. Cansız bedenini görmem yetmezmiş gibi, camdan yansıyan kendi bedenimi gördüm. perişan haldeydi.

Ellerim dudaklarına gitti. Narince okşadım onları.

Ölmene rağmen hala çok güzeldin. Hala çiçek açmaya devam ediyordun.

Ve ben ağlamaya devam ediyordum haykırarak.