Ateş-i Hecr »« Chanbaek

X. Birtakım Hissiyatlar

“Haddinden fazla içmedin mi Chanyeol yeter artık.”

“Size ne benim içmemden, gidin artık.”

“Yine mi ormanda uyumaya başlayacaksın?”

“Siz ikiniz şu son zamanlarda başımı ütülemek dışında başka bir şey yapmaz mısınız?”

Öfke ile nefes verdi ardından kızıl ve siyah saçlı alfaya döndü.

“Beni yalnız bırakın.”

“Yeter artık! En yakın dostumu tanıyamıyorum. Bu sen değilsin, tanıdığım Chanyeol bu değil!”

Elindeki şişeyi bıraktı ve gözlerini devirerek bıkkınlıkla oturmuş olduğu yerden kalktı.

“Peki, madem yalnız bırakmıyorsanız ben giderim.”

Esmer alfa kalkıp yürümeye başlayan arkadaşına seslendi.

“Eve gitmiyorsan nereye gidiyorsun o zaman?”

“Ben söyleyeyim. Sevdiğini zannettiği, basitin bile yanında daha asil kaldığı o omegaya gidiyor...”

“...Daha doğrusu bizden ve gerçeklerden kaçıyor.”

“Sehun haddin olmayan şeylere burnunu sokma şu an seninle uğraşamam, cidden.”

Kızıl saçlı alfa hafif güldü ve devam etti.

“Söylesene Chanyeol nefret ettiğini söylediğin varlığa aşık olmak nasıl bir duygu...”

“...Bir betaya?”

Duyduğu şeyle gözleri daha çok açıldı ve kaşlarını çatarak ikisinin olduğu yere yaklaştı.

“Ne sikim saçmalıyorsun sen?”

“Sehun yeter artık, tamam ikiniz de bu konuşmayı burada kesin.”

“Hayır Jongin, sen de farkındasın olan biten her şeyin.”

“Neyin farkındaymışsınız? Sana daha demin haddin olmayan şeylere burnunu sokmamanı söyledim. Siktiğim kafan almıyor mu bunu?”

“Seni en iyi biz tanırız Chanyeol. Baekhyun’u seviyorsun ama bir betayı sevmeyi kendine yediremediğin için olabildiğince kaçıyorsun bu durumdan.”

“Jongin al götür şunu buradan yoksa biraz sonra olacaklardan ben sorumlu olmayacağım.”

“Neden? Gerçekleri duymak zoruna mı gitti? Onu kıskanıyorsun Junhoo’ya vurma nedenin de buydu, Suanna değil.”

Yapmak istese de içindeki kurdunu sakinleştiremiyordu. Dönüşmemek için kendi ile mücadele ediyordu.

“Eğer öyle değilse onu başkaları ile paylaşmak senin için sorun olmamalı. İzin verseydin de törende o konuşanlar istediğini alsalard-”

“CHANYEOL!”

Esmer olan ikisine döndü ve devam etti.

“Ne yaptığınızı sanıyorsunuz? Delirdiniz mi ikiniz de!”

Kızıl alfa kendisini tutan arkadaşının kollarından sıyrıldı ve yumruktan dolayı kanayan dudağını baş parmağı ile sildi.

“Bırak Jongin. Deliren ben değilim o. Şimdi anladın değil mi?”

Jongin’in kendisini çekmesine rağmen gri saçlı alfaya yaklaştı ve sağ işaret parmağıyla karşısındakinin sol göğsüne bastırdı.

“Şimdi anladın mı? Burası yerinden çıkacak gibi oldu değil mi? Beni hemen burada dönüşüp öldürmek istedin. En yakının olmama rağmen...”