Ateş-i Hecr »« Chanbaek

III. Farklı Bakışlar

Bu gözler rüyalarındaki gri gözlerdi...

Ne olduğunu anlaması sadece birkaç saniye sürdü. Mantar toplamaya gelmişti, böyle ıssız bir yerde uyuyakalmıştı. Gece olmuştu ve üzerinde ne yaptığını onun da bilmediği gözlerle bakan, yakınlıktan dolayı nefesini dahi hissettiği birisi vardı.

Göz temasını bozdu ve üstündeki adamdan yüzündeki bakışlarını çekip aşağı indirdi. Üstü çıplaktı, kaslı ve yapılı vücudu feromonlarını hissetmese dahi alfa olduğunun bizzat kanıtıydı.

Bir an düşüncelerinden sıyrıldı ve kaç dakikadır aynı pozisyonda olduklarını bilmediği alfanın göğsüne ellerini koyarak onu üstünden itti.

Elleri yanıyormuş gibi hissediyordu ve çok korkuyordu. Hemen ayağa kalktı ve hiçbir şey demeden koşmaya başladı. Tehlikeliydi, şu an daha önce hiç hissetmediği kadar tehlikedeydi. Arkasına bakmadan koştu, nefessiz kalana kadar koştu. O tatsız rüyalarına giren gri gözlerden uzaklaşmak için koştu.

Alfa onun feromonundan korktuğunu anlamıştı. Mavi gözleri de ona şaşkınlık ve korku içinde bakıyordu. Kendisini ittiğinde sesini çıkarmadı. Bir şey bile diyemeden yanından kaçıp giden omeganın gitmesine sadece izin verdi.

Şu an ormana güçlü bir feromon yayıp onu etkisi altına alabilirdi ya da kurt formuna dönüşüp önünü kesebilirdi ama yapmadı. Onu daha fazla korkutmak istemedi. Gerçi Park Chanyeol’un başkalarının kendisinden korkması hiçbir zaman umurunda olmamıştı. Hatta gururunu okşayan ve daima hoşuna gittiği bir durumdu. Ama şu an istemedi, bu sevimli ve eşsiz kokulu omeganın kendisinden korkmasını istemedi.

Yere baktığında gördüğü şeyle bunları yapmadığı için sırıttı. Çünkü kendisi zahmete girmeden o sevimli omega kendisini bulacaktı.

Baekhyun eve kendini nasıl attığını bilmiyordu. Elleri hâlâ titriyordu. Böyle bir şeyi nasıl yapabilirdi? O tehlikeli ormanda tek başına iken nasıl uyuyakalabilirdi?

Ya o alfa ona bir şey yapsaydı? O gri gözleri tekrar hatırlayınca nefesinin kesildiğini hissetti. Titreyen elindeki suyu bir içişte bitirdi ve bardağı masaya bıraktı. Bir daha asla tek başına birçok farklı sürüdekilerin gittiği o ormana adım atmayacaktı.

Uyuyamazdı. Bu saatte Kyungsoo’yu da arayamazdı. Bunun için gidip kendini sıcak duşa attı. Biraz mayışmaya ihtiyacı vardı.

~ ~ ~

“Uyan artık.”

“Hey sana diyorum.”

Gözlerini açmadan sıkıntı ile nefes verdi. Bu anı defalarca yaşamıştı hem de aynı kişi yüzünden.

“Git işine, beni rahat bırak.”

“Chanyeol”

“Götünden mi anlıyorsun? Sana beni rahatsız etme dedim.”

Doğrulup elini uykudan yeni uyandığı için şişmiş yüzüne koydu ardından da parmaklarını gri gür saçlarından geçirdi.

“Götün arşa değdi mi?..”

“...Değmemişse bile değsin çünkü tüm uykumu siktin.”

“Sana kaç kere ormanda uyuma dememe rağmen hâlâ ormanda uyuyorsun Chanyeol. Bu inadını bırak artık.”

“Jongin annemmiş gibi bana öğüt vermeyi kes artık. Annem yetmezmiş gibi bir de sen başlıyorsun.”

Esmer alfa göz devirmekle yetindi.

“Anlaşılan Sehun’a olan kızgınlığın hâlâ geçmemiş. Dünde kalmışsın.”

Orman yolunda ilerlerken arkadan kendisini takip eden arkadaşına döndü.