Siostra Izuku nowa historia (zakończone)

14-koniec gry cz.2

ROZDZIAL NIESPRAWDZONY JUTRO MAM SZKOLE WIEC NIE CHCE MI SIE GO SPRAWDZAC.

Pov Emilia:
Zmieniliśmy trochę plan postanowiliśmy szybko i powoli rozbroić dwie bomby i po cichu poczekać na bohaterów.

Zostalam w tyle kiedy Michał z Natanielem najpierw rozbroili nietykającą bombę kiedy zamierzali drugą rozbierać nagle zobaczyła ich Toga.

W między czasie zobaczyłam że była cała liga razem z Deku oprócz Shigarakiego i Dabiego.

Spojrzałam na nich o matko oni nie wiedzieli że za chwilę zostaną zaatakowani przez Togę kiedy zobaczyłam jak Oliwia wchodzi do sali i obrania ich przed Togą.

Liga się już skapneła co chcemy zrobić i zobaczyła że jest nas więcej.
Monika i Szymon już dawno poszli.
Nikola dała mi niewidzialny znak głową żebym zaczęła.

Podbiegłam i zaatakowałam z tyłu Izuku. Zobaczyłam że Compress chciał do mnie już podejść kiedy Paulina zagrodziła mu drogę.

-hej siostrzyczko znowu się spotykamy.
Powiedział sarkastycznie.

-ta wiem mi też miło tylko szkoda że w takich okolicznościach.
Zaśmiałam się.

-no cóż ktoś musi wysadzić tą piekelną szkołe.
Odpowiedział jakby to była najoczywistsza rzecz na świecie.

Spojrzałam na zegar za pięć minut równo wybuchnie bomba muszą się pospieszyć kiedy ja zaczęłam atakowac brata.

Zobaczyłam jak swoim quirk próbuje rzucić mnie na ścianę szybko się osłoniłam swoimi skrzydłami. Rozbiłam okno kiedy zobaczyłam że byłam nad przepaścią.

Milimetr dzielił mnie od upadku i śmierci.

-i co już nie jesteś taka mądra.
Powiedział

-jestem. Zapomniałeś że mam skrzydła
Powiedziałam i w minutę zamieniły się nasze role.

Szybko go odsunełam od przepaści nie chciałam przecież by zginął.

-ohhh głupiutka dalej się nie nauczyłaś że wrogom lepiej nie pomagać?!
Warknął i rzucił się na mnie

W tym samym czasie u Moniki i Szymona.
Pov: Monika
Biegliśmy jak najszybciej mogliśmy. Nie wiedzieliśmy ile jeszcze mamy czasu...

Zapewne minęło już te 15 minut i bomby zostały rozbrojone ale i tak lepiej się pospieszyć.

-szymon szybciej!
Krzyknęłam

Musieliśmy się z tąd wydostać. Biegliśmy korytarzem aż w końcu natrafiliśmy na duże masywne drzwi.

-to chyba tu jest wejście do U.A
Powiedział cicho Szymon.

Podeszłam do drzwi i zaczełam w nie nawalać.

-halo!!!
Krzyczałam kiedy usłyszałam że ktoś zaczyna wyrwać jakby tą blachę.

-odsuńmy się..
Powiedział niepewnie Szymon

Zobaczyliśmy jak metal się rozwala i do środka wchodzą pro herosi. Zdziwili się na nasz widok

-zajeło to wam szybciej niż przypuszczaliśmy...
Mruknął Szymon

-nie ma czasu odzieliliśmy się od reszty żebyście szybciej znaleźli wejście. To jest istny labirynt! Proszę iść za mną.
Powiedziałam

-dobrze niech tylko ktoś tu zostanie już lepiej nie ryzykowac więcej niż trzeba.
Powiedziała Midnight

Szymon się zdecydował że on zostanie a ja zaprowadze pro bohaterów.
Wiedzieliśmy że nie mamy za dużo czasu i zaczęliśmy biec.