Dactor Craig Smaith Experiment

Chapter 2: Beggars? or Not?

Kaikan's POV

Andito kaming lahat sa dressing room ng own suite or room namin dito sa university.

Yes! We have our own room in this school, at ipinapasalamat namin iyun dahil sa nakakagawa kami ng mga kalokuhan dito sa kwarto namin, na hindi nakikita ng mga sipsip naming mga bantay.

"Oy Lyz! hindi kapa ba tapos jan? malapit nang matapos ang lunch break!" Tawag ni Rence kay Lyz na kanina pang nagbibihis.

At alam nyo ba, sya pa lang ang nagbibihis samin ay anung oras na.

Hay si Lyzlee talaga napaka arte kapag bihisan na ang pinag-uusapan, lalo na yun si Mon, mas grabeh pa nga yun eh.

Hay bakit ba isa lang tong bihisan sa kwartong to, hayy patay talaga principal ng school na to saaki.

-KREEK-

Napatingin kaming lahat sa pintuan ng bihisan ng bunukas iyun.

At sa ikinabigla namin, napakurap-kurap kami at napanganga, lalo na siguro ako.

"Ikaw pa ba si Lyzlee??" Malaking mata na tanung ni Mon kay Lyz.

"Hoy babae! Syempre ako parin to noh, bobo ka ba? diguise nga diba! Hay naku!" Kunot noong tugon naman ni Lyzlee na parang hindi na sya.

Eh bakit ba kasi,  Naka white hair na sya with black lipstick tapos lust shirts and jeans ang sinuot.

Para na tuloy syang nawawalang saduko.

At hindi pa nakuntento, may contacleanse pa sya na kulay grey, tapos lignt brown ang kulay ng balat nya.

Over all masasabi mo talagang hindi sya si Lyz. Kaya pala ang tagal nya sa loob.

Binago talaga sya ng mek-up artist na hinire namin.

"Oy mga chong! Sino daw susunod?" Tanong nya saamin.

At hindi na kailangan pang sabihin dahil deri-deritsong pumasok si Monique.

"Grabeh ka Mon ah! Wala talagang pasabi?" Mapan-insulto habang natatawang sabi ni Rence.

"Heh! wala kang paki-alam! gusto ko ng magbagong anyu!" Sigaw nya with her excited tone.

Napatawa nalang kami at masaya nalang na nagkwentuhan habang naghihintay sa pagkatapos ni Mon....

And as usual matagal-tagal rin na nagbihis si Mon at paglabas nya, halos hindi narin namin sya makilala.

At promise... Sasabihin ko sainyu, para kaming mga nawawalang mapamatay na mga multo hahahahahaha.

Natapos kami sa pagdidisguise namin eksaktong nag ring ang bell para sa pagakatapos ng lunch break, at dahil sa may world conference daw ang school namin, dismiss lahat ng klase.

And, swerte pa kami dahil biglaan itong dineklara nang faculty, at hindi nasabihan lahat ng parents ng mga estudyante ng school na to.

Kaya heto kami, trying hard na nagdi-disguise,  para di kami mahuli ng mga chismoso naming mga bantay.

Halos mapahalakhak kami sa pagtawa dahil sa nakikitang reaksyon ng mga school mates namin tuwing nakikita nila kami, para bang nakakita sila ng mga wanted person at mga lunatic type. Dahil sobra ang pag-iwas nila tuwing dumadaan kami sa mga harapan nila.

Nakalabas kami ng gate na masayang masaya dahil hindi kami nasundan ng mga asungot naming guards.

Habang naglalakad kami papunta kung saan, bigla kaming hinila ni Rence, dahilan para  mapahinto kaming lahat. Eh pano ba kasi, hawak kamay kami habang naglalakad.

"Oh bat ka na naman nang hihila Rence?" Takang tanong ko sakanya.

Pero imbis na salita ang makuha kong sagot sakanya, mata ang pinagalaw nya, at napapakita iyung, tingnan ko daw ang harapan namin.

When I look at our front, My eyes was widened unintentionally, it is becuase I saw a high amount of beggars who was crawling in anger while staring on us with their sharp knives kreeking for how sharp it was...

Oh no... Oh my god!

Ang tanging nasambit ng utak ko matapos  makita ang mga pulubing to, lalo na't may mga dala silang matutulis na patalim.

And why ther are blocking us? And what have we done to them? At bakit grabeh kung makapanglisik ang mga mata nila habang nakatingin saamin? At saka, bat parang may mali sa kanila?

Habang mata-imtim kaming nakatitig sakanila, biglang may humawak sa braso ko.

At nang liningon ko iyun nakita ko si Mon o mas madaling sabihing nakakita ako ng taong hindi ko kilala.

"Sino ka?" Nakasimangot kung tanong sakanya kahit pigil na ako sa pagtawa.

"Magtigil ka nga jan Kai! Nakuha mo pang magbiro, eh malapit na tayung mabugbog." Sita nya sakin at wala sa loob na ngumiti nalang.

"Oy mga chong, anong gagawin natin?" Tanong ni Lyz saamin.

"Ano pa ba edi lumaban, ano bang use ng figthing training at sefldefense na ginagawa natin thrice a week?, kung aatras o tatakbo lang tayu!" Impit na salita ni Triea.

"Oo nga naman, Kaya lang hindi pa ko masyadong marunong sa mga tinuturo ng mentor ko eh..." Kamot ulong bulong ni Lyz saamin.

"Hayaan muna, basta ang mahalaga may alam na tayu..." Pabulong na sagot naman ni Mon.

Halos ilamg minuto din kaming tinitigan lang, ng mga matang nanlilisik ng mga pulubing to, oh baka hindi sila mga pulubi..., nag-di-disguise lang? Hmm. Baka mga tauhan yan nang mga kakompetensya namin sa Business World.

"Sino kayu!?" Malakas na tanung ko sa mga taong to.

"Eh kayu, sino ba kayu!?" Malakas ring pabalik na tanung nung mukhang leader nang mga gunggong.

"It doesn't matter who we are... Idiots!" Pabalang naman na sagot ni Tri.

"Then..., It doesn't matter too who we are, Okay okay..., lets just play, damn students!" English naman na sagut nung para ngang leader nila.

Oh kita nyu na, ang mga bobo, akala ko ba mga pulubi sila? Eh daig pa kami sa pa-englishan eh.

"Then what game you want us to play?" Taas kilay namang tanong ni Rence.

"Uhm... A fight game!" Nakangising sagot naman nung lalaki.

"Then..., okay, let's start now!" Hambog naman na sabi ni Lyz. Ha! sya pa talaga may gana magsabi nun? Nakakatawa talaga tung mga kaibigan ko...

"Wait! Teka lang, It's an apropriate naman kung magbabakbakan tayu dito at sabay sabay, baka gusto nyung sumama?" Sabi naman nung isa pang lalaki.

Na nagpakunot ng aking noo...

Ano daw? sumama sa kanila? at saan naman?

"At saan nyo naman kami dadalhin?" Takang tanong ko sakanila.

"Mga bata... sekreto muna." Nakangisi naman sabi nung lalaki. Kitang kita pa nga ang mga maiitim nila ngipin eh at naduduming bibig at mukha.

Pagkatapos nilang sabihin iyun, bigla akong naka-amoy ng kakaibang amoy, at sa hindi ko alam na kadahilanan, bigla nalang bumigat ang mga mata ko, at bigla nalang akong natumba. Pinikit ko ang mga mata ko para mabawi ang kakaibang nararamdaman ko, at ng bi ukas ko iyun, kitang kita ko ang paghandusay ng iba ko pang mga kaibigan. Hindi nagtagal, tuluyan na nga akong nahila sa malalin na pagtulog.

________________________
A.N

Hi guyss! Sorry po kasi hindi mahaba ang chapter na to, peace po...

Thank you for reading and your Votes and Comments! It's highly apreciated!

I do hope you enjoy reding my story!

LoREnz900