Dactor Craig Smaith Experiment

Chapter 25: Warning

Kaikan's POV

"Ughh!!" Impit na daing ko ng may maramdaman akong sakit sa bandang mga braso ko.

Habang nakapikit at kasama ang kadiliman, nararamdaman ko ang sakit na yun, but bit by bit, unti-unti iyung nawawala ng may maramdaman akong kakaiba sa sistema ko na para bang tumakbo agad sa mga braso kong nakakaramdam ng sakit.

Then I remembered it. The white liqued with those little red dots, that Doctor Smaith inject on us. The strange feelings inside me, the  white ropes that gives a light at my dark system. The white light the encircle and prison my heart, the new ball of white light that has been create after my heart. And the incredible but I love the most feeling. The new energy that had inside me, and the voice of Doctor Smaith inside my mind.

Matapos yung pumasok sa isipan ko, at patuloy na bumalik-balik, bit by bit.

Agad akong napabuka ng mata at agad na napa-upo. Agad kong tiningnan ang dalawa kong mga kamay, at paa kong ito ba'y nakapiit sa pabilog na bakal, but in my shock hindi 'yun.

Agad kong hinawakan ang mga kamay ko at muling inisip ang mga nangyari na 'yun.

Thus it a dream or a nightmare?

Takang tanong ko sa sarili ko. But in my shock!

May nagsalita at sinagot ang tanong kong 'yun.

"Nope! It's not!" Saad nong pamilyar na boses.

Wait.... that voice is familliar! Agad akong napalinga-linga sa paligid ko, pero hindi ko 'yun nakita, tanging ang mga kaibigan ko lang ang naririto sa paligid ko. Lahat ay naka-upo narin at shock na katulad ko'y napalinga-linga sa paligid.

At dahil sa wala akong nakit, inignora ko muna ang mga kabigan ko at muling tumahimik, nagbabasakaling muling marinig ang boses na 'yun.

At sa ikinatuwa ko, muling may nagsalita at sa pagkakataong to, nakikilala ko na sya. "Hi.... My new vessel." Saad nun. At kahit pa hindi ko maintindihan ang minimean nya sa 'vessel' word, napangiti parin ako.

"Aice!"

"Evei!"

"Weelone!"

"Fira!"

"Airries!"

Agad akong napasigaw sa pangalan ng nilalang na nagligtas saakin nun sa panaginip ko. But in my shock, agad ding napasigaw ng hindi naman medyo kalakasan si Mon, tapos si Rence, at sinundan na nina Lyz at Tri.

Napatingin ako sakanila, at nakakunot ang noong tinanong sila.

"Anong sinabi nyo?" Takang tanong ko.

"Kai! Ang nilalang na nagligtas saakin sa panaginip ko, yung sinabi ko sa inyu! si Weelone!" Nakangiting siwalat ni Rence saakin. "Narinig ko ang boses nya!" Agad na dagdag pa nito.

Napatingin ako sa tatlong babae, at sinabihang "Kayu din?" With my confuse look.

Napatango sila. Sabay ngiti.

"Guys.... Kai, Rence, Mon, Tri, Lyz! Ok lang ba kayu?" Biglang singgit at nagtatakang tanong ni Nezz saamin na ikinatingin ko sakanya.

Hindi ako nakapagsalita, ay oo nga pala! Andito din pala sila. Kasama namin.

"A-ahh." Tanging nasambit ko, ng bigla nalang magliwanag ang noon pa'y parang tatto na lumitaw sa katawan ko. Na sinasabi naman ni Abbone saamin na mark daw ng mga elemento nong isiwalat nya ang totoong kata-uhan nya saamin dun sa secluded area.

Napatingin ako sa may bandang dibdib ko at yun, kitang-kita ko ang pagliwanag nun, and just like before, only thentyt side lighten the brightest, while tha left side, bahagya lang iyung nagong klaro.