Dactor Craig Smaith Experiment

Chapter 10: Tattoo?

Kaikan's POV

"Kaishuma... Kaishuma...," Rinig kong tawag saakin ng paliyar na boses ng lalaki.

Boses lalaki.

Pamilyar.

"Aice..." Mahinang sambit ko.

Agad akong napatayu dahil sa sayang nararamdaman ko. Bumalik sya!

Pero sa ikinadismaya ko, tanging kadiliman lang ang nakikita ko sa paligid ko.

Walang kahit anong makikita.

Naglakad-lakad ako, kahit hindi ko na alam kong saan ako umaapak.

Habng patuloy ako sa paglalakad, muli kong narinig ang boses ni Aice.

"Kaishuma, did you still remember what I said to you?" Tanong nya saakin

Agad akong napatango, kahit alam kong hindi nya ako nakikita.

"Nasaan ka? Oo naman natatandaan ko pa." Agad kong sabi sakanya.

"Then it good to hear Kaishuma. Do you know that things are now complicated? So please, watch your friends, and keep your selves safe. They will come to get you. The darkness our enemies, so please know the people you'll joined with. Don't trust faster to other, just stick to your friends." Mahaba nyang babala saakin.

"Ha? at bakit naman?" Tanong ko sakanya.

"Let's just say that you, and your friends are specials, and also those ather five." Saad nya saakin.

"Then? Bakit naman kami naging espesyal."  Tanong ko sakanya.

"Malalaman mo rin at maiintindihan, sa tamang panahon." Sagot naman nya.

"Ayan ka na naman sa tamang panahon mo eh." Pangdadahilan ko.

Pero sa ikinadismaya ko wala ng Aice na sumagot saakin.

"Aice!, Aice!, ano ba!, sumagot ka naman!, Aice!" Tawag ko sakanya, pero sa ikinabigo ko, wala na talagang Aice ang sumagot saakin.

Napatadyak ako at maingat nalang na naglakad sa gitna ng dilim.

"Kai!, Ano ba! ano bang nangyayari saiyu?!" Rinig kong natatakot na tanong saakin ni Mon habang inu-uyog ako.

Kumunot ang noo ko.

Huh? bakit parang nakahiga lang ako?

Nanaginip na naman ba ako?

Dahan dahan kong iminulat ang aking mga mata, para masiguradong bindi ako nanaginip, kailangang madilim parin ang kinalalagyan ko.

Kaya lang, dismayado akong napatingin sa ceilling ng kwarto ko.

Kulay grey ito, kaya masasabi kong akin tong kwartong to.

Bumangon ako nanatiling naka-upo sa aking kama, at itinakip ang dalawang kamay ko sa aking mukha.

"Nanaginip ka nanaman ba?" Rinig kong tanong ni Rence saakin.

Kinuha ko ang mga kamay ko sa mukha ko at tiningnan sila.

Wala sa loob nalang akong napatango.

"Oh. Bat andito pa kayo?" Tanong ko sakanila.

Nakita kong biglang nag-taas ng kilay si Lyzlee.

Wag mo nga akong bigyan ng ganyang expresyon Lyz.

Sita ko sakanya. Kaya lang.

Binato nya ako ng unan.

"Nakaka-irita ka Kai! ikaw tong sabi-sabing wag muna kaming aalis, tapos ngayun, sasabihan mo kami ng bakit andito pa kami? Ano to may amnesia lang." Sabi nya saakin sabay lapit at kinagat ang balikat ko.