ACEMİ ASİSTAN (Sakarlar Kraliçesi)

23.Bölüm (Ortaya çıkan yalanlar) 1.Kesit

MERHABAAALARR OKURKUŞLAR

Güzel haberlerle geldim. Başıma gelen olayların güzel bir U dönüşü oldu eski iş yerimdeki patronlar bana muhtaç kaldıkları için geri dönmem için kırk takla attılar bende onlara beni kovduran kişiyi gönderdikleri takdirde geleceğimi söyledim öylede oldu..

Bu defa beni kazanmak için beni ekmeğimden eden adamı kovdular :) Kalbinizden öpüyorum, nasıl içten dua ettiyseniz, işime geri döndüm. Bir konuda içiniz rahat olsun, evet geri döndüm lakin bir süre sonra bana en muhtaç oldukları anda siz beni kovamazsınız ben istifa ediyorum deyip tekrar işten ayrıldım :D Sevdiğim beye gelirsek... Güzel bir ilişkisi var onu yad etmek hayatındaki kadına saygısızlık olur. Kalbim ne kadar yaralı olursa olsun umarım gittiği yerde hep mutlu olur :) aman neyse işte...

Yeni bölüm geldi 160k hayırlı olsun hepimize ve ♥ hayatımda mutlu olmama vesile olan hepinize kucak dolusu sevgiler yolluyor hepinizi çok seviyorum.

'' Bunu yapmayacağım Korkmaz bey.'' şaşkınlıkla yüzüme bakarken vereceğim kararı da sürekli aklımda tartıp duruyordum.  Tek elini beline dayayıp diğer eliyle de saçlarını karıştırdı, ardından gözlerimin derinliklerine inmek ister gibi gözlerini gözlerime hapsetti. 

'' Onu hâlâ sevdiğini söyleme bana.'' kurduğu  cümlenin ardından yutkundu.

'' Bunu neden bu kadar önemsiyorsunuz ki?''

'' Önemsemiyorum sadece...''

'' Sadece ne?'' Yüzündeki öfkeyi ölçmek hiçte zor değildi kaskatı kesilmişti ve yüz hatlarından gerildiği apaçık belli oluyordu. Gözlerini yumdu tekrar açtığında gözlerindeki öfke gitmişti bir şeyleri itiraf etme gayretinde gibiydi.

'' Sadece ilk defa... Aman neyse!'' Derin bir nefes aldı ve gülümsedi. Öylesine yapaydı ki o gülüş içten içe kendime hakaretler savurdum.

'' Bu tek başıma alabileceğim bir karar değil, aklında Orhan varken bir şeyleri diretmenin anlamı yok artık.'' 

" Neyden bahsediyorsunuz Korkmaz bey?"

" Sus ve sadece bırak son kez sarılayım sana." İyice yaklaştı ve son anımızmış gibi sımsıkı sardı kollarını bedenime. Duyduklarım kalbimin bağımsızlığına neden olmuş hissettiğim acıdan sarılmasına bile karşılık verememiştim. Allah belanı versin Ayşe! Ben seni seviyorum desene bana beddua okuyan iç sesime bile direnemeyecek duruma gelmişken, alnımdan öptü geri çekildi ve arkasını dönüp gitti. O zaman diliminde içimde koşturan iç sesimle beraber, neredeyse oraya yığılıp kalacaktım.

'' Korkmaz Bey...'' sadece kendimin duyacağı bir sessizlikte adını sayıkladığımda gözlerimin önünden kaybolmak üzereydi. Gitti ben Orhan'ı sevmiyodum ki... Dinlemeden gitti aptal herif! sadece beni üzdüğü için ona ders vermek istemiştim ve kazanmadan kaybetmiştim onu...

'' Ayşe...'' Orhan'ın sesiyle beraber arkamı döndüm boş bakışlarla adımlarını takip ediyordum. Hızlı adımlarla yaklaştı ve sarılmaya kalkıştı o sırada onu itip buna mâni olmuştum. Bozulduğunu anlamak  çok kolay olmuştu, aniden hiddetlendi.

'' Nerede o şerefsiz!'' 

'' Ağzını topla.'' Orhan verdiğim sert tepkiyle kendini toparladı ve yine beni yatıştırmak ister gibi ellerini omuzuma yasladı.

" Sende git artık Orhan."

" Ayşe yapma..."

" Sonra konuşacağız." Geri çekilip omuzumdaki ellerinin düşmesini sağladım. Yüzüm düşmüş, içim darmadağın olmuştu ağır adımlarla evime ilerledim. Orhan pes etmişti ki; arkamdan gelmeye yeltenmemişti bilhassa eve girerken bile çaresiz bakışlarıyla beni izliyordu.

***
Odamda uzanırken  olanları düşünüyordum. Korkmaz bey çıkmıyordu aklımdan, sürekli konuşmalarımız aklımın içinde sesleniyor o son adımları ve gözlerimin önünden kayboluşunu sindiremiyordum. Huzursuzluk beynimi tırmalıyor sürekli kendimle kavga ediyordum. Sürekli yaşanan tatsızlıklar beni iyice yıpratmaya başlamış artık kaldıramayacak duruma gelmiştim. Biri kapıyı çaldığında bakışlarım kapıya kaymıştı. Müsait olduğumu belirtmek için 'Gelebilirsin' diye seslendim, Kübraydı.

" İyi görünmüyorsun."

" Çok yardımcı oldun ya sağol." Hafif bir tebessüm yayıldı dudaklarına usulca yanıma yaklaşıp baş ucuma oturdu.

" Bizi meraklandırıyorsun, seni böyle görünce üzülüyoruz." Bir yandan saçlarımı okşarken diğer yandan beni toparlamaya çalışıyordu. Yatağın kenarlarından destek alıp doğruldum ve sırtımı yatak başlığına dayayarak oturdum.

" Çok garip bir duyguydu." Dedim kısık bir sesle, Kübra ne olduğunu anlamaya çalışıyordu.

" Neden söz ediyorsun?"

" Bana sarıldı Korkmaz bey. İlk sarılışı değil fakat ilk defa kendimi ona karşı bu denli derin hissettim." Kübra'nın gözleri irileşmişti ve öte yandan çaktırmadan sırıtıyordu.

" Ona olan duygularını ne zaman kabul etmeyi planlıyorsun."

" Sus be sadece şey... Aman ya Kübra kafamı karıştırma." İyice sırıtmaya başladığında somurttum. Senden ne çekiyoruz be ben gidiyorum Kübranın iç sesi olmaya o daha zeki birine benziyor yine iç sesim benimle uğraşma derdindeydi.

" Vakit varken pişman olacak hareketlerde bulunma, bırak artık şu gururu da mutlu olmanın peşine düş."

" O beni sevmiyor ki."

" Bu söylediğine sen inanıyor musun?" Bana alaylı bir tavırla bakıyordu. " Aşıksın tınınını aşıksınnn sen aşıksın arkadaşşş. İyice oynaklaştın iç ses Sensin oynak. Bak beni oraya getirme senin ses tellerini keserim. Robot sanıyor bu avrat beni. Tamam be ben gidiyorum biskolata erkeği tavlayacağım sende o kıl kuyruğu Orhana kendini yamamaya devam et.

İç sesim bile iyice yoldan çıkmıştı. Elimi alnıma vurdum, aklımdaki düşünceler kafamı karıştırıp duruyordu.

" Ne yapacağımı bilmiyorum..." Biraz duraksadıktan sonra iç çekip cümleme devam ettim

" Hem o artık beni istemez ki Orhan her şeyi mahvetti."

" Git al karşına konuş bu kadar kafanda kurmana gerek yok ki geç olmadan yapış yakasına ben artık seni ağlatan değil de beraber gülebileceğin biriyle olmanı istiyorum." Kübra bunu söylerken gözleri şefkatle dolmuştu sımsıkı sarıldım ona geri çekildiğimde ani bir heyecan doldurdu içimi.

"Haklısın, biran önce konuşmam lazım onunla." Kübraaa seviyorum seni kız. boşuna seslenme duymaz o seni iç ses.

" Hadi dinlen iyice yarın işe gideceksin...

Devamı en kısa sürede yayımlanacak ikiye böldüm okurkuşlar seviyorum sizi tekrar görüşmek dileğiyle ♥️