FOTOĞRAFIN GİTTİ | TEXTİNG

30

Işıl: Benim kimse ile barıştığım falan yok

Işıl: Barışmaya niyetim de yok 

Görüldü

Işıl: Onunla konuşmuş olmam onu affedeceğim anlamına gelmez

Mesajınız iletilemedi

Işıl: Gerçi ben neden açıklama yapıyorum ki

Mesajınız iletilemedi

Işıl: Engelledin mi bir de?

Mesajınız iletilemedi

Işıl: Sen bilirsin

Mesajınız iletilemedi

Işıl: Hayatıma henüz yeni girmişken çıkmayı sen istedin

Mesajınız iletilemedi

Işıl: Bu senin kararın

Mesajınız iletilemedi

Işıl: Ama hayatıma tekrar girmek istediğinde 

Mesajınız iletilemedi

Işıl: Bunu kolay bir şekilde başaramayacaksın

Mesajınız iletilemedi

Işıl: Belki de hiç başaramazsın

Mesajınız iletilemedi

Işıl: Madem veda ediyoruz,

Mesajınız iletilemedi

Işıl: Hoşça kal

Mesajınız iletilemedi

Sinirli bir şekilde telefonumun ekranını kapattım ve aldığım yere tekrardan geri koydum.

Bir kişiyi anlamadan, dinlemeden yargılamak oldukça kolaydır. Herkes, kendi kafasında çeşit çeşit senaryolar yazar ve yazdıkları o senaryolar sanki gerçekten yaşanmışçasına tavırlar sergiler. Kimse gerçeği öğrenmek için çaba sarf etmez. 

Beni, Anıl ile kısa bir süre konuştuğum daha doğrusu artık benimle konuşmaması gerektiğini söylediğim süre zarfında görmüş ve bundan farklı anlamlar çıkarmıştı.

Bana onu unutamadığımı ima etmişti. 

Dışarıdan bakıldığı zaman öyle mi gözüküyordu?

Beni sinirlendiren asıl şey, yaşadığım şeyleri umursamayacak ve onu affedecek birisiymişim gibi düşünmesi ve bana bunu ima etmesiydi. 

Hiçbir zaman yaşadığım şeyleri göz ardı eden birisi olmadım. Yaşadığım şeyleri unutmaya çalışmak yerine bir daha aynılarını yaşamamak için hep kendime hatırlattım. 

Düşündükçe sinirlendiğimin farkına varınca oturduğum sandalyeden kalktım ardından da odamdan çıkıp mutfağa gittim. 

Oturma odasının önünden geçerken annem beni görünce "Kızım, sen de gelsene hep birlikte oturalım salonda." dediğinde durmak zorunda kaldım. Başımı annemin olduğu tarafa çevirip "Tamam, zaten su içmek için mutfağa gidiyordum. Birazdan yanınıza gelirim." diyerek cevap verdikten sonra oturma odasını kapısının önünde dikilmeyi bırakıp mutfağa gittim. 

Mutfak dolabının rafından su bardağını almaya çalışırken içeriden annemin "Işıl, gelirken bana bir bardak çay getiriver kızım." diye seslenmesini duyunca ofladım.