4 Arkadaş

KAFEDE OLANLAR

          selamm bu bölüm biraz kısa oldu ama neyse.                                        

Okul çıkışı hep birlikte kaldırımda yürüyorduk. Hepimiz çok mutluyduk. Taki o ana kadar. Kafenin girişinde Almina' nın telefonu çaldı arayan hizmetçileriydi (Telefonun ekranından gördüm). Almina' ya bir şeyler dedikten sonra Almina yere çöküp ağlamaya başladı. Ne olduğunu anlamıyorduk.

" Almina iyi misin bir şey mi oldu?" diye sordum.

" Almina neden ağlıyorsun?" diye sordu Yağız.

" Arkadaşlar çok üzgünüm. Benim gitmem lazım. Siz isterseniz oturup kitabı okuyabilirsiniz. Gerçekten çok üzgünüm."

" Almina, sen boş ver kitabı falan sana ne oldu neden ağlıyorsun?" dedi Uraz.

" üzgünüm ama benim gitmem lazım. Görüşürüz." Dedi Almina ayağa kalktı ve koşarak uzaklaştı.

"Biz ne yapıcaz?" dedi Yağız.

"Peşinden mi gitsek" dedi Uraz.

"olmaz kız zaten çok üzgündü. Bence bizde evlere dağılalım yarın sorarız. Görüşürüz." Dedim onlarda görüşürüz dediler ve ayrıldık. Benim aklım Almina' daydı. Telefon numarası da yoktu ki arayayım. O sırada aklıma bir fikir geldi. Merakıma yenik düştüm. Sadece bir gündür tanışıyorduk ama Almina bana başka bir his vermişti hiçbir arkadaşımla bu kadar güzel hissetmemiştim. Babam Belediyede kayıt işlemleri ile sorumluydu. Almina' da bizim okula geldiğine göre evleri bizim buralardaydı ama soyadlarını bilmiyordum. Tam eve girecekken okula doğru koşmaya başladım. Koşarak müdürün odasına girdim.

" Merhaba Tuğrul Hocam. Ben bizim sınıftaki Almina' nın soyadına bakmaya geldim ama. bakabilir miyim?" dedim.

" O merhaba Sahra. Uzun zamandır gelmiyordun. Bakabilirsin ama nedenini söylemen gerek." Dedi. Tuğrul Hocaya bunu anlatırsam, Almina' nın ailesini arayabilirdi. Ben de kendimi şikâyetçi biri olarak görürdüm. Yalan söylemem gerekiyordu ama yalanda kötü bir şeydi. Başka çarem yoktu yalan söyleyecektim.

" Almina ile iyi arkadaş olduk ben de onu günlüğüme anlatacaktım yani yazacaktım ama soyadını bilmiyordum o yüzden sizden öğreneyim dedim. Telefonuda bilmediğim için." Dedim. Biliyorum çok saçma yalandı ama o sırada aklım Almina' daydı. Zaten yalan söylemeyi sevemem ve becerememede.

" Sahracım sen bunun için mi okula geri döndün?"

" Evet, hocam." Dedim ve yalancı bir gülümseme ile gülümsedim.

" Tamam. Söylüyorum. Bari buraya kadar geldin annesinin de telefonunu vereyim ama kötü amaçla kullandığını hele bir duyayım. Kendini okulun dışında bulursun." Dedi. Çok sevinmiştim.

" Yok, hocam. Kullanmam."

" Sen de bu beklenir zaten. Soyadı Zor. Almina Zor." Dedi ve sonra annesinin telefonunu verdi. Teşekkür edip koşa koşa eve gittim. Babamı arayıp soyadı Zor olan birinin adresini istedim. Biraz oyalasa da sonunda öğrendim ama babamın attıkları 3 taneydi ve Almina'nın babasının ismini de bilmiyordum çünkü hepsi erkekti yani bunlar birisiydi ama hangisiydi ya da bunlardan biri değildi. Aslın da okuldan öğrene bilirdim ama Almina' nın velisi annesiydi ve annesinin adı yazıyordu. Bundan bir çıkış yolu bulamayınca annesin telefonunu tuşladım çaldı çaldı ama açan olmadı. Tek çarem kalmıştı. Hemen içinde Uraz ve Yağız'ın olduğu bir grup oluşturdum. Hemen olanları kısaca özetledim. Buluşup bu adreslere gitmeye karar verdik ama saat geç olmuştu ve tabii ki de izin alamadık yarın okul çıkışı gidecektik artık. Geç olmuştu benim de yatma zamanım gelmişti. Her zaman ki gibi gece yatmadan önce odama dalan küçük kardeşim Yiğit gelmişti.

" Abla bana masal anlat. Ne olur." Dedi.

" Ablacım sen büyüdün artık 2. Sınıfa gidiyorsun. Okuma yazman da var. Sen kendin oku." Dedim.

"Neyse abla boş ver okuma, sen böyle deyince saçma olduğunu anladım." Dedi ve gülümsedim.

"Ee sen ne yaptın bugün okulda?"

"Yeni bir çocuk geldi. Onla çok iyi arkadaş olduk. Hatta bir tane de senin yaşın da ablası bile varmış." Dedi ve benim gözlerim fal taşı gibi açılmıştı. Bu kesin Almina' nın kardeşiydi.

"Adı neydi?" diye sordum.

"Aybora Zor." Dedi.

" Babasının adını falan söyle dimi?" dedim. Genellikle ilkokullar kendilerini tanıtırken annesinin adını, babasının adını falan söylerdi o yüzden sormuştum.

" Evet, söyledi de sen neden merak ediyorsun bunları?"

" Benim sınıf arkadaşımın da soyadı Zor o yüzden. Sen benim soruma cevap ver."

" Annesi Halime, Babası Mehmet."

"Tamam, teşekkürler Yiğit. Hadi sen git yat. Sabah erken kalkıcaz. İyi geceler." Dedim ve çıktı. Ben de hemen telefonumu aldım saat on birdi geç olduğunu biliyordum ama bunu Yağız ve Uraz' a söylemem gerekiyordu. Onlara yazdıktan sonra babamın attığı adreslere ve isimlere baktım zaten üç tane vardı. Mehmet Zor diye bir isim vardı. Hemen gruba yazdım. Uraz 5 dakika sonra baksa da, Yağız hemen bakmıştı.

"Yağız o zaman yarın hep birlikte o adrese gidiyoruz. Hem iyi de oldu üçümüzün birlikte gitmesi ne olduğunu bilmediğimiz kişilerle karşılaşabilirdik."

"Aynen ben de öyledüşündüm. Yarın görüşürüz. Benim yatmam gerek." dedim Onlarda görüşürüzdedikten sonra telefonu kapatıp, başucuma koydum. Annem odadan " iyi geceler"diye bağırdı. Ona karşılık verip hemen uyumaya çalıştım. 

  Bu bölüm bu kadardı. 

Sizce Almina' ya ne olmuş olabilir?

bir sonraki bölüm de görüşmek üzere.