4 arkadaşın yaşadığı macerayı anlatan bu kitabı bir çırpıda okuyacaksınız. Soluk soluğa kaldıkları, koşuşturup amaçlarına varmaya çalışan, bir sürü sorunla karşılaşan bu 4 arkadaş o sırada bir birlerine daha çok bağlandılar. Hepsi birbirinin ailesi...
Gelen mesaj ile korkudan bacaklarım titremeye başladı. Benim bu halimi gören Uraz ve Yağız da endişelenmişti. Ailemi, arkadaşlarımı öldürmekten bahsediyordu. Çok saçma bir işti bu daha yeni tanıştığımız bir arkadaşımız kayboluyor ve olayı biz çözmeye çalışıyoruz. Kızı daha tanımıyoruz bile. "Biz bu işe burnumuzu sokmayacaktık. Ailemi, arkadaşlarımı öldürecekler." dedim fısıldayarak. "Ne diyorsun Sahra? Ne öldürmesi" dedi Yağız bağırarak. Çocuk uyanmıştı ve endişeli gözlerle bize bakıyordu. Elimdeki telefonu Uraz'a verdim. Mesajı okudu yüzü bembeyaz olmuştu. Çocuğun gözünden yaş akınca daha fazla dayanamadım ve sakinleşmeye çalıştım koşarak banyoya gittim ve elimi yüzü yıkamadım. Kendime geldiğim de küçüğün yanına gittim ve diz çöktüm. "Bak ben iyim, Uraz ve Yağız abin de iyi ailen de iyi olacak. Şimdi ağlama." dedim sakince. Kafası ile onaylayınca " Şimdi senin adın Aybora değil mi?" dedim. "Evet." dedi "Ben de Sahra. Tanıştığıma memnun oldum. Hadi gel yemek yiyelim." dedim ve mutfağa doğru yürümeye başladım. Arkaya bağırarak "Hadi sizde gelin." dedim.
Yemek yemiştik ve ben annemi arayıp haber verdim. 3'ümüz koltukta oturmuş ne yapacağımızı düşünüyorduk. Aybora ise kardeşimin odasında oyun oynuyordu. "Bence bu olayı 1 günlüğüne unutmalıyız. Hem yarın okul var belki okulda bir şey öğreniriz. Şimdi Aybora ile konuşuyoruz ve güzel bir uyku çekiyoruz. Anlaşıldı mı?" dedim. Kafaları ile onayladıklarından sonra Aybora'nın yanına gittik. "Ayboracım bize neler yaşadığını en baştan anlatır mısın?" dedi Yağız. "Hayır, anlatamam." dedi. "Ama anlatmazsan biz aileni bulmayız. Sen de ailesiz kalırsın" dedi Uraz. Çocuğu korkutmuştu. Biraz düşündükten sonra anlatmaya başladı.
"Normalde ben ve ablamın aile konuşmalarına katılması ve dinlemesi yasak ve ya bir misafir geldiğinde çocuğu yoksa biz dışarıya çıkmayız onlar gidene kadar odamız da bekleriz. Bundan 1 ay önce buraya taşınmamıştık daha. Evimizi 2 tane adam geldi. Bizde merak ettik normalde merak etmeyiz ama endişeli gelmişlerdi ve hiç bir şey istemediler buda bizim tuhafımıza gitti ve içeriyi dinlemeye başladık. Meğerse babam mafyaymış o 2 adam da mafya arkadaşlarıymış. Biz ilk duyduğumuz da inanamamıştık. Ama sonra annemin ve babamın peşinde kötü mafyaların olduğunu duyunca inandık. Annem ve babam buradan gitmenin en doğru fikir olduğunu söylediler. Biraz daha konuştuktan sonra adamlardan bir tanesi tuvalet için izin isteyince kalktı biz de merak ettik acaba gerçekten tuvalete mi gidicek diye. Şimdi soracaksınız ki neden gidiyorsunuz size mi kalmış? Ablamın hisleri çok kuvetlidir. O adamın sözlerinde de bir tuhaflık fark etmişti biz de adamı takip ettik. Koridora geldiğinde durdu ve cebinden küçük bir şey çıkarıp duvara sabitledi. Sonra telefonu açıp birini aradı. 'Patron kamerayı yerleştirdim. Adam ve ailesini de buradan gönderdik. 2 güne gidicekler.' dedi sonra da 'tamam patron zaten çocukların bir şeyden haberleri yok. Ama olursa yakalarız.' dedi ve kapattı. Biz bunun üzerine çok korktuk. Adam içeri tekrar girecekken bizi gördü. yüzün de endişe vardı bizi tehtit etti ve gitti 2 gün sonra buraya gelmiştik ama bizi buldular. Devamını da yarın anlatırım." dedi ve esnedi. Anlattıkları korkutucuydu. Ben bile korkmuştum. Biz çocuğun uykusunun geldiğini anladık ve onu yatırıp odadan çıktık. "Sakın bir şey demeyin zaten şoktayım. Hiç kafa yoramam en iyisi bizim eve gitmemiz ve yatıp dinlenmemiz." dedi Yağız. "Aynen. Sen de dinlen Sahra. Yarın okulda görüşürüz." dedi Uraz ve telefonunu çıkarıp şoförünü aradı.
Uraz ve Yağız gitmişti. Annemler geldiğinde Bir şeyler söyledim zaten kardeşimin de arkadaşı olduğu için sıkıntı olmadı annem de çocukları çok sever zaten. Odama geçtim çantamı hazırladım biraz telefona baktıktan sonra kendimi uykuya bıraktım alarmın çalması ile uyandım saat 7.30'du. Kalkıp rutin işlerimi yaptım. Dolabımı açıp kıyafetimi giydim. Bugün okula serbest gidicektim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Sahra'nın kıyafeti)
Koluma çantamı taktım. Aşağı indiğim de kahvaltı yapmak istemediğim için bir kağıt alıp 'Ben bugün okula yürüyerek gidiyorum. Okula vardığımda mesaj atarım.' yazdım ve evden çıktım kulaklığımı çıkarıp 'Thumbs' şarkısını açtım. Annem ve babam benim okula nasıl gidip geldiğime karışmazdı. Zaten okulum yakındı bir de telefonum olunca pek sıkıntı olmuyordu. Yolda giderken karşıdan bir adam şapkasını kapatmış bu tarafa doğru geliyordu. Geldiğinde cebime bir kağıt parçası koyup gitti. Bir şey yapıcak diye korkmuştum. Kağıdı açıp baktığımda Almina'nın bir fotoğrafı olduğunu gördüm. Fotoğrafta yüzünde yara bere vardı bir sandalyeye bağlanmış ellerinden, Burnundan kanlar akıyordu her halde tırnağını koparmışlardı. Gözümden bir damla yaş aktı ve bir damla daha...
Nasıl olmuş?? Oy ve yorumlarınızı bekliyorum.
ÜLKEMİZDE OLAN YANGINLARDAN DOLAYI VEFAT EDEN VATANDAŞLARIMIZA ALLAH RAHMET EYLESİN YARALILARADA TEZ ZAMANDA ŞİFA VERSİN. İNŞALLAH BU ZOR GÜNLERİDE ATLATICAZ. ALLAH YARDIMCINIZ OLSUN.
