Sweet Revenge

Chapter 17 - dinner

Belated Merry Christmas and Happy New Year! Sorry kung palaging late UD nagkasakit kasi eh :D 

Vote and Comment po ^_^

-KA<3

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

KIRT'S POV

"So? Meet me at the nearest mall you can find tas txt me kung anong mall yun okay? See you.'' 

"Oy, Austine...Loko yun ah binabaan ako, pwes di kita sisiputin." di man lang inantay yung sagot ko.

Pero alam kong di ako tatantanan ni Austine, hanggang ngayon di ko parin alam kong anong pipiliin ko...

"Kirt, bat tulala ka dyan? Tara na magpaalam na tayo sa mga bata." ginulat naman ako ni Seph.

"Ah eh oo sige, mauna ka na magpunta lang ako ng washroom." sabi ko. Umoo lang naman si Seph.

Tulala lang akong naglakad papuntang washroom, di ko namanlayan na nandito na pala ako agad. Paglabas ko ng washroom may nakita akong mga lolo't lola na masayang naguusap. Perfect timing naman nila magpagulo ng isip, naiimagine ko tuloy kaming dalawa ni Seph.

Hinde man kami sobrang sweet, pero alam ko mahal namin ang isa't isa ng sobra. Aamin ko nung una laro lang ang tingin ko sa relasyon namin ni Seph.

Wala akong pakielam sa kanya dati, I never cared, I never loved him. But suddenly it feels good, everythings fine, it feels like a fairytale, eto yung panahon na maraming magagandang memories sa buhay ko..........but there's always a catch.

Parang ang martyr ko naman kung pakawalan ko si Seph, pero hinde ba selfish na hayaan pa siyang manatili sa tabi ko hanggang di ko pa naman nasisiguro sa puso ko na may space na talaga siya?

Pero at the end of the day kung ano mang gawin kong desisyon may consequences to, at ang kailangan ko na lang gawin ay maghanda kung positive o negative consequences ba ang makukuha ko.

Bumalik na ako sa kwarto, nakakita ako ng isang Seph na sobrang saya. Isang Seph na ang gaan ng pakiramdam, parang bumalik siya sa pagkabata niya. Pakawalan ko kaya siya? Papakawalan ko ang isang tao na nakakaappreciate at nakakaintindi sakin kahit ano pang gawin ko.

Bat ba ako pinaparusahan ng ganito, hindi ba pwedeng kahit minsan maging masaya rin ako?

"Kirt, halika nga dito! Anong ginagawa mo diyan sa gilid?" tinawag ako ni Seph,  parang ayokong lumapit pero dinala ako ng mga paa ko sa tabi niya.

"Mga bata, aalis na kami ni ate Kirt ah. Di ba sabi ko sa inyo may date pa kami?" ngumiti lang to sakin at hinawakan ng mahigpit ang kamay ko.

Hinila niya na lang ako palabas, hinde na ako nakapagpaalam sa mga bata.

Gulong gulo para ang isip ko, kung ano ba talaga ang kailangan kong gawin. 

SEPH'S POV

Kanina pa wala sa sarili tong si Kirt, sa ospital pati dito sa kotse. May sariling mundo ba, ano kayang nangyari?

"San ba tayo pupunta?" tanong ni Kirt

"Oh, kala ko di ka na magsasalita. Basta may pupuntahan tayo, at siguradong matutuwa ka." eto na to, wooh kaya mo yan Seph.

"Ha? San ba? Kasi.." sagot ni Kirt

"Bakit? May kailangan ka bang puntahan?" ano ba yan, mukhang macacancel pa.

"Ah, eh meron eh, pero sige hindi naman masyado importante yun. Teka importante ba to?" hirit niya