Ghost 1 || Kim Taehyung

7

Odłożyłam go ponownie na stolik.

-Nie odbierzesz? - zapytał Tae

-Nie. - odparłam wyłączając w nim dźwięk

Zaczęłam się domyślać kto do mnie dzwoni i mam wielką nadzieję, że jednak się mylę. Cholera przestań myśleć przy Taehyungu!

-Wybacz, nie powinienem czytać twoich myśli bez pozwolenia... - powiedział opuszczając głowę

-To trochę krępujące. - zaśmiałam sie, a on zrobił to samo - Nie jestem do tego przyzwyczajona, tym bardziej, że nic o tobie nie wiem. - dodałam wlewając masę na patelnię

Przez chwilę trwała cisza, którą przerwał chłopak.

-Mieszkałem tu z rodziną...- powiedział, a mi od razu przypomniała się Pani, od której wynajmuje to mieszkanie, to on został zamordowany... - Wracałem ze szkoły i gdy już miałem wchodzić do domu usłyszałem kilka strzałów, okropnie się wystraszyłem. - zakrył twarz swoimi rękoma, od razu do niego podeszłam - Szybko wszedłem do domu, moi rodzice już nie żyli. Podszedłem do nich mając nadzieję, że się mylę, ale oni nie oddychali...-Taehyung zaczął płakać, nie mogłam teraz nic zrobić, nie mogę mu powiedzieć, że będzie dobrze, bo nie będzie - Jakiś facet zobaczył mnie i zastrzelił, nie wiem co było dalej, ale już nie zobaczyłem mojej rodziny. Gdzie oni są? - zapytał cicho łkając

Chciałam dotknąć jego ramienia, ale on szybko wstał.

-Wybacz, ale boję się...- powiedział wystraszony - Nikt od czasu mojej śmierci mnie nie widział, a już nie wspomnę o dotykaniu. Boję się, że coś Ci sie stanie...- dodał odsuwając sie ode mnie

Lekko sie zaśmiałam na jego reakcje, przecież będzie dobrze. Wyciągnęłam rękę w stronę jego zapłakanej twarzy, która po chwili znajdowała się na jego zimnym policzku. Chłopak od razu się spiął, lecz rozluźnił się gdy zaczęłam go delikatnie głaskać.

Zdobyłam się na odwagę i mocno go przytuliłam. Jakim cudem człowiek o tak dobrym sercu może być aż tak zimny?