Çocukluk arkadaşları olan Ayla, Cem, Aslı ve Can İzmir'de bulundukları müzikal akademiden, İstanbul'daki akademiler arası müzik yarışmasına giderler.
•
Ayla, yarışmaya gitmeden önce hayatını değiştiren bir şeyle karşılaşır ve zaman onun için daha da...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
2004 - İzmir
-Yazarın dilinden-
Her güzel şeyin bir sonu vardır, her güzel insanın yaşlandıkça güzelliğinin gitmesi gibi.. Bazen kötü biten güzellikler vardır, işte galiba bu oydu.
Özgür'ün doğum günüydü bugün. Annesi lila elbisesini giymiş, güzelce hazırlanmıştı Sahra Hanım. Oğlunu da özenle hazırlamıştı. Kendi elleriyle çok güzel bir pasta yapmıştı.
"Hadi Özgür, üfle mumları." Sahra Hanım elinde pastasıyla oğlunun önünde durmuş kocaman gülümsüyordu. Özgür, önce annesinin elini tutu.
"Annecim dilek dileyeceğim." dedi oğlu Sahra Hanım'a bakarak. Gülümsedi.
"Dile oğlum." dedi eliyle oğlunun yüzünü okşayarak. Özgür küçük gözlerini kapattı ve dileğini sesli bir şekilde ifade etti.
"Ben ve annem hiç ayrılmayalım." dedi minik gözlerini annesine dikerek, annesi duygulanmış ve gözleri dolmuştu. Özgür mumları üfledi, annesine sarıldı.
"Oğlum benim, güzel kalpli yıldızım." Özgür annesinin elini tutup iki katlı evlerinin bahçesine çıkardı. Eliyle yıldızları gösterdi.
"Annecim bütün yıldızlarıma senin hep var olmanı diledim." Annesi gülümsedi.
"Oğlum bu güzel dileklerini bir başkasına sakla güzel yüzlüm." Özgür kaşlarını çattı.
"Hayır anne, ben kimse için dilek dilemem sen hariç." Annesi içten gülümsedi ve bahçedeki sandalyeye oturdu, oğlunu da yanında oturttu.
"Oğlum öyle deme, sen benden fazla birini seveceksin bunu his ediyorum."
"Hayır anne, ben sevmiyecem kimseyi. Babamda seni sevdiğini söylüyor ama sana vuruyor ben böyle sevgi istemiyorum."
"Sakın oğlum, sakın baban gibi olma."
"Anne ben kimseye vuramam ki, senin canın yanıyor ben nasıl başkasının canını yakarım?"
"Dünyanın en güzel kalpli çocuğum benim.."
"Anne sen birini hiç vurmadan sevdin mi?"
"Sevdim oğlum, çok sevdim.."
"Babamı mı?"
"Hayır tabii ki, babanla tanışmadan önce birine âşık olmuştum çok seviyorduk ikimiz de. Olmadı ama zaten çok eski bir hikâye."
"Peki anne babamdan daha mı iyiydi?"
"Tabii ki oğlum, o dünyanın en iyi insanıydı..."
"Şu en parlak yıldız, bütün dileklerimi en çok ona söylüyorum." Özgür gökyüzünün en parlak yıldızını annesine işaret etti. Annesi ürperdi ve içeri geçip oturdu, Özgür yıldızlarına bakıp içinden bir dilek diledi ve annesinin yanına geçti. Ellini annesinin şişmiş olan karnına koydu.
