Çocukluk arkadaşları olan Ayla, Cem, Aslı ve Can İzmir'de bulundukları müzikal akademiden, İstanbul'daki akademiler arası müzik yarışmasına giderler.
•
Ayla, yarışmaya gitmeden önce hayatını değiştiren bir şeyle karşılaşır ve zaman onun için daha da...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bazı anlar, o kadar güzeldir ki tekrar tekrar yaşamak istersiniz, o anda durup doya doya yaşamak istersiniz. İşte benim için o anlardan biridir Özgür'ün bana sevgiyle bakması.
Bana o kadar çok güzel bakıyor ki, yer gök yıkılır o bakışlarla.. Bir insan ancak bu kadar sevgiyle, aşkla bakabilir. Ben bu bakışlar, gülüşü hak edecek ne yaptım?
"Bana böyle bakma anlayacaklar." Özgür, benim ona baktığımı görüp konuştuğunda gözlerimi yüzünden kaçırıp denize çevirdim.
Balo geç saatlere kadar sürmüştü ve biz artık çok sıkıldığımız için deniz kenarına gelip, kumun üzerine Özgür'ün ceketini koyup üzerine oturmuştuk. Hava serindi, ay en tepede bize parlıyordu bütün yıldızlar üzerimizdeydi..
"Tabii tabii." gözlerimi ona çevirip tebessüm ettim. Artık konuşma vaktiydi bence.
"Özgür, günlerce ne işin vardı?" gülen yüzü duraksadı, gözleri dondu. Niye bu kadar etkilenmişti ki.
"Bunu sormasan olur mu? Bir gün öğreneceksin ama o gün bugün değil." Neyden bahs ettiğini deli gibi merak ediyordum.
"Ama o kadar gün beni habersiz bıraktın, meraktan ölebilirdim. Nerdeydin Özgür?" dedim yüzüne yaklaşarak.
"Gerçekten bir gün öğreneceksin Ayla, üstüme gelme gitmek zorundaydım seni merakta bırakmak değildi amacım." Geriye çekildi. "Lütfen, üstüme gelme." yalvardı resmen, eldivenli elleriyle yüzü ovuşturup denize çevirdi yüzünü.
Hayal kırıklığı bütün bedenimi sardı, bana anlatamayacağı bir şeyin olması beni üzmüştü. Ben de yüzümü denize çevirdim ve sesizce orada ikimiz kaldık.
"Eldivenler?" dedim yüzümü ona çevirmeden. "Zevk için takmadığını biliyorum, neden? Neden bu kadar temastan kaçıyorsun ve kimseye dokunamıyorsun?" İçimdeki bütün soruları soracaktım.
"Haklısın zevk için takmıyorum." dedi ve derin bir iç çekti. "Hikâyemi dinlemeye hazır mısın?" dedi yüzümü direkt ona çevirdim, bana bakıyordu.
"Senin hakında her şeyi öğrenmek istiyorum." dedim dizlerimi kendime çekip kollarımı birleştirerek. İçimdeki kötü his umarım beni şaşırtırdı.
"Çok güzel bir annem vardı, adı Sahra'ydı. Yüzünü çok hatırlamıyorum ama koyu kahverengi saçları vardı benim gibi. Babam vardı, ama hiçbir zaman babam olmadı. Ruh hastası bir mafyaydı, o kadar kötü bir kalbi vardı ki annemin çalışıp kazandığı veterinerliği yapamıyordu. Dışarı çıkmayı yasaklamıştı ona, tek arkadaşı bendim. Annem, ben altı yaşındayken hamileydi,bir kız kardeşim olacaktı." Derin bir iç çekti.
"Annemin karnı burnunda bir gün, doğum günümün gecesi bütün gün beraber eğlenmiştik ve o yorgunlukla salonda oturuyoruz, babam sinirle eve geldi içmişti üstünde çok kötü bir koku vardı. Alışkındık bu hallerine ama bu farklıydı." Özgür zorla konuşuyordu, sesi titriyordu.
