[𝚃𝚊𝚖𝚊𝚖𝚕𝚊𝚗𝚍ı]
İkigai = Uğruna yaşadığınız şey, hayata tutunma sebebi.
•°•°•°•°•°•
Severus Snape 6. yıl pek çok açıdan acı çekiyordu...
Babası olacak canavar, annesini öldürmüştü.
Lily yanında değildi.
Ölüm Yiyen meselesi yüzünden ciddi baskı...
"Ve bazen kader öyle oyuncudur ki, doğru bildiğiniz her şeyi yanlış çıkarır. Suçlu olan suçsuz, kötü olanlar ise sadece kurbanlardır."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
////----/////
Acheron'ın öfkeli adımları boş koridorlarda yankılanırken birkaç tablo uykusundan uyanmış ve kızgınca homurdanmıştı. Kehribar rengi gözlerindeki karanlık öfke ve etrafa yaydığı şiddetli sihir enerjisiyle zindanlardan çıkmak için yolunu uzatarak sağa döndü. Belki biraz yürümek kızgınlığını azaltırdı. Son köşeyi de dönerken duyduğu seslerle kaşları çatıldı. Adımları dururken sesin kaynağını arayan sarı gözleri hızlıca etrafta gezindi.
"Bırak beni dedim sana!" diye bağırdı kulağına tanıdık ama bir o kadar da yabancı ses. "Barty bırak bileğimi!"
"Kapa çeneni! Onunla ne işin vardı bu saatte?!"
Acheron bunun iki sevgili arasında olan bir kavga olduğunu fark edince gözlerini devirip sesin tersi yöne birkaç adım attı. "Sadece İksir notlarını geri verdim! Bırak beni!"
Acheron bu sefer korkuyla titreyen sesle durup yumruklarını sıktı. Tereddüt ediyordu ama tereddütünü silen şey sert bir tokatın sesiydi. Öncekinden on kat daha öfkeli bir şekilde geriye dönüp hızlı adımlarla sese ilerledi ve gördüğü şeyle gözleri kocaman açıldı.
Regulus Black, yüzünde hayal kırıklığı ve acıyla dolu bir ifadeyle yanağını tutmuş, dolu gözlerle yere bakıyordu...
"Be-ben özür d-dileri-" Acheron o iğrenç pisliğin cümlesini bitirmesine izin vermeden yakasından tutup çekti ve tüm öfkesiyle bir yumruk attı. Az önce Regulus'a vuran piç kurusu yere düşüp kalkamayınca hızını alamayıp bir de sağlam bir tekme savurdu.
"Bana bak! Seni bir daha onun yakınlarında görürsem öldürürüm! Duydun mu beni?! Sihir Bakanı olan işe yaramaz baban da alamaz seni elimden!" dedi yakasından tutup sarsarken. Sonra bir çöpü fırlatır gibi yere atıp yaşlarla parlayan gri gözlere baktı.
"Ağlama."
Regulus hızlıca yüzünü elleriyle kurularken ince bileklerindeki morluklar açığa çıktı. O kadar beyaz tenliydi ki, on dakikaya kalmaz neredeyse siyah olacak şekilde moraracaktı. Uzanıp nazikçe dirseğinden tuttu ve merdivenlere yürüttü. Sessizlik içinde bahçeye çıktıklarında Acheron her duyduğu iç çekişinde kanını kaynatan bir öfke hissediyor, gidip bunu yapan herifi tekrar tekrar yumruklamak istiyordu ama kendini tuttu.
"İyi misin?" dedi merdivenlere çöküp öylece bahçeye bakan küçük Slytherin'e.
"İyiyim," dedi kendinden emin bir sesle ama alışkın olduğu safkan duvarları bile titreyen omuzlarını durduramamıştı. Acheron yanına oturup yüzüne bakmasından rahatsız olacağını düşünerek yıldızlara baktı.
