[𝚃𝚊𝚖𝚊𝚖𝚕𝚊𝚗𝚍ı]
İkigai = Uğruna yaşadığınız şey, hayata tutunma sebebi.
•°•°•°•°•°•
Severus Snape 6. yıl pek çok açıdan acı çekiyordu...
Babası olacak canavar, annesini öldürmüştü.
Lily yanında değildi.
Ölüm Yiyen meselesi yüzünden ciddi baskı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"...ve kardeşlik her şeye karşı dimdik durmanızı sağlayacak gücü verir. Bazen kendi ailenize, bazen de kötü niyetli insanlara karşı."
//////-----//////
Sirius yatakhanede bir sağa bir sola yürüyen arkadaşına bıkkınca baktı. Remus'ın yatağında, onun dizinde yatıyor ve sinirden deliye dönen en yakın arkadaşını izliyordu. Akşam yemeği bittikten iki saat sonra üzerinde korkunç bir koku ve dağılmış kıyafetleriyle odaya gelmiş hızlıca duş almıştı. Tüm kıyafetlerini de Sirius'dan alıp giyinmişti. İç çamaşırlarını bile! Sorduklarında sadece bulamadığını söylemişti.
"Pekala, yeter bu kadar," dedi Remus elindeki kitabı sertçe kapatıp herkesin sıçramasına sebep olurken. "Ne olduğunu anlatacak mısın?"
James birkaç saniye dikilmeye devam etti. Sonra sinirle eski yatağına çöktü. "Snape!" diye öfkeyle başladığında Sirius gözlerini devirdi. Neden başka bir şey beklemişti ki? "Odamı mahvetti! Bildiğim tüm büyüleri yapıp birazını temizledim ama yatağıma ne döktüyse çıkmıyor! Delireceğim!"
"Neden yaptı ki böyle bir şeyi?" dedi Peter elindeki çizgi romanı kapatırken. Sirius hemen tanıdı kalın kitapçığı. Frank'in son zamanlarda kafayı taktığı çizgi romanlarından biriydi. Peter'a da bulaştırmış olmalı.
"Şey," diye gevelediğinde Remus iç çekti. Elbette başlatan James'di. "Birkaç kez ofisine gizlice girmeye çalışmış olabilirim. Bugün de odasına girecektim ama nasıl olduysa öğrenmiş."
"Kendi başına iş yapmasan olmaz değil mi?" dedi Remus kızgınca. "James sen olayın farkında değilsin galiba! Hayatın ona bağlı! Anlıyor musun bunu? Amacın ne, korkunç bir acı çekmek mi? Neden bir kez olsun oturup barışçıl olamıyorsun?!"
Sirius, Remus ne zaman bağırsa bir ürktüğünü inkar edemezdi. Bu yüzden o James'e bağırırken dizinden kalkıp oturdu ve ikiliye baktı. James başını önüne eğmiş, kızgın ama azarlanan çocuklar gibi duruyordu.
"Eminim şimdi bile aklında ona nasıl karşılık vereceğinin planlarını yapıyorsundur! Ama hayır, bu sefer buna izin vermeyeceğim! Hayatını aptalca tehlikeye atmana göz yummuyorum! Gidip doğru düzgün ondan özür dileyip olayı kapatacaksın!" diye yüksek sesle konuştuğunda James başını kaldırıp kızgınca baktı.
"Ondan özür dilemem! Odamı mahvetti!"
"Eğer girebilseydin sende onun odasını mahvedecektin James! Şimdi sus ve batırdığın şeyi düzelt! Severus'a muhtaçsın! İster sev, ister sevme ona ihtiyacın var ve farkında mısın bilmiyorum ama işin ucunda olan şey hayatın! Bir bağı hafife alma, ona kötü bir şey yaptığın an seni öldürecek bile olabilir!" dedi ve hemen ardından yorgunca omuzlarını düşürdü. "James sen bizim kardeşimizsin. Zarar görmeni, incinmeni istemiyoruz."
