My Secret Admirer [COMPLETED](UNDER MAJOR EDITING!!!)

Prologue

*lubdub*
*lubdub*

Should I go? Hayysss!
Nakakakaba naman... 
Hindi ko pa naman ugali ang nakikipag-eyeball pero gusto ko na kasing matapos to. 

I'm already tired of thinking and I don't wanna let myself hope too much. I'm already tired of these confusing assumptions.

Kaya lang, kung bakit ba naman kasi sa duluhan pa ng school gustong makipag-meet ng misteryosong nilalang na ito?

Di ko naman alam kung baka troll lang to or trip lang. Nagmamadali pa namang umuwi mga ka-service ko ngayon.

I even came early.

Sabi sa letter 5pm daw, 4:45pm pa nga lang papunta na ko. Ano yun?

Excited lang ang peg?
Eeeeeehhhh...  But who cares?

Anyways, buti na lang di na nagtanong si bestie nung sinabi kong may aasikasuhin lang ako, kung hindi, mahaba-mahabang paliwanagan pa.

I even checked myself in the mirror to see if I still look fine . 

Hmmm...

Mukha pa naman akong tao.

Kung di lang talaga malaki ang utang na loob ko sa secret admirer ko na yun, di ko siya sisiputin.

But was that the main reason or dahil matagal ko na talagang super like ang taong ito?
Pero siya nga kaya si---

There! It's really him!

Tuktok pa lang ng ulo nun, alam kong siya na.

Nakooo!!!
Ano kayang itsura ko? 

Pero teka...
May kasama siyang girl?
Si bestie yun ah??? 
Baka nagpapalakad? 

Omo!

But there's something different in their body language, it's like---
Luh! They kissed?

SH*T!

My heart seems like it's gonna burst..

Parang magugunaw na ang mundo ko. Ang sama ko siguro nung past life ko kaya pinaparusahan na ako ng ganito..

My crush and my bestfriend--- together??

Noooo!!!

Kaya ba ako pinapunta dito para mag-PDA sila?
Para makita ko na sila na?
Ang manhid ko naman, bakit di ko nahalata? Stupid ka talaga, Jamie..

Buti na lang di nila ako nakita.. 

Even it seems like I've been standing there too long to be left unnoticed.

At ngayon, di ko na napigilan yung pagtulo ng luha ko... 

Poor me. 

Swerte lang dahil bumuhos ang malakas na ulan, di mahahalata ang pag-iyak ko.

I ran like there's no tomorrow, ignoring the slippery path, tumigil lang ako sa may corridor dahil nagsisikip na ang dibdib ko sa sama ng loob..

At umiyak na lang ako ng umiyak na parang bata---

batang naagawan ng candy.. How cliche..

Haha.. I look stupid.. 

It's okay, it looks like there's nobody here who can see me. Kung meron man, I already don't care. Then all of a sudden---

Biglang may yumakap sa akin? 

I know.. I know.. I should've freaked out or pushed him coz it seems the right thing to do, the mere fact that he is taking advantage of me.

But because of what had happened, I already felt numb and I took the privilege na may magco-console sa akin.

Then I got startled when he said..

"Sabi ko sa letter 5pm pa di ba? Nakita mo tuloy yung di dapat makita." 

He sounded sorry when he said that he even patted my head.

Huwaat!? Sabi daw niya sa letter? 

It means siya yung ' secret admirer ko?

Dahan-dahan kong tinaas ang ulo ko para makita ang identity niya. Sobrang blurred na yung paningin ko dahil sa luha at tubig-ulan. Di ko kasi siya nabosesan dahil sa pasigaw yung salita niya sa lakas ng ulan.

At bigla na lang akong nahilo at nagdilim ang paningin ko. May lagnat nga pala ako.. 

Oh no!!

"Jayda! Jayda!" Those were the last words I heard before I totally went blackout.