Het verhaal is voor een deel gebaseerd op een waargebeurd verhaal. In grote lijnen....
jihane is haar moeder op jonge leeftijd verloren. Haar vader neem haar mee naar Marokko zodat haar tante voor haar kan zorgen.
Jihane groeit op tussen haar neven...
Hij keek mij aan en zuchtte. “Ik doe eerlijk werk”. Mijn werk is echt legaal. Ik doe niets anders dan auto's en mijn bedrijven zijn geen witwasserijen.
"IK zit NIET in de shit". "Maar een aantal van mijn klanten wel" zei hij. "Ik weet wie het zijn en wat hen zaken zijn". "Ik bemoei mij niet met hen zaken".
"Zij huren de auto's en soms breken ze de wet" zei hij. "Ik wil het nooit weten, maar soms weet je het zonder het vragen"
"Ik moet, ik kan niet anders" zei hij. "Ik vraag altijd een ID en er hangen camera's. Ik vraag ook niet wat ze er mee gaan doen". Ik wil de auto heel terug.
"Bij schade moeten ze alles dekken". "Ook al ben ik verzekerd", zei hij. "iK ga je geen namen of zoiets geven". "Jij staat er ver buiten van".
"Jij gaat werken precies volgens de regels" zei hij weer. "Je gaat elke klant dezelfde behandeling geven". "Geen vriendjespolitiek", zei hij.
Ik keek hem aan en zuchtte………..”Jij verhuurt dus ook auto’s aan criminelen”.
“Als ik het zo begrijp dus ook aan zware criminelen”, zei ik. “ Luister Jihane, ik word betaald en ik weet van niets” zei hij. Ik zie ze als klanten. “Ze zijn mijn klanten” Dat is mijn kost, zei hij.
Maar ik zweer het je, ik doe zelf niets illegaals. “Als een crimineel een boek gaat lenen bij de bibliotheek, dan vragen ze ook niet wat doe je voor werk…………Als het boek beschadigd is, dan vraag je een schadevergoeding. Zo is het ook met auot's zei hij.
“Nou wat een vergelijking man”. Ik schaterde het uit. “Nog even je vergelijkt met een potje bonen van de Jumbo”, zei ik.
“Maar waar jij gaat staan, daar gaat het niet gebeuren”. Alles gaat voor de legale wet.
“Daar gaan ze niet komen schat”, zei hij lachend. “Bij jou zullen alleen we auto's plaatsen als polootjes en fiats 500.” Een showroom voor meiden” zei hij
Wat? sorry, dat gaat hem niet worden. Fiat 500, waar zie je mij vooraan? . Moet ik barbies te woord gaan staan? Vroeg ik hen sarcastisch. Hij begon te lachen…….
Safi, eerst SAY YES. We kijken dan samen wat voor zaak het wordt, zei hij. Ik keek hem vragend aan.
Hij bleef mij even aanstaren. Ik wendde even mijn blik.
“We kijken dan samen naar soort auto’s die daar komen en dan bepalen we eerst het publiek. Deal?
“Ik weet het niet” zei ik…………….
Hij keek mij weer aan en lachte……….Lieverd, alles was je nodig hebt in dit leven is onwetendheid en vertrouwen en dan is het succes zeker. Zo zo, jij gaat diep. Yep, je moet niet alles willen weten want dan durf je geen risico's te nemen.
"Vertrouw op je verstand en dan kom je er wel".
En dat doe je nu? Vroeg ik lachend. Wat jou betreft. Ik vertrouw volledig op mijn hart.
Jihane, kansen zijn om te grijpen. Grijp deze, je zal geen spijt krijgen.
Damine, ik ga er over nadenken. Ik moet heel goed nadenken. Ik moet ook met mijn vader praten. Wanner ga je met je vader dan praten? Vroeg hij. In december.
Hij komt met de kerstvakantie. "Ik ga dit niet via de telefoon bespreken. Het heeft toch geen haast? Vroeg ik hem. Nee, neem je tijd. Ik kom wel terug in de kerstvakantie en dan neem ik je mee, zei hij lachend.
Het eten werd geserveerd en het was daarna behoorlijk gezellig. Hij vertelde over zijn zaken en met wie hij zakendeed. Gelukkig ook normalen zakenlieden. Hij deed niet alleen verhuur maar ook verkoop. Nieuwe en tweedehands.
Hoe is het met Hanan?, vroeg ik hem. Hij keek mij aan en lachte……
"Het zit je nog steeds dwars". Lieverd, Hanan en ik zijn verledentijd. Het was altijd nooit iets.
"He" zei ik. Het is jouw privéleven, daar ga ik niets meer overzeggen. Hij keek mij nu heel doordringend aan. Waarom wil je mij geen kans geven? Maar zeg maar niets. Zorg maar eerst dat je met mij samenwerkt ………….Vrienden zei hij lachend. We zijn vrienden.
We blijven vrienden zie ik. Als ik het doe dan ga ik geen privé met werk mixen………Ik zeg niets zei hij lachend.
De voldoende 8 weken hielde we contact. Damine belde bijna dagelijks. Ik had Aziz verteld van het aanbod en hij was er niet blij mee. Hij wilde mij ook niet in de weg zitten. Ik moest die beslissing ook echt zelf nemen. Hoe vaker ik Damine sprak hoe meer ik de overtuiging kreeg om de kans te grijpen. Maar ergens wist ik niet zeker of ik het voor mijn toekomst deed of juist voor Damine.
Mijn vader zou dit weekend aankomen en ik zou het met hem bespreken. Hij weet nog van niets. Ik was zo benieuw wat hij ging zeggen. Ergens was het ook fijn als ik naar Nederland zou gaan. Daar heb ik mijn broertjes. Ik zou die eindelijk goed leren kennen.
Ik had inmiddels wel al mijn koffer ingepakt en mijn paspoort en alle spullen klaargezet. Voor mezelf had ik de beslissing al gemaakt.
Ik hoorde de telefoon overgaan en ik zag dat Damine belde. IK nam op en ik hoorde zijn stem. Zo ben je klaar voor? Vroeg hij. Damine, ik heb papa nog niet gesproken. Dat komt dit weekend. Hoezo? Is er iets vroeg ik. “Nou ik ben nu in Marokko”, zei hij . “Ik wacht alleen nog op jou”, zei hij lief. Ik begon te lachen……En als ik nou toch NEE zeg.
“Je gaat met mij mee” zei hij. Ik weet dat je wilt, en Ik heb niet voor niets 3000 km gereden” zei hij lachend…………….
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
