IK ben daarna gaan douchen en kleedde mij om in een pyjama. Ik hoorde de deur opengaan en ik zag tante Zoliga staan.
De tranen begonnen weer te stromen. Ik zag dat ze er moeilijk meeheeft. Ze keek mij aan en omhelsde mij.
"Als je niet wilt trouwen, dan trouw je niet" zei ze met een verdrietige stem.
" Maar je kan niet terug". "Je stiefmoeder heeft je vader duidelijk gemaakt dat zij niet wil dat je bij hen komt wonen" zei ze.
"Hij heeft kinderen met haar, hij kan niet anders" zei ze weer……..
Wollah, hij houdt van je.....
Ik hoorde haar snikken…….
"Ik kan je ook niet laten gaan" zei ze. Je bent mijn dochter……
Ik begon nu ook te huilen………..
Ze hield mij vast en zaten we eventjes..
"Tante Zoliga, ik ga slapen", zei ik met een h gebroken stem.
"Ik wil morgenvroeg naar echt strand even goed nadenken" zei ik.
"Na het werk praten we verder" zei ik weer. Ze knikte en gaf mij een knuffel………
"Slaap lekker" zei ze. Ze ging daarna weg.
Ik zette de wekker om kwart voor 6 op. Ik probeerde te gaan slapen maar echt slaap had ik niet. Rond half 6 uur besloot ik maar om op te staan. Ik pakte mij koffer voorzichtig op. Ik controleerde alles nog een keer. Ik kleedde mij daarna ook om.
Niet veel later belde Damine…..Ben je er klaar voor? Vroeg hij. Ja ik kom zo, zei ik zacht.
IK liep voorzichtig door echt huis en liet even alles op mij bezinken.
Ik weet niet of ik hier ooit terugkom. Ik weet niet eens of ik hier ooit nog welkom ben.
De tranen stroomden over mijn wangen. Dit deed pijn....ya ra bi vergeef mij, zei ik.....
Het was muisstil. Ik haalde diep adem en veegde mijn tranen weg. Ik liep daarna naar buiten en het was nog behoorlijk donker.
Ik keek even om mij heen en voelde weer een brok in mijn keel....
IK liep naar de afgesproken straat en ik zag daar de Range Rover al staan………..Ik moest even slikken.
Damine stapte uit en pakte mijn koffertje van mij af. "Is dit alles" zei hij lief.
Hij keek mij aan en zag mijn gezicht en zei even verder niets. Hij reed meteen door Ferries.
Hij keek mij aan glimlachte. "Als we geluk hebben stappen we in de boot van 8 uur" zei hij op een zachte stem.
Ik knikte en zei niets………….Ik kon alleen aan mijn vader en mijn tante denken………………
Ik was ook behoorlijk zenuwachtig.
Gelukkig verliep het vlot. Rond 8:20 vaart de boot weg. We stapten uit de auto en zijn toen naar het restaurantje gelopen.
Het was meer een cafetaria. Ik pakte mijn telefoon en melde mij ziek bij Aziz. "Gaat alles goed" zei hij.
"Dit is de eerste keer dat je ziek bent" zei hij met een bezorgde stem....
JE LEEST
SAY YES ( Voltooid)
RomanceHet verhaal is voor een deel gebaseerd op een waargebeurd verhaal. In grote lijnen.... jihane is haar moeder op jonge leeftijd verloren. Haar vader neem haar mee naar Marokko zodat haar tante voor haar kan zorgen. Jihane groeit op tussen haar neven...
