SAY YES ( Voltooid)

Say yes deel 15

Papa was nu al twee dagen in Marokko maar ik durfde het nog niet te zeggen. Ik weet niet waar ik bang voor bang was. Ik ga de naam Damine ook niet noemen. Mijn vader is wat de betreft behoorlijk ouderwets en hij gaat het dan afkeuren. Maar mijn beslissing staat nu vast. Ik ga de kans grijpen. Damine heeft gelijk. Ik heb niets te verliezen.  

Ik lag op bed in mijn kamer. Het was zondagavond en papa zou vandaag even langskomen. Ik moet het vanavond doen. IK probeerde allerlei dingen te bedenken om het te droppen. Ik moet het gewoon zeggen, klaar. Ik zie wel wat hij ervan vindt.  

Ik hoorde hem binnenkomen en mijn tante groette hem. Ik hoorde hem ook naar mij vragen. Ik liep naar beneden en groette hem.

Hoe is het? Vroeg hij. “Goed” zei ik. En met jullie daar. Ja, wat moet ik zeggen, zei papa.” Het is hardwerken” weinig verdienen zei hij lachend.

Heb je ze niet meegenomen? Vroeg ik weer. Ik heb mijn broertjes nu al een tijd niet meer gezien, zei ik.

“Benti, het is kerstvakantie en kort”. In de zomer inchaallah.  

Tante Zoliga zette thee op en bracht allerlei lekkere broodjes die zij had gemaakt. Het wat behoorlijk gezellig tussen de twee en ik was een beetje stil. Ik wist gewoon niet hoe ik dit moest zeggen.

Ik moet het sprake brengen en het voelde zo zwaar. Waarom? Weet ik eigenlijk niet.  

Het was ook heel moeilijk om dit allemaal achter te laten. Mijn tante is meer een moeder voor mij geworden. Haar zal het ook pijn doen. Mijn neven die mij altijd met respect hebben behandeld.

Dit was zo moeilijk. Ik heb nooit gedacht dat afscheid zo moeilijk kan zijn. Ik weet dat ik ze terug ga zien, maar toch. Je gaat ergens anders wonen.  

Papa keek mij een beetje vragend aan. Wat ben je stil Jihane? .is er iets? Vroeg hij. Ik hoorde een beetje zorgen in zijn stem.

Ik zuchtte…………..”Papa ik wil iets met je bespreken”. Tante Zoliga keek mij nu ook vreemd aan. Zij weet ook van niets dus dit gaat misschien bij haar ook hard vallen. Zij keek mij ook met spanning aan.  

Wat is er? , zei papa. “Papa ik wil terug naar Nederland”, zei ik snel. Ik wil kijken of ik daar een toekomst kan bouwen”. Ik ben klaar met mijn studie en hier kom je geen stap verder, zei ik.

"Dat weet jij ook papa" zei ik. 

Papa was even stil. Het moest even binnenvallen.  

Papa keek mij nu boos aan.” Daar komt niets van in”, zei hij boos. “Wat”, hoezo? zei ik.

Ik had dit totaal niet verwacht. Waarom reageert hij zo.  

 “Ja, Jihane je hebt daar niets te zoeken ”zei hij boos. Wat moet jij daar nog? Schreeuwde papa. Papa, ooit vroeg je mij om terug te gaan. Weet je nog? Vroeg ik boos. Ja, zei papa. “Toen was ik nog niet getrouwd en had geen gezin”, zei hij boos.

“De tijden zijn nu veranderd”, zei hij. Ik wil het niet PUNT UIT, zei hij boos. Haal het maar uit je hoofd, zei hij boos. 

Ik moest even slikken en de tranen stroomden over mijn wangen……….

“Jij laat mij hier zitten omwille van je vrouw”, zei ik snikkend. “IK ben je dochter”, schreeuwde ik. Denk je niet aan mijn toekomst?