SAY YES ( Voltooid)

Say yes deel 22

Damine keek mij aan en ik wendde mijn blik. Jihane, loop even met mij mee.

Ik liep achter hem zijn kantoor binnen.

"Neem plaats" zei hij. Ik zuchtte en ging op de stoel zitten.  

Hij deed daarna de deur dicht en ging op zijn bureaustoel. Ik keek om mij heen en het zag er behoorlijk sjiek uit.

Ook hier heel mooi strak ingericht. Het leek of niemand hier werkte. Alles was opgeborgen. Alleen een laptop lag op het bureau. Verder zag je nergens administraite liggen. Alles leek wel in de kasten te zijn opgeborgen. 

Hij keek mij aan en glimlachte……… 

Ik keek hem heel serieus aan. "Wat net gebeurde was niet grappig", zei ik. "Er valt ook niet te lachen".

De jongen was er totaal niet op voorbereid, zei ik boos. "Hij wist niet eens wie ik was" zei ik weer. 

Ik bleef hem aankijken en daarna wendde ik mijn blik.

Damine, Heb je überhaupt iemand gewaarschuwd van mijn komst? Vroeg ik. Niemand is blij met mijn komst, zei ik. "Is niet nodig "zei hij. Ik bepaal zelf hoe ik mijn zaken doe en met wie, zei hij.

"Reduan is een maat van mij maar hij is niet geschikt als partner". "Hij verdient goed hier, dus hij kan blij zijn, zei Damine. 

Waarom is hij niet geschikt? Vroeg ik. Heb je hem ooit een kans gegeven? Vroeg ik.

Damine zuchte en keek mij nu heel serieus aan. Hij heeft weinig verstand van auto's.

HIj heeft leuke verkooppraatje en daar houdt het op. "Hij kan al helemaal geen auto's repareren", zei hij. Ik ben niet achterlijk, Ik kijk ook naar mijn centen zei Damine sarcastich.

" Je moet niet denken dat ik dit doe omdat ik je graag naast mij heb" zei hij.  "Ik weet dat jij dit kan waarmaken", zei hij weer. "Puur gelet met mijn eigen ervaring met mijn Audi".   

Weet de vader van Mounia wel dat ik in dienst kom?? Vroeg ik. "Hij wel". Hij staat achter mij", zei hij.

"Damine, het zijn nu drie vrienden van je die mij niet mogen", zei ik zacht

IK moest even zuchten. Het hakte bij mij toch er in.
Ik ben gewoon nergens welkom. Dit doet meer pijn dan dat ik dacht. Hierop was ik totaal niet voorbereid.

Damine stond op en ging tegenover mij zitten. Hij pakte mijn hand vast.

"Het boeit mij niet", zei hij. Ze moeten maar accepteren dat jij in mijn leven bent, lieverd. "Zowel zakelijk als privé", zei hij.

Hij keek mij heel lief aan. Maak je geen zorgen. “Ze draaien uit eindelijk bij”, zei hij.  

We hebben nog twee maanden te gaan, zei hij lief. Hoe bedoel je? Vroeg ik. Het pand komt in maart vrij. "Tot die tijd werk jij in Amsterdam en in Amersfoort", zei hij. Belangrijkste is nu dat jij een deeltijdstudie gaat kiezen en dat je goed ingewerkt gaat worden. "Je moet alle ins en outs van de bedrijven kennen, zei hij. "Tamara, mijn assistente is op de hoogte en zij gaat jou door het proces begeleiden" zei hij lief.  

Hij stond op en trok mij omhoog. 

"Ik ben vandaag nog niet nodig hier. We ga zo eerst Amersfoort en vanuit daar gaan we een hapje eten" zei hij lachend.