Enemies ~ Larry Stylinson fanfiction

6. Afterwards

Harry pov

Na dat ze Louis en mij gevonden hebben, kwam er een ambulance en die bracht ons allebei naar het ziekenhuis. Ik werd gecheckt, maar ik had alleen een paar schrammen en sneeën, niet heel ernstig.

Louis daarentegen, had of heeft een groot gat in zijn hoofd en was onderkoeld geraakt. Het moest gehecht worden, maar het gaat nu al een stuk beter met hem.

Ik ben weer terug gegaan naar het kamp, en de rest van de dag waren de activiteiten afgelast en heb ik met Zayn en Ed gehangen op onze bedden. Ik voelde me verschrikkelijk schuldig, als ik nou gewoon gepeddeld had waren we niet omgeslagen en konden we een stukje verder op gewoon met de boot op het land en was er niets gebeurd.

Maar het is nu al een dag later en we hebben op het kamp allemaal iets geschreven voor Louis en die ga ik straks allemaal met Niall naar het ziekenhuis brengen, waar Louis nog ligt.

Ik heb een uitgebreide brief geschreven waar in staat dat het me spijt en dat ik nooit meer met hem zal gaan raften, maar hij mag hem pas lezen als we weer thuis zijn.

'Hebben jullie ze?' Vraagt meneer Vermeulen als ik met Niall naar hem toe loop. 'Ja' knik ik en onze mentor maakt de deuren van zijn auto open en ik stap na Niall in.

Tijdens de autorit is het verschrikkelijk stil, ik ben niet echt bevriend met Niall en sowieso met meneer Vermeulen er bij ga ik niet proberen vrienden met iemand te worden die bevriend is met mijn vijand. Ik weet niet of Louis nog mijn vijand is na gisteren, maar dat zie ik straks denk ik wel.

Meneer Vermeulen loopt met ons mee tot de balie en wenst ons dan geluk en loopt weer terug naar zijn auto, waar hij op ons zal wachten.

Ik kijk Niall vragend aan die hetzelfde bij mij doet en we moeten allebei lachen. 'Kamer 315 toch?' Vraag ik dan. Niall knikt en we lopen samen naar de lift.

Voor kamer 315 blijven we even stil staan. Ik zie Niall op zijn tenen staan en via het raam naar binnen kijken. Ik maak mezelf ook een beetje groter en kijk via het raam naar binnen.

Dan openen we de deur en zien we Louis opkijken van zijn telefoon. Hij lijkt blij om ons te zien, of misschien om Niall te zien. 'Hi' zeg ik zacht. 'Hi' antwoord Louis. Niall heeft Louis een knuffel en ik blijf akward met alle brieven in mijn handen staan.

'Bedankt' zegt Louis tegen mij. Ik bijt even op mijn lip. 'geen probleem' mompel ik. Dan geven we alle brieven aan Louis en als laatste geef ik hem mijn brief en zeg ik dat hij hem pas mag openen als hij weer thuis is. Hij kijkt me vragend aan en ik haal mijn schouders op waardoor Louis moet lachen. Zijn lach is echt zo cute. Shut up Harry, je haat hem.

'Bedankt guys' zegt Louis glimlachend. Dan komt onze mentor ineens binnen met een bos bloemen. We schieten allemaal in de lach. De mentor kijkt ons vragend aan en wij halen lachend onze schouders op. Meneer Vermeulen geeft de bloemen aan Louis en wenst hem beterschap om vervolgens weer weg te gaan.

Nadat onze mentor weer weg is lachen we nog veel harder. 'zag je zijn onschuldige hoofd toen hij binnen kwam?' Lach ik. 'Wat moet je met bloemen?!' Gil Niall ook lachend. Louis haalt lachend zijn schouders op.

'Ik denk dat wij maar weer moeten gaan' zeg ik als het daarna akward stil blijft. Louis knikt met zijn hoofd. 'Ja goed idee, beterschap Lou' zegt Niall en hij staat op. 'Beterschap' mompel ik. Ik denk Louis in mijn ooghoek te zien blozen, maar als ik om kijk zijn zijn wangen niet rood en kijkt hij me vragend aan. 'Beterschap' zeg ik wat harder. 'Oh Dankje' mompelt Louis en dan zijn we weer weg.