Enemies ~ Larry Stylinson fanfiction

14. Simon

Louis pov

Het is nu een week later. Harry en ik vermijden elkaar al de hele week. We steken geen eens middelvingers meer naar elkaar op, geen boze blikken en geen domme gesprekken. Het enige wat we doen is elkaar vermijden.

Ik heb geen idee wat Harry's bedoeling was, maar ik heb ook geen idee wat ik er van moet vinden. Ik heb even tijd nodig om te bedenken of ik het leuk vind of dat ik hem nu alleen nog maar meer haat.

Ik loop naar het laatste uur en ga ergens achter in de klas zitten. Ik ben de eerste in het lokaal, Liam en Niall hebben dit vak allebei niet, dus ik zit alleen. Het duurt wel 3 minuten voor de tweede persoon het lokaal binnen komt lopen. Harry.

Ik ben eigenlijk best boos op hem, ik dacht dat hij gewoon vrienden wou worden, maar blijkbaar wil hij me alleen maar zoenen. Hij geeft helemaal niet om mij.

Ik zucht als ik zie dat Harry naast me aan de andere kant van het gangpad gaat zitten. Dit is het dichts dat ik bij hem ben geweest sinds het incident. Ik kijk hem vragend aan, maar hij heeft zijn aandacht niet op mij gevestigd. Ik rol met mijn ogen en pak mijn boeken.

'Sorry' zegt Harry dan uit het niets. Ik haal mijn wenkbrauwen op en draai me naar hem toe. 'Pardon?' Zeg ik. 'Sorry van... je weet wel' zegt hij met een moeilijk gezicht. 'I-ik weet ook niet waarom ik het deed.... maar ik weet nu wel... laat maar' zegt hij zoekend naar de juiste woorden. Ik zie hoe hij zijn tas op pakt en op staat.

Maar ik pak zijn pols vast en hij draait zich verbaasd naar me om. 'Wat weet je nu?' Vraag ik kalm. Harry bijt op zijn lip en zegt na een tijdje heel zacht: 'ik ben gay..?' zegt hij een beetje bang voor mijn reactie. Ik laat hem los. Was dat alles? 'Same' zeg ik en ik zie andere leerlingen de klas in lopen en Harry gaat gauw ergens anders zitten.

Ja, ik ben gay.

Ik wist het eigenlijk al langer, maar heb het nog nooit tegen iemand gezegd. Wel mijn familie en beste vrienden, maar nog nooit iemand anders. Ik heb ook geen idee waarom ik het net teken Harry fucking Styles gezegd heb.

Als de les is afgelopen geeft Harry me een glimlach, maar ik rol met mijn ogen. Ik heb zo geen zin in dit kleffe gedoe. Straks denkt hij nog dat ik hem wil. 'Rot op' zeg ik bot. Harry schrikt een beetje, maar loopt dan toch snel door. Ik zucht en loop ook naar mijn fiets.

Hee man, zin om vanavond met mij en Liam een filmavond te doen?

Ik hoor mijn telefoon trillen en zie het appje van Niall.

Sure, hoe laat?

18.00 bij mij

Is goed, zie je dan

Vanavond dus een avond met de boiz. Ik heb er wel zin in, de afgelopen tijd heb ik veel te veel over Harry na gedacht. Hij is echt een sukkel.

~

Ik begroet Niall en Liam en loop het huis in. 'Wat eten we?' Vraag ik nieuwsgierig. Niall grinnikt. 'We mogen pizza bestellen, mijn ouders zijn weg' grijnst hij. (Greg, Niall's broer, is al uit huis btw) 'Woohooo' gil ik en ik spring hevig op en neer. Liam moet lachen en Niall doet met me mee.

Na wat gescrolt te hebben op Netflix (ik weet dat dit niet op Netflix staat ma idc) hebben we besloten alle films van the mazerunner te kijken. We bestellen pizza en ik en Niall zeiken over dat Liam ananas op zijn pizza wil en dat dat echt niet kan.

We eten de pizza's met wat bier en chips op bij de tv. De avond is super gezellig en spannend. We hebben best veel gegilt tijdens de films, ondanks dat we super stoer zijn. Aan het einde (ik ga niet spoileren) moeten we allemaal heel hard huilen.

Onderweg terug naar huis struikel ik over een losse stoeptegel. Ik krijg daar een schram door op mijn been. Maar verder maak ik het heelhuids naar huis.