Enemies ~ Larry Stylinson fanfiction

15. If I could fly

Harry pov

Het is alweer drie weken later. En fuck. Ik. Ben. Zo. Verliefd. Op. Louis. Fucking. Tomlinson.

Ik had dit echt nooit gedacht, maar na de kus in de kleedkamer weet ik het dus zeker. Ik ben gay en verliefd op Louis.

Het kutte is dus dat Louis mij sowieso niet wil. Hij is niet gay en hij vond het zo raar dat ik hem ineens kuste. Ik snap het opzich ook wel... Ik bedoel, we waren 6 jaar lang aardsvijanden en ineens is er een punt waar we soort van vriendje zijn geworden en ineens zoen ik hem?!

Wat dacht ik ook wel niet?!

Maar ik kan het niet meer. Ik kan niet meer leven zonder Louis. Het voelt gewoon zo raar. In een paar weken tijd is alles zo anders geworden. Maar ik kan het niet meer.

Dit is het omslagpunt. Ik sta op van mijn bed en veeg mijn tranen weg, die de afgelopen weken veel gestroomd hebben. Ik doe snel een shirt en schoenen aan en doe geen moeite om mijn jas te pakke. Straks is het toch voorbij.

Mijn moeder is niet thuis, dus ik schijf een afscheids brief. Ik zeg dat het me spijt, maar ik het gewoon niet meer kan.

Dan gris ik mijn auto sleutels van het potje en stap ik in mijn range rover. Ik start de auto en voel de tranen weer stromen. Ik let niet echt op het verkeer, het boeit toch niet, ik ga anyways dood straks, op welke manier dan ook.

Op een of andere wonderbaarlijke manier red ik het zonder ongelukken naar de plek. Ik stap uit mijn auto, die ik vlak bij de afgrond geparkeerd heb en kijk voorzichtig over de rand heen.

Ik zie niks. Alleen maar diepte. Ik hoor een aantal steentjes afbrokkelen en naar beneden vallen. Ik pak een wat grotere steen en gooi hem naar beneden. Ik wacht tot ik een klap hoor. Na 54 seconden hoor ik een dof geluid, de steen heeft de grond geraakt.

Ik ben er zo klaar mee.

Ik zet een stap dichter bij de rand en draai me om, zodat ik met mijn rug naar de wereld sta en mijn gezicht naar de afgrond. Je zou denken dat ik me achterover zou willen laten vallen, maar ik wil niet langer naar de wereld kijken, mijn wereld, mijn miezerige wereldje.

Ik haal nog een paar keer diep adem en denk na. Wil ik dit nu wel beëindigen? Moet ik niet nog langer na denken over mijn beslissing?

Nee, fuck it.

Ik haal nog een keer adem en sluit mijn ogen. Dan laat ik me vallen.

Ik verwacht dat het einde nabij is, maar ik voel een sterke hand mijn pols vast grijpen en me terug trekken. Ik open voorzichtig een oog en merk dat ik boven op de persoon val die me terug getrokken heeft. Ik zucht, het is dus nog niet voorbij.

'Fuck Styles' hoor ik en dat voel ik zachte lippen op de mijne. Louis. Mijn buik ontploft weer van duizende, nee miljoenen vlinders. Dan trekt Louis terug en is dit geweldige moment voorbei. Ik kijk Louis in zijn heldere blauwe ogen en we zeggen allebei niks. 'uhm' zeg ik ongemakkelijk. Louis bijt op zijn lip en zegt niks.

Ik sta ongemakkelijk op en steek een hand uit om Louis overeind te helpen. 'bedankt' mompelt hij als ik hem omhoog trek. 'Uh dus?' vraag ik nog steeds verward.

'Waarom wou je springen?' vraagt Louis zachtjes als we tegen mijn auto aan op de grond zitten. 'Waarom trok je me terug?' vraag ik als ik mijn hoofd richting Louis draai. 'Je beantwoord mijn vraag met een vraag, waarom wou je nou springen?' vraagt hij nu wat harder. Ik zucht.

'Omdat' begin ik, maar ik stop. Ik kan het niet vertellen. Maar waarom zoende hij me anders? Fuck, stop met dit gepieker. 'Jou...' zeg ik heel zachtjes. 'Wat?' Vraagt Louis lief. Hij legt zijn hand op mijn boven been. Ik bijt op mijn lip van zijn aanraking.

'Waarom kuste je me?' Vraag ik bang voor het antwoord. Louis bijt nu ook op zijn lip en kijkt twijfelend weg. 'Ik wou springen omdat jij me toch niet wil' zeg ik dan snel. De seconde dat ik het zei speet het me al. Louis kijkt me verbaasd aan. 'W-wat?' Vraagt hij. 'Sorry' zeg ik en ik sta snel op en wil naar de auto deur lopen.

'Fuck' hoor ik achter me en ik draai me om. 'Louis het spijt me, echt waar' probeer ik te zeggen, er komt volgens mij niets chat iets uit omdat ik een grote brok in mijn keel heb.

'Nee Styles, je snapt het niet' zegt Louis terwijl hij de verte in staart. Ik haal een wenkbrauw op en open de autodeur, van plan om straks weg te rijden. 'Het is zo fucked up' zegt Louis zacht en hij kijkt naar de grond. 'H-hoe bedoel je?' Vraag ik nerveus.

Het blijft even stil.

'Fuck, Harry ik vind je leuk' zegt hij dan. Dat was wel het laatste wat ik verwacht had. 'Echt?' Vraag ik onzeker. Louis knikt rustig. Ik leg mijn handen in mijn nek en laat het even bezinken.

Louis staat ook op en we vinden elkaars ogen. Ik verdrink bijna in zijn prachtige blauwe ogen. 'M-mag ik je een knuffel geven?' Vraag ik dan voorzichtig. Louis knikt en ik trek hem in een knuffel. Hij legt zijn hoofd in mijn nek en ik hou hem stevig vast.

'Zullen we hier weg?' Vraagt Louis. Ik knik, ik wil er niet per ongeluk van af vallen. Hoewel ik geen idee heb wat er nou tussen mij en Louis is.

'Dus...' zeg ik als we even later weer op een normale weg rijden. Louis bijt op zijn lip en kijkt twijfelend om zich heen. 'Dit is zo akward' zeg ik. Louis knikt en we moeten zachtjes lachen.

Deze hele situatie is kut. Louis heeft net bekent dat hij me leuk vind, ik hem ook, maar dat heb ik nog niet zo gezegd. Ik wil het wel, maar het is zo ongemakkelijk nu. Maar wat als het een grap was om me daar weg te krijgen?

'Je hebt nog steeds niet verteld waarom je wou springen' zegt Louis als ik de auto voor zijn huis parkeer. Ik slik. 'Ik- ehh ik-' begin ik. Louis legt zijn hand weer op mijn been en ik kijk hem bijtend op mijn lip in zijn ogen aan.

Hij knikt als teken dat ik het wel zeggen kan. Ik kijk naar mijn handen op het stuur en knijp mijn ogen dicht. 'Ik vind je ook leuk, zeg me alsjeblieft dat je wat je daarnet zei meende, want and-' ratel ik, maar ik word afgekapt door Louis die zijn lippen weer op die van mij drukt.

Mijn maag draait zich om en ik ga mee in de zoen. Louis likt op mijn onderliep en ik open twijfelen mijn mond. Louis' tong glijd rustig naar binnen en onze tongen spelen een spel. Louis heeft de leiding.

Als we allebei geen adem meer hebben trekken we terug. 'Ik meende het' zegt Louis. Ik merk dat mijn wangen erg rood worden.

'Styles?' Vraagt Louis fluisterend. Ik knik en kijk hem vragend aan. 'Wil je mijn vriend-' 'ja' antwoord ik snel. Louis kijkt verrast op en zoent me nog een keer. 'Zullen we het wel nog geheim houden alsjeblieft?' Vraag ik dan. 'Sure' knikt Louis en dan opent hij de deur en loop hij naar de voordeur. Hij kijkt nog even achterom en zwaait, ik zwaai terug en dan is hij verdwenen.