Enemies ~ Larry Stylinson fanfiction

18. Final

Louis pov

Het is 10 juni vandaag. Dat betekend de uitslag van de examens. Ik ben ontzettend zenuwachtig. Ik heb super veel geleerd en alle examens zelf nagekeken. Volgens mij ben ik dan geslaagd en heb ik gewoon nette cijfers. Maar het kan natuurlijk heel anders zijn.

Harry verwacht vandaag ook het telefoontje voor of hij geslaagd is of niet en hij is nu weer bij mij thuis. Harry's ouders zijn hier ook en zijn zus kan ook elk moment komen. Harry's ouders en die van mij zijn bevriend geworden door onze relatie en ze komen nu veel vaker hier heen.

'Hallo Lou' begroet Lottie me. Ze loopt met een grijns naar me toe en ploft naast me op de bank. Aan mijn andere zijde zit Harry ook zenuwachtig naar zijn telefoon te kijken. 'Oh hai Lot' zeggen ik en Harry tegelijk waardoor we moeten lachen.

'Uitslag al binnen?' Vraagt Lottie met nog steeds die irritante grijns op haar hoofd. Ik schud mijn hoofd. 'Jammer genoeg niet' antwoord Harry. 'Jammer' zegt Lottie. Dan staat ze op en grist mijn telefoon van de tafel en rent er mee de tuin in.

'LOTTIE!!' Schreeuw ik en ik sta op en een achter haar aan. Ik hoor Harry achter me grinniken, maar ik vind het niet grappig. 'Lot geef mijn telefoon terug! Wat nou als mijn mentor nu belt!?' Zeg ik hysterisch terwijl ik nog steeds achter Lottie aan ren.

'Lou! Ik word gebeld!!' Hoor ik van binnen in het huis. Dat zal Harry zijn. Ik vergeet mijn telefoon en ren terug naar binnen. Harry kijkt me glimlachend aan en neemt zijn telefoon op.

'Hallo, met Harry' zegt Harry zenuwachtig. 'Ja hoor, goed' zegt hij vervolgens. 'Graag!' Hoor ik hem dan weer zeggen. Het blijft weer even stil en dan hoor ik gejuich naast me. 'Dankuwel!! Ja bedankt! Doeg' Harry hangt op en kijkt me met een grote glimlach aan.

'Ik ben geslaagd!!' Zegt hij blij en hij geeft me een knuffel. 'Gefeliciteerd babe!!' Zeg ik blij voor hem. 'Dankje Lou' antwoord hij en hij zoent me.

'Ik ben geslaagd!' Zegt Harry als hij me mee trekt naar de tuin, waar onze ouders en zusjes zitten. 'Gefeliciteerd jongen!' Zegt mijn moeder. Anne komt naar Harry toe gelopen en omhelst hem, ik meen een paar tranen te zien.

Na een hele hoop gelicitaties en knuffels gaan we weer naar binnen, ik moet natuurlijk nog gebeld worden. Lottie heeft mijn telefoon ondertussen weer terug gegeven.

De bel gaat en we doen open, Gemma, Harry's zus staat in de deuropening. 'Hai Gems! Ik ben geslaagd!!' Zegt Harry blij. 'Gefeliciteerd broertje! Ik ben trots' zegt Gemma en ze glimlacht naar mij. 'En jij Lou? De uitslag al binnen?' Vraagt ze als we naar buiten lopen. 'Nee, ik ben nog aan het wachten' zeg ik. Ze knikt en loopt weg om de rest van de familie de begroeten.

Ik tik nerveus met mijn vingers op de tafel. 'Lou, het komt goed!' Bemoedigt Harry me en hij legt zijn hand op mijn bovenbeen. Ik glimlach naar hem en hij geeft me een kusje. 'Je kan dit' zegt hij. Ik knik en zucht.

Dan gaat mijn telefoon over en kijk ik bang naar Harry, die bemoedigend naar me knikt. Ik haal diep adem en neem op. Harry neemt mijn hand vast en ik glimlach.

'Hallo, met Louis' zeg ik over de telefoon.

'Hai, met je mentor, meneer Vermeulen' hoor ik aan de andere lijn.

'Hallo' antwoord ik nerveus.

'Hoe gaat het?'

'Prima, beetje zenuwachtig'

Ik hoor een beetje gegrinnik en dan een bevestigend geluidje.

'Zal ik je er dan maar door heen halen?' Vraagt mijn mentor.

'Ja graag' zeg ik grijnzend.

'Nou Louis, je mag heel trots op je zelf zijn, je bent namelijk cum laude geslaagd, dat betekend dat al je cijfers hoger dan een 8 zijn!' Hoor ik dan.

Ik sla een hand voor mijn mond. Had ik dit ooit durven dromen?!

'Oh mijn God. B-bedankt!' Stotter ik verbaasd. Weer hoor ik een beetje gegrinnik 'bedank jezelf maar! Succes nog, ik moet door' hoor ik dan weer. 'Heel erg bedankt!' Antwoord ik en de cal wordt beëindigd.

Ik kijk Harry blij aan. 'Ik ben cum laude geslaagd!' Zeg ik hyper. 'Omg Lou ik ben zo trots op je!' Zegt Harry en hij zoent me en geeft me een knuffel. Ik voel mijn shirt nat worden en Harry's shirt word zeker ook nat.

'Nu kunnen we samen gaan studeren!' Zeg ik blij. Harry knikt en veegt zijn tranen weg. 'Kom we gaan het onze ouders vertellen!' Zegt Harry en hij pakt mijn hand. Ik knik en we lopen hand in hand naar buiten.

———————

Guys ik denk dat dit het einde is.

Ik zou ook nog een epiloog kunnen doen met 4 jaar later of zo, maar ik denk dat dit het is ☺️