Düşman Okullar | Taekook

I beg you don't forget me

"Jungkook'un ağzından"

"Ya Jungkook" Taehyung'un dudağının kenarında kalan pamuk şekeri sildim.Evet öperek sildim."Herkesin içinde öpmesene~"

"Ben sana aegyo yapmaman gerektiğini söylememiş miydim Kim? Neden beni dinlemiyorsun seni cezalandırmam mı gerekiyor illa?" Taehyung elindeki son pamuk şeker parçasını da ağzına atıp konuştu "Cezalandır beni Babacık meow~" Bu çocuk hafızasını mı kaybetti utanma duygusunu mu belli değil? Amma arsız oldu cidden.Ama hoşuma gitmiyor da değil di tabii.

"Taehyung sen cidden kaşınıyorsun miniğim." Oturduğu yerden kalkıp koşmaya başladı "Kaşımalısın o zaman sevgilimmm" bende aynı hızda onu yakalamak için  arkasından koştum "Jungkook gelmeee!" Tam yaklaşmıştım ki, Taehyung'un ayağı takıldı ve üzerime düştü.

"Üzerimden kalkmayı düşünüyor musun Kim?" sorduğum soru üzerine anlam veremediğim şekilde kendini yana atıp kafasını ellerinin arasına aldı ve sızlanmaya başladı."Hey iyi misin Tae??" Telaşla yanına gidip kollarından tuttum.Tanrım ne yapacağımı bile bilmiyordum.

"İ-iyiyim Jeon." Ellerini kafasından çekip bir sağa bir sola sallamaya başladı."Ben bir şey hatırladım Jeon.Biz okuldaydık ve ben senin üzerine düşüyordum.Herkes bize bakıyordu ve daha sonra hastanede beni ziyarete gelen insanlara ne bakıyorsunuz diye bağırıyordum."

Tanrım bu çok güzel bir gelişmeydi, sonunda bir şeyleri hatırlamaya başlamıştı.

"B-bu çok güzel Taehyung, hatırlaman çok güzel.O gün sen benden kolyeni almaya gelmiştin güzelim düşün biraz hatırlıyor musun kolyeni?" Taehyung biraz düşündü.Hatta bir 10dk kadar falan.
"BULDUM!" verdiği tepkiyle bir an irkilsemde sorun etmedim."Anlat güzelim dinliyorum."

"O kolyeyi bana bir çocuk vermişti, o zamanlar herkes beni dışlar ve kimse oynamak istemezdi ama ben bir gün ağlarken yanımda olacağını hatta benimle evlenebileceğini söylemişti.Bu kolye benim için çok özeldi.Ve sanırım hep içimde bir yerlerde o çocukla evlenmeyi diledim." Bir dakika? Taehyung'a o kolyeyi b-ben mi vermiştim?

İlk gördüğüm de küçükken anneannemin bana verdiği kolyeye benzetmiştim.Tanrım! Bu oydu.Anneannemin bana verdiği kolyeyi tatilde ağlayan bir çocuğa vermiştim.Okadar masum ve şirin gözüküyordu ki neden onunla oynamak istemediklerini bile anlayamamıştım.

"T-tanrım Taehyung, o kolyeyi sana veren küçük çocuk bendim!" Taehyung duyduğu şeyle biraz afallamıştı."N-nasıl yani?" Kafamı hızla salladım "Beyaz sıralı evlerin olduğu ve parkında tavşan salıncaklar olan tatil köyünde yaşandı bu olay değil mi Tae?" Tae kafasını olumlu anlamda salladı."Evet hatırladığım anıdaki gibi anlatıyorsun tam olarak." Yüzüme kocaman bir gülümseme yerleştirdim."Tavşanları çok sevdiğim için burada tatil yapmak istemiştim." Taehyung hala şaşkın gözüküyordu."Demek yıllardır aklımdan çıkmayan kişi sendin Jeon."

"Demek masumluğuyla gözlerimi kamaştıran güzellik sendin Taehyung." Yüzünde kocaman kare gülümsemesi belirdi ve kollarını bana sıkıca dolayıp sarıldı."Tanrım beni sarılarak öldüreceksin Tae." Bunu dememle dahada çok sarılmaya başladı."Senin doğru kişi olduğunu biliyordum Kookie~"

"Senin benden başka doğrun olamaz Taehyung! Tabiiki doğru kişiyim ben baksana seni o zaman bile kurtarmışım.O kolye benim en değer verdiğim kolyeydi." Taehyung dudağıma kısa bir öpücük kondurdu."Beni asla bırakma Jungkook~"

"Seni asla bırakmam Taehyung..Asla..SONSUZA KADAR BENİM KÖLEMSİNNN~" Bir hışımla Taehyung'u kucağıma alıp gıdıklamaya başladım."Ya k-kookie y-yapmasana ahahah k-kook dur." O güldükçe ben daha çok gülüyordum.Gerçekten gülüşü okadar pırıl pırıldı ki, onu izlerken güneşi unutabilirdim.