İhanet

Erkek Arkadaş

Bölüm şarkısı : Demi Lovato - Nigtingale

Bazen mecbur kalır ve birden birşey yaparsınız daha sonra bundan pişman olursunuz ya tam olarak o duruma düşmüştüm ben.

Özgür şaşkınlık dolu gözlerini gozlerime dikmiş öylece dururken yalan söylediğimi anlamamasi adına gözlerimi kaçırmamaya çalışıyordum. Ayrica içimden Semih'in yalanımı ortaya çıkaracak bir harekette bulunmaması için dua ediyordum.

"Ne?" Özgür uzun bir müddet öylece gözlerime baktıktan sonra bu tepkiyi vermisti.

"Duydun iste. Bir erkek arkadaşım var. Artık rahat bırak beni." dedim tek nefeste. Özgür sinirle soludu. Avuç iclerimin terlemeye başladığını hissettim. Kalbim gümbür gümbür atıyordu ve bunun duyulmaması için artı bir dua seansına geçmistim.

Özgür hiç birşey söylemeden dönüp gitti. Istediğim de buydu. Oyunumun başarıyla sonuclamasinin ardından zafer gulucukleri sacarken yanımdaki Semih erken davrandığımı bana hatırlatıyordu.

"Erkek arkadaşın ha?" Muzipçe gülümsedi. "Keşke bir haber verseydin ya."

"Onu başımdan savmak için yaptığımı anlamış olmalisin." dedim tek kasımı kaldirarak.

"Yani beni kullandın." Ah!

"Hayır! Sadece...yardım aldım diyelim."

"Yani kullandın."

"Ya kullanmakla ne alakası var?" diye sordum sinirle.

"Valla ben anlamam. Laf ağızdan bir kere çıkar."

"Ne saçmalıyorsun?" diye sordum bikkinlikla.

"Diyorum ki madem erkek arkadasinim, yarın birseyler yapabiliriz." Allahim nasıl bir belaya bulastim ben?

"Rüyanda görürsün." dedim ve eve yöneldim. Arkamdan birşeyler söyledi ama onu duymamazlıktan geldim. Umarim tekrar karşıma çıkmazdı. Ondan hiç bir sekilde hoslanmamistim.

Anahtarı deliğe sokup sol tarafa çevirdim ve kapıyı yavaşça ittirdim. Evin boş olması için bir ton dua etmiştim ama karşımda gördüğüm manzara dualarimin kabul olmadığının büyük bir kanıtıydı.

Annem ve Duygu meraklı gözlerle yanıma koştular.

"Neredesin sen? Otoparktan bir anda cikip gittin. Peşinden çıktım ama seni göremedim. Meraktan öldüm. Iyi misin?" diye sordu Duygu sinirle.

"Evet iyiyim. Sadece yalnız kalmak istedim." Duygu abartılı bir biçimde gözlerini devirdi.

"Tamam Duygu üzerine gitme." dedi annem.

"Tamam tamam birşey demedim. Hadi odana çıkalım o zaman." Çıkalım mi? Ah hayır! Kesinlikle yanımda kimseyi istemiyordum. Soğuk bir duş alıp uyumak istiyordum.

"Duygu yanlış anlama ama suan sadece uyumak istiyorum." dedim yalvarircasina.

"10 dakika sonra gitcem zaten." diyip beni odama sürükledi.

Odama geldiğimizde direkt sırt üstü yatağa bıraktım kendimi. Çok yorucu bir gündü. Hem bedenen hem ruhen. Duş almak beni rahatlatacaktı ama öyle yorgundum ki buna halim yoktu. Duygu da gelip yanıma uzandı.

"Sen gidince peşine çıktım ama seni göremedim." Bir süre sustu. Ben konusmayinca devam etti. "Sonra otoparka geri döndüm ve etrafa bakindim. Özgür'ü gördüğünü tahmin edebiliyordum ve tahminimde yanilmadigimi anlayınca Özgür'e doğru sinirle yürüdüm." Tekrar durdu. Sanırım benden bir tepki bekliyordu ama hiç birşey söylemedim. "Bizim çocuklar da peşimden geldi ve Özgür'e doğru atildilar. O sirada Mert geldi ve Özgür'ü korudu. Çocukların amacı Özgür'ü dövmekti ama olaya Meet karışınca durum değişti. Berksan ve Mert büyük bir kavga etti." Yattığım yerden dogruldum ve Duygu'ya baktım.